İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karissa isminin anlamı: Okşamak. Karissa ismi Yunanca kökenli bir Kız ismidir.
Karissa İsminin Anlamı Nedir? Karissa İsminin AnaliziKaressa: çok sevgili
Marpessa: evenus kızı
Alessa: Asil
Yalissa: güzel bir çiçek
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karmelita: Rab `ın bağ
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Vanessa: Yunan tanrısı Phanes adını
Karakız: Esmer kız.
Arissa: En iyi
Genessa: Köken, doğum
Karmit: Rab `ın bağ
Missa: Balarısı
Hayrünissa: Kadınların hayırlısı
Fahrünissa: Övünülecek değerde kadın
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Hessa: Hedef, kader
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Dessa: Arama
Elyssa: Tatlı, mutlu ruh
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Amissa: Arkadaş
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Charissa: güzellik ve zarafet
Karadut: Siyah renkli dut.
Karyan: karanlık bir
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karissa: Okşamak
Melissa: 1.Bir tür kokulu, otçul bitki, oğul otu. Baklagillerden, yaprakları liomu andıran kokulu bir bitki.2. Yunan mitolojisinde geçen bir rahibenin adı
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Nyssa: Başlangıçta
Karine: övme
Hadassa: mersin
Karnaim: boynuzları
Narcissa: SUS çeşididir. sus bir sedatif (narkotik) etkisi olan bir bitkidir
Karima: Noble, cömert
Karisa: çok sevgili
Carissa: Okşamak
Kariina: bulundu
Karis: Grace;
Thalassa: Okyanus
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karmel: Bağ
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karatekin: Esmer kimse.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karsten: İsa şöyle bir
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Meissa: Bir görünmektedir
Massa: son bir kehanet
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karatün: Karanlık gece.
Karasu: Ağır akan su.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karındaş: Kardeş.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karlu: Karlı.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karim: cömert
Kareem: Cömert
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karacan: Esmer kimse.
Karaduman: Siyah duman.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karlık: Kar kuyusu.
Karaşın: Esmer.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karasal: Kara ile ilgili.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karpos: Kâr
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.