İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Kareena isminin anlamı: saf, masum, f arkadaşım. Kareena ismi Yunanca kökenli bir Kız ismidir.
Kareena İsminin Anlamı Nedir? Kareena İsminin AnaliziKaressa: çok sevgili
Karis: Grace;
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Andrena: andrew erkek cesur kadın formu
Mangena: melodi
Mutena: Özenle, dikkatle seçilmiş.
Karisa: çok sevgili
Clymena: Atalanta annesi
Angelena: haberci
Amena: Güvenilir, Dürüst
Athena: Bilgelik olan biri
Kariina: bulundu
Aleena: Dürüst, yakışıklı
Arena: bir aziz
Karmit: Rab `ın bağ
Hena: Tanrı'nın Grace
Doriena: Tanrı'nın Hediye
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Ximena: Dinlemek
Irena: Barış
Alzena: kadın
Karadut: Siyah renkli dut.
Celena: ay
Azusena: nilüfer
Gülsena: Gül ve Sena isimlerinin bir araya gelmesi ile türemiştir. Bkz: Gül ve Sena
Lena: Bizim için , bizden biri ve insan anlamlarına geliyor. Kuran’da “bize” anlamında geçmiştir.
Karnaim: boynuzları
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Jardena: Aşağı akışı
Yardena: toprak, arazi
Sirena: Oluşan;
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karissa: Okşamak
Adena: Şehvetli, savunmasız
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karine: övme
Karakız: Esmer kız.
Magdalena: Mecdelli alınmış
Azucena: beyaz zambak
Dorena: Tanrı'nın Hediye
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Nursena: Parlayan, ışık saçan, övülmüş olan. Nur ve Sena isimlerinin birleşiminden oluşmuş bir isimdir.
Karima: Noble, cömert
Xena: Yabancı
Zelena: Ay tanrıçası
Philomena: Şarkı seven biri
Alhena: Halka, yıldız
Karmelita: Rab `ın bağ
Selena: İyilik, dostluk (Kaynak Bilinmiyor). Güzellik, bereketli, yağmur (Kaynak Bilinmiyor). Selena/Selene, Yunan mitolojisi’nde ay tanrıçası.
Yalena: Işık
Zweena: güzel
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karyan: karanlık bir
Ismena: Öğrenilmiş
Busena: Öpüşmek, öpmek anlamına gelen buse ve şimşek parıltısı anlamlarına gelen sena isimlerinin birleşiminden oluşmuştur.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Asena: Türk Mitolojisinde Ergenekon destanında adı geçen dişi kurt
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Reena: Güzel birisi
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karatekin: Esmer kimse.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Kareem: Cömert
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karındaş: Kardeş.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karatün: Karanlık gece.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karaduman: Siyah duman.
Karasal: Kara ile ilgili.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karasu: Ağır akan su.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karaşın: Esmer.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karlık: Kar kuyusu.
Karmel: Bağ
Karim: cömert
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karlu: Karlı.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karpos: Kâr
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karsten: İsa şöyle bir
Karacan: Esmer kimse.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.