İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Kara isminin anlamı: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer. Kara ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Kara İsminin Anlamı Nedir? Kara İsminin AnaliziSuhara: Ardahan’ın Çıldır ilçesine bağlı Aşıkşenlik kasabanın ilk yerleşim adı Suhara’dır. Sukara, zamanla şive değişikliği ile Suhara’ya dönüşmüştür.
Kariina: bulundu
Karadut: Siyah renkli dut.
Gülara: Gül süsleyen, gül bezeyen.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Nigara: Sempatik, Sevimli
Cynara: Adanın Zinara itibaren
Karima: Noble, cömert
Atara: Taç, mübarek
Zaara: güzel çiçek
Marmara: Parlak
Mara: düzgün temiz
Tamara: Van gölü efsanesinde adı geçen kız.
Natara: doğum günü
Aldara: kanatlı bir hediye
Vara: yabancı
Zahara: parlak şafak
Inara: Aydınlatıcı, Shining
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Sara: Halis, katkısız, temiz.
Manara: aydınlatma
Adara: bakire
Sahara: Vahşi. Ay.
Karisa: çok sevgili
Mahara: Hızlı, enerjik
Megara: Potansiyel
Gulnara: Nar Çiçeği
Karessa: çok sevgili
Hadara: Güzellik tarafından boğulmuş
Karakız: Esmer kız.
Dilara: Gönül alıcı, sevgili
Thara: Servet
Hadjara: uçuş
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Shamara: Rezene
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Naara: yavru, kız
Karis: Grace;
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karnaim: boynuzları
Karmit: Rab `ın bağ
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Bara: Seçmek
Karyan: karanlık bir
Azhara: çiçek
Zara: Çok asil, uysal, güzel anlamına gelir.
Karissa: Okşamak
Samara: Allah tarafından korunmaktadır.
Karmelita: Rab `ın bağ
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karine: övme
Tara: Yıldız.
Alara: Al + ara. Al=Kırmızı, ara=bezeyen, süsleyen , Kırmızı süs anlamında bir tamlama
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karındaş: Kardeş.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Çankara: Çan ve kara.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karmel: Bağ
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Kareem: Cömert
Uçkara: Bir kuş.
Karasu: Ağır akan su.
Ara: Dualı
Çalkara: Doğan türünden bir kuş.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karaduman: Siyah duman.
Dara: Hükümdar. Tanrı adlarından. Eski İran hükümdarlarından dokuzuncusu.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karaşın: Esmer.
Karatekin: Esmer kimse.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karlu: Karlı.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Baykara: Doğan cinsinden bir kuş türü.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Erenkara: Deneyimli, akıllı, siyah tenli kimse.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karacan: Esmer kimse.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Kartay: Yaşlı, pir.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karatün: Karanlık gece.
Karim: cömert
Karlık: Kar kuyusu.
Beykara: Doğan cinsinden bir kuş türü. bk. Baykara
Karpos: Kâr
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Başkara: Önemli, saygın kimse.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karsten: İsa şöyle bir
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Jahara: mücevher
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Taykara: Esmer, kara yağız çocuk.
Çaykara: 1. Çay kıyılarında çıkan kaynak, pınar. 2. Kumsal, nehir yatağı.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Bozkara: Teni esmer olan yiğit.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.