İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karine isminin anlamı: övme. Karine ismi Ermenice kökenli bir Kız ismidir.
Karine İsminin Anlamı Nedir? Karine İsminin AnaliziAikaterine: kutsal
Karessa: çok sevgili
Koline: saf
Aysine: (aysi:ne)
Sheine: Temiz Görüntü
Joyceline: ay görmek için bir neşeli, mutlu
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Alline: Noble, samimi, rakip kuş,
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Mihine: Büyük, ulu.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Zemine: Yer, yeryüzü. Temel, dayanak. Konu, tema. NOT: Zemine ismi Farsça Zemin isminin “e” eki alıp kız ismi olarak söylenişidir.
Madeleine: Magdala Kadın
Hazine: 1. Altın, gümüş, mücevher gibi değerli eşya, servet. 2. Büyük bağlılık duyulan, değer verilen kimse.
Delfine: yunus
Nerine: deniz Nereid bir
Madeline: Magdala, yükselmiş biri, bir yüksek kuleden Kadın
Seraphine: asil, yanan
Muine: Yardım eden, yardımcı.
Sakine: Oynamayan, kımıldamayan, durgun
Jarine: Boer
Fatine: Zeki, akıllı, anlayışlı, kavrayışlı kimse.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karyan: karanlık bir
Amine: 1. İnanılır, güvenilir. 2. Sakıncasız, tehlikesiz. 3. Yüreğinde korku olmayan, korkusuz. bk. Emine
Bihine: En iyi, çok iyi, seçkin.
Nanine: Merit, tarzı. Anne varyant
Amhrosine: Ölümsüz
Sherine: Düz
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Nursine: Işıklı, aydınlık göğsü olan.
Karissa: Okşamak
Micheline: Hangi
Mine: Maden eşya üstündeki renkli sır tabakası
Ferzine: Bayan vezir
Karine: övme
Egine: Güneşe özlem
Edeline: Born asalet
Katharine: Saf
Tahsine: 1. Beğenme, alkışlama. 2. Güzelleştirme.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Mübine: 1. İyiyi ve kötüyü ayıran. 2. Açık, besbelli.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Josephine: katma
Evangiline: iyi bir haber getirir
Ambrosine: Ilahi
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Sine: 1. Göğüs. 2. Gönül, yürek. 3. İç, derinlik.
Delphine: yunus
Define: 1. Toprak altına gömülerek saklanmış para veya değerli şeyler. 2. Değerli, önemli, az bulunur nitelikte kimse.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Jaine: Merhametli olan Tanrı
Armine: İbranice isim.(bkz. Emine).
Karnaim: boynuzları
Karmelita: Rab `ın bağ
Adine: Savunmasız
Karima: Noble, cömert
Emine: (Ar.) Ka. - 1. Arapça’daki Amine kelimesinin Türkçeleştirilmiş şeklidir. 2. Peygamberimizin annesi,inanılır güvenilir
Karisa: çok sevgili
Madelaine: Magdalena varyantı
Karadut: Siyah renkli dut.
Karakız: Esmer kız.
Mümine: 1. Tanımış, iman etmiş. 2. İslam dinine inanmış, Müslüman.
Muhsine: İyilikte, bağışta bulunan, ihsan eden.
Karis: Grace;
Karmit: Rab `ın bağ
Rekine: 1. Gururlu, ağırbaşlı. 2. Saygın yüce, yüksek.
Şahine: Şahin gibi kadın. Öşür memuru (Osmanlı döneminde tarım vergilerini alan memur).
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Kine: Minyon tipli bayan
Jensine: Tanrı'nın uzlaştırılması
Malvine: Yumuşak
Türkine: Türk gibi güzel.
Narine: Kadın,hanım
Kariina: bulundu
Semine: Çok değerli. - bk. Semin
Metine: Sağlam, dayanıklı, güçlü.
Sekine: 1. Sakin olma, dinlenme. 2. Gönül rahatlığı, huzur, erinç. 3. Din görevlerini yerine getirmekten doğan sevinç ve huzur.
Karatün: Karanlık gece.
Karacan: Esmer kimse.
Karındaş: Kardeş.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karlık: Kar kuyusu.
Karasu: Ağır akan su.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karatekin: Esmer kimse.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karaduman: Siyah duman.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Kareem: Cömert
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karlu: Karlı.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karaşın: Esmer.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karsten: İsa şöyle bir
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karmel: Bağ
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karpos: Kâr
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karim: cömert
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.