Çocuğunuz için size ve eşinize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Asi İsmiyle Uyumlu Tüm İsimler
Asi isminin anlamı: Başkaldıran. İsyan eden. Dik başlı. Günahkar, günahkar olan. Kuran’da Bakara 283. ve İnsan 24. ayetlerde geçmek. Asi ismi Türkçe kökenli bir Kız ismidir.
Kara İsmiyle Uyumlu Tüm İsimler
Kara isminin anlamı: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer. Kara ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Asia: Diriliş
Asiye: İsyan eden
Asimegül: Günah ve haramdan sakınan gül yüzlü.
Asi: Başkaldıran. İsyan eden. Dik başlı. Günahkar, günahkar olan. Kuran’da Bakara 283. ve İnsan 24. ayetlerde geçmek
Asile: (asi:le)
Asime: 1. Günahtan, haramdan çekinen. 2. Namuslu, iffetli.
Asilay: Soyu parlak olan, ay gibi parlak ve asil soy.
Asisa: Olgun
Asiel: Tanrı'nın işi
Agasi: Sarsılmaz,mukavim
Asif: Describer
Asid: aslan
Asim: Koruyucu
Gıyasi: Yardımla ilgili, yardımcı.
Asil: Soylu, soylu bir aileden gelen,seçkin insan
Şinasi: Tanıyış, tanımakla ilgili
Naara: yavru, kız
Megara: Potansiyel
Gülara: Gül süsleyen, gül bezeyen.
Karima: Noble, cömert
Shamara: Rezene
Karmelita: Rab `ın bağ
Karadut: Siyah renkli dut.
Hadara: Güzellik tarafından boğulmuş
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Bara: Seçmek
Nigara: Sempatik, Sevimli
Azhara: çiçek
Inara: Aydınlatıcı, Shining
Samara: Allah tarafından korunmaktadır.
Manara: aydınlatma
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Sara: Halis, katkısız, temiz.
Zara: Çok asil, uysal, güzel anlamına gelir.
Natara: doğum günü
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Zahara: parlak şafak
Marmara: Parlak
Kariina: bulundu
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Aldara: kanatlı bir hediye
Karyan: karanlık bir
Tara: Yıldız.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Dilara: Gönül alıcı, sevgili
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Atara: Taç, mübarek
Mara: düzgün temiz
Thara: Servet
Karis: Grace;
Vara: yabancı
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karnaim: boynuzları
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Tamara: Van gölü efsanesinde adı geçen kız.
Suhara: Ardahan’ın Çıldır ilçesine bağlı Aşıkşenlik kasabanın ilk yerleşim adı Suhara’dır. Sukara, zamanla şive değişikliği ile Suhara’ya dönüşmüştür.
Karmit: Rab `ın bağ
Alara: Al + ara. Al=Kırmızı, ara=bezeyen, süsleyen , Kırmızı süs anlamında bir tamlama
Karisa: çok sevgili
Cynara: Adanın Zinara itibaren
Hadjara: uçuş
Karessa: çok sevgili
Karissa: Okşamak
Karine: övme
Mahara: Hızlı, enerjik
Karakız: Esmer kız.
Adara: bakire
Gulnara: Nar Çiçeği
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Zaara: güzel çiçek
Sahara: Vahşi. Ay.
Uçkara: Bir kuş.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karim: cömert
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karatün: Karanlık gece.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karaduman: Siyah duman.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Jahara: mücevher
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karındaş: Kardeş.
Ara: Dualı
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karacan: Esmer kimse.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karatekin: Esmer kimse.
Erenkara: Deneyimli, akıllı, siyah tenli kimse.
Karaşın: Esmer.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karlu: Karlı.
Karlık: Kar kuyusu.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Başkara: Önemli, saygın kimse.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Çankara: Çan ve kara.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Dara: Hükümdar. Tanrı adlarından. Eski İran hükümdarlarından dokuzuncusu.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karpos: Kâr
Çaykara: 1. Çay kıyılarında çıkan kaynak, pınar. 2. Kumsal, nehir yatağı.
Taykara: Esmer, kara yağız çocuk.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karmel: Bağ
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karasu: Ağır akan su.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Kareem: Cömert
Karluk: Türk boylarından biri.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Baykara: Doğan cinsinden bir kuş türü.
Çalkara: Doğan türünden bir kuş.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Bozkara: Teni esmer olan yiğit.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Kartay: Yaşlı, pir.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Beykara: Doğan cinsinden bir kuş türü. bk. Baykara
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karsten: İsa şöyle bir
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.