İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karessa isminin anlamı: çok sevgili. Karessa ismi Yunanca kökenli bir Kız ismidir.
Karessa İsminin Anlamı Nedir? Karessa İsminin AnaliziKarakız: Esmer kız.
Hadassa: mersin
Hessa: Hedef, kader
Karissa: Okşamak
Fahrünissa: Övünülecek değerde kadın
Missa: Balarısı
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karessa: çok sevgili
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karyan: karanlık bir
Hayrünissa: Kadınların hayırlısı
Marpessa: evenus kızı
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Elyssa: Tatlı, mutlu ruh
Narcissa: SUS çeşididir. sus bir sedatif (narkotik) etkisi olan bir bitkidir
Karima: Noble, cömert
Karis: Grace;
Thalassa: Okyanus
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Dessa: Arama
Vanessa: Yunan tanrısı Phanes adını
Karmit: Rab `ın bağ
Yalissa: güzel bir çiçek
Carissa: Okşamak
Arissa: En iyi
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karadut: Siyah renkli dut.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Nyssa: Başlangıçta
Charissa: güzellik ve zarafet
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Alessa: Asil
Amissa: Arkadaş
Karnaim: boynuzları
Karisa: çok sevgili
Melissa: 1.Bir tür kokulu, otçul bitki, oğul otu. Baklagillerden, yaprakları liomu andıran kokulu bir bitki.2. Yunan mitolojisinde geçen bir rahibenin adı
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Kariina: bulundu
Karmelita: Rab `ın bağ
Karine: övme
Genessa: Köken, doğum
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karacan: Esmer kimse.
Kareem: Cömert
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Massa: son bir kehanet
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karasu: Ağır akan su.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karmel: Bağ
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karlu: Karlı.
Karındaş: Kardeş.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karlık: Kar kuyusu.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karaşın: Esmer.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karasal: Kara ile ilgili.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karim: cömert
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Meissa: Bir görünmektedir
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karatekin: Esmer kimse.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaduman: Siyah duman.
Karsten: İsa şöyle bir
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karpos: Kâr
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karatün: Karanlık gece.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.