İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Kareena isminin anlamı: saf, masum, f arkadaşım. Kareena ismi Yunanca kökenli bir Kız ismidir.
Kareena İsminin Anlamı Nedir? Kareena İsminin AnaliziKarakız: Esmer kız.
Karima: Noble, cömert
Jardena: Aşağı akışı
Magdalena: Mecdelli alınmış
Andrena: andrew erkek cesur kadın formu
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Xena: Yabancı
Amena: Güvenilir, Dürüst
Selena: İyilik, dostluk (Kaynak Bilinmiyor). Güzellik, bereketli, yağmur (Kaynak Bilinmiyor). Selena/Selene, Yunan mitolojisi’nde ay tanrıçası.
Clymena: Atalanta annesi
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Athena: Bilgelik olan biri
Azucena: beyaz zambak
Hena: Tanrı'nın Grace
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Aleena: Dürüst, yakışıklı
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karissa: Okşamak
Mangena: melodi
Karine: övme
Mutena: Özenle, dikkatle seçilmiş.
Yalena: Işık
Ismena: Öğrenilmiş
Busena: Öpüşmek, öpmek anlamına gelen buse ve şimşek parıltısı anlamlarına gelen sena isimlerinin birleşiminden oluşmuştur.
Kariina: bulundu
Karyan: karanlık bir
Lena: Bizim için , bizden biri ve insan anlamlarına geliyor. Kuran’da “bize” anlamında geçmiştir.
Arena: bir aziz
Irena: Barış
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Alhena: Halka, yıldız
Karnaim: boynuzları
Karmit: Rab `ın bağ
Reena: Güzel birisi
Dorena: Tanrı'nın Hediye
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karmelita: Rab `ın bağ
Sirena: Oluşan;
Nursena: Parlayan, ışık saçan, övülmüş olan. Nur ve Sena isimlerinin birleşiminden oluşmuş bir isimdir.
Adena: Şehvetli, savunmasız
Karis: Grace;
Ximena: Dinlemek
Yardena: toprak, arazi
Azusena: nilüfer
Zweena: güzel
Asena: Türk Mitolojisinde Ergenekon destanında adı geçen dişi kurt
Philomena: Şarkı seven biri
Karadut: Siyah renkli dut.
Angelena: haberci
Karessa: çok sevgili
Karisa: çok sevgili
Celena: ay
Doriena: Tanrı'nın Hediye
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Gülsena: Gül ve Sena isimlerinin bir araya gelmesi ile türemiştir. Bkz: Gül ve Sena
Zelena: Ay tanrıçası
Alzena: kadın
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karaduman: Siyah duman.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karatekin: Esmer kimse.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karatün: Karanlık gece.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Kareem: Cömert
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karlu: Karlı.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karındaş: Kardeş.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karmel: Bağ
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karpos: Kâr
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karlık: Kar kuyusu.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karim: cömert
Karasu: Ağır akan su.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karaşın: Esmer.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karacan: Esmer kimse.
Karluk: Türk boylarından biri.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karsten: İsa şöyle bir
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.