İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karine isminin anlamı: övme. Karine ismi Ermenice kökenli bir Kız ismidir.
Karine İsminin Anlamı Nedir? Karine İsminin AnaliziNursine: Işıklı, aydınlık göğsü olan.
Jarine: Boer
Ferzine: Bayan vezir
Edeline: Born asalet
Katharine: Saf
Evangiline: iyi bir haber getirir
Karyan: karanlık bir
Alline: Noble, samimi, rakip kuş,
Jensine: Tanrı'nın uzlaştırılması
Hazine: 1. Altın, gümüş, mücevher gibi değerli eşya, servet. 2. Büyük bağlılık duyulan, değer verilen kimse.
Madelaine: Magdalena varyantı
Sakine: Oynamayan, kımıldamayan, durgun
Delphine: yunus
Bihine: En iyi, çok iyi, seçkin.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karisa: çok sevgili
Mihine: Büyük, ulu.
Amhrosine: Ölümsüz
Zemine: Yer, yeryüzü. Temel, dayanak. Konu, tema. NOT: Zemine ismi Farsça Zemin isminin “e” eki alıp kız ismi olarak söylenişidir.
Nanine: Merit, tarzı. Anne varyant
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Türkine: Türk gibi güzel.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Joyceline: ay görmek için bir neşeli, mutlu
Aysine: (aysi:ne)
Fatine: Zeki, akıllı, anlayışlı, kavrayışlı kimse.
Madeline: Magdala, yükselmiş biri, bir yüksek kuleden Kadın
Karissa: Okşamak
Karis: Grace;
Egine: Güneşe özlem
Malvine: Yumuşak
Sekine: 1. Sakin olma, dinlenme. 2. Gönül rahatlığı, huzur, erinç. 3. Din görevlerini yerine getirmekten doğan sevinç ve huzur.
Josephine: katma
Jaine: Merhametli olan Tanrı
Sine: 1. Göğüs. 2. Gönül, yürek. 3. İç, derinlik.
Karakız: Esmer kız.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Mübine: 1. İyiyi ve kötüyü ayıran. 2. Açık, besbelli.
Şahine: Şahin gibi kadın. Öşür memuru (Osmanlı döneminde tarım vergilerini alan memur).
Karmit: Rab `ın bağ
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karessa: çok sevgili
Muhsine: İyilikte, bağışta bulunan, ihsan eden.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karine: övme
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Kine: Minyon tipli bayan
Emine: (Ar.) Ka. - 1. Arapça’daki Amine kelimesinin Türkçeleştirilmiş şeklidir. 2. Peygamberimizin annesi,inanılır güvenilir
Karnaim: boynuzları
Karadut: Siyah renkli dut.
Sherine: Düz
Mine: Maden eşya üstündeki renkli sır tabakası
Rekine: 1. Gururlu, ağırbaşlı. 2. Saygın yüce, yüksek.
Kariina: bulundu
Delfine: yunus
Narine: Kadın,hanım
Armine: İbranice isim.(bkz. Emine).
Nerine: deniz Nereid bir
Aikaterine: kutsal
Karima: Noble, cömert
Seraphine: asil, yanan
Metine: Sağlam, dayanıklı, güçlü.
Amine: 1. İnanılır, güvenilir. 2. Sakıncasız, tehlikesiz. 3. Yüreğinde korku olmayan, korkusuz. bk. Emine
Karmelita: Rab `ın bağ
Adine: Savunmasız
Muine: Yardım eden, yardımcı.
Ambrosine: Ilahi
Sheine: Temiz Görüntü
Micheline: Hangi
Madeleine: Magdala Kadın
Mümine: 1. Tanımış, iman etmiş. 2. İslam dinine inanmış, Müslüman.
Tahsine: 1. Beğenme, alkışlama. 2. Güzelleştirme.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Koline: saf
Define: 1. Toprak altına gömülerek saklanmış para veya değerli şeyler. 2. Değerli, önemli, az bulunur nitelikte kimse.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Semine: Çok değerli. - bk. Semin
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karatekin: Esmer kimse.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Kartay: Yaşlı, pir.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karındaş: Kardeş.
Karmel: Bağ
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karpos: Kâr
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karlu: Karlı.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karasu: Ağır akan su.
Kareem: Cömert
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karatün: Karanlık gece.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karim: cömert
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karacan: Esmer kimse.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karsten: İsa şöyle bir
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karlık: Kar kuyusu.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karaduman: Siyah duman.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karaşın: Esmer.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.