İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Kara isminin anlamı: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer. Kara ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Kara İsminin Anlamı Nedir? Kara İsminin AnaliziHadara: Güzellik tarafından boğulmuş
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Tara: Yıldız.
Sara: Halis, katkısız, temiz.
Shamara: Rezene
Adara: bakire
Tamara: Van gölü efsanesinde adı geçen kız.
Thara: Servet
Alara: Al + ara. Al=Kırmızı, ara=bezeyen, süsleyen , Kırmızı süs anlamında bir tamlama
Karakız: Esmer kız.
Inara: Aydınlatıcı, Shining
Natara: doğum günü
Zara: Çok asil, uysal, güzel anlamına gelir.
Atara: Taç, mübarek
Dilara: Gönül alıcı, sevgili
Marmara: Parlak
Karima: Noble, cömert
Nigara: Sempatik, Sevimli
Karine: övme
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Vara: yabancı
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Zahara: parlak şafak
Kariina: bulundu
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Mahara: Hızlı, enerjik
Karis: Grace;
Karmit: Rab `ın bağ
Karadut: Siyah renkli dut.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karyan: karanlık bir
Cynara: Adanın Zinara itibaren
Karnaim: boynuzları
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Sahara: Vahşi. Ay.
Mara: düzgün temiz
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Gulnara: Nar Çiçeği
Azhara: çiçek
Aldara: kanatlı bir hediye
Karmelita: Rab `ın bağ
Naara: yavru, kız
Megara: Potansiyel
Karessa: çok sevgili
Gülara: Gül süsleyen, gül bezeyen.
Manara: aydınlatma
Bara: Seçmek
Samara: Allah tarafından korunmaktadır.
Hadjara: uçuş
Karissa: Okşamak
Zaara: güzel çiçek
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Suhara: Ardahan’ın Çıldır ilçesine bağlı Aşıkşenlik kasabanın ilk yerleşim adı Suhara’dır. Sukara, zamanla şive değişikliği ile Suhara’ya dönüşmüştür.
Karisa: çok sevgili
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karmel: Bağ
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Dara: Hükümdar. Tanrı adlarından. Eski İran hükümdarlarından dokuzuncusu.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Ara: Dualı
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Bozkara: Teni esmer olan yiğit.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karasu: Ağır akan su.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Jahara: mücevher
Karlık: Kar kuyusu.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karluk: Türk boylarından biri.
Beykara: Doğan cinsinden bir kuş türü. bk. Baykara
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karacan: Esmer kimse.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karatün: Karanlık gece.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Taykara: Esmer, kara yağız çocuk.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karpos: Kâr
Çalkara: Doğan türünden bir kuş.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Başkara: Önemli, saygın kimse.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Baykara: Doğan cinsinden bir kuş türü.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Erenkara: Deneyimli, akıllı, siyah tenli kimse.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karlu: Karlı.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Kareem: Cömert
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Çaykara: 1. Çay kıyılarında çıkan kaynak, pınar. 2. Kumsal, nehir yatağı.
Karındaş: Kardeş.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaşın: Esmer.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karatekin: Esmer kimse.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Çankara: Çan ve kara.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karaduman: Siyah duman.
Uçkara: Bir kuş.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karsten: İsa şöyle bir
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karim: cömert
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.