İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karessa isminin anlamı: çok sevgili. Karessa ismi Yunanca kökenli bir Kız ismidir.
Karessa İsminin Anlamı Nedir? Karessa İsminin AnaliziKaressa: çok sevgili
Karmelita: Rab `ın bağ
Vanessa: Yunan tanrısı Phanes adını
Melissa: 1.Bir tür kokulu, otçul bitki, oğul otu. Baklagillerden, yaprakları liomu andıran kokulu bir bitki.2. Yunan mitolojisinde geçen bir rahibenin adı
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karmit: Rab `ın bağ
Marpessa: evenus kızı
Karis: Grace;
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Amissa: Arkadaş
Karissa: Okşamak
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Missa: Balarısı
Karakız: Esmer kız.
Fahrünissa: Övünülecek değerde kadın
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Hessa: Hedef, kader
Karima: Noble, cömert
Thalassa: Okyanus
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Nyssa: Başlangıçta
Carissa: Okşamak
Genessa: Köken, doğum
Karadut: Siyah renkli dut.
Karisa: çok sevgili
Kariina: bulundu
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Yalissa: güzel bir çiçek
Karnaim: boynuzları
Narcissa: SUS çeşididir. sus bir sedatif (narkotik) etkisi olan bir bitkidir
Arissa: En iyi
Karyan: karanlık bir
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karine: övme
Hayrünissa: Kadınların hayırlısı
Alessa: Asil
Hadassa: mersin
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Dessa: Arama
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Charissa: güzellik ve zarafet
Elyssa: Tatlı, mutlu ruh
Karasal: Kara ile ilgili.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karacan: Esmer kimse.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karim: cömert
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karmel: Bağ
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Kareem: Cömert
Karlu: Karlı.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Massa: son bir kehanet
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Meissa: Bir görünmektedir
Karatekin: Esmer kimse.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karlık: Kar kuyusu.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karaduman: Siyah duman.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karındaş: Kardeş.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karatün: Karanlık gece.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karasu: Ağır akan su.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karsten: İsa şöyle bir
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karaşın: Esmer.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karpos: Kâr
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.