İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karissa isminin anlamı: Okşamak. Karissa ismi Yunanca kökenli bir Kız ismidir.
Karissa İsminin Anlamı Nedir? Karissa İsminin AnaliziHayrünissa: Kadınların hayırlısı
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karessa: çok sevgili
Karnaim: boynuzları
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Amissa: Arkadaş
Kariina: bulundu
Hessa: Hedef, kader
Karmelita: Rab `ın bağ
Fahrünissa: Övünülecek değerde kadın
Karadut: Siyah renkli dut.
Karakız: Esmer kız.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Yalissa: güzel bir çiçek
Thalassa: Okyanus
Karissa: Okşamak
Hadassa: mersin
Karyan: karanlık bir
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Alessa: Asil
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karisa: çok sevgili
Dessa: Arama
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Carissa: Okşamak
Melissa: 1.Bir tür kokulu, otçul bitki, oğul otu. Baklagillerden, yaprakları liomu andıran kokulu bir bitki.2. Yunan mitolojisinde geçen bir rahibenin adı
Charissa: güzellik ve zarafet
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Missa: Balarısı
Karis: Grace;
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karmit: Rab `ın bağ
Elyssa: Tatlı, mutlu ruh
Genessa: Köken, doğum
Karima: Noble, cömert
Narcissa: SUS çeşididir. sus bir sedatif (narkotik) etkisi olan bir bitkidir
Vanessa: Yunan tanrısı Phanes adını
Marpessa: evenus kızı
Arissa: En iyi
Nyssa: Başlangıçta
Karine: övme
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karaşın: Esmer.
Massa: son bir kehanet
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Meissa: Bir görünmektedir
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karmel: Bağ
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Kareem: Cömert
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karpos: Kâr
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karasu: Ağır akan su.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karaduman: Siyah duman.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karacan: Esmer kimse.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karlu: Karlı.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karındaş: Kardeş.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karatekin: Esmer kimse.
Karatün: Karanlık gece.
Karlık: Kar kuyusu.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karim: cömert
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karsten: İsa şöyle bir
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.