İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karaduman isminin anlamı: Siyah duman. Karaduman ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karaduman İsminin Anlamı Nedir? Karaduman İsminin AnaliziŞaduman: Sevinçli, neşeli. - bk. Şadıman
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Ezman: Gök, sema
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Hanüman: 1. Ev bark, ocak, yuva. 2. Ev halkı, çoluk çocuk.
Esman: Her şeyin pahası, tutarları, semenleri. Bedeller, kıymetler, değerler
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Neriman: Pehlivan, yiğit
Karine: övme
Keriman: Eli açıklar, cömertler.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Leman: Titrek / Parlamak / ekin toplamak
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karakız: Esmer kız.
Karima: Noble, cömert
Şuman: Zambak;güzellik
Karissa: Okşamak
Karmit: Rab `ın bağ
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karisa: çok sevgili
Karadut: Siyah renkli dut.
Karis: Grace;
Mihman: Konuk, misafir.
Karessa: çok sevgili
Karyan: karanlık bir
Karnaim: boynuzları
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karmelita: Rab `ın bağ
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Iman: (Allah)
Gökduman: Göğe yükselen duman.
Peyman: Yemin, ant.
Kariina: bulundu
Hıraman: Salına salına, naz ve eda ile yürüyen.
Dilman: Dil bilen, güzel söz söyleyen. bk. Dilmen.
Özalpman: Özünde yiğit olan kimse.
Abdal-Rahman: Merhametlilerin Servant
Karim: cömert
Heman: bağlılık
Eman: Emniyet. Korkusuzluk. Af ve yardım dileme. Eminlik. Himaye etmek, güvence vermek.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Luqman: Bilinmeyen
Sağman: 1. Sağlıklı kimse. 2. Eksiksiz, kusursuz, güvenilir kimse.
Akıman: Cömert, eli açık kimse.
Süleyman: 1. Huzur, sükûn.2. Kur’an-ı Kerim’de adı geçen peygamberlerden biri.Hz.Davud un oğlu
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Kocaman: Çok iri, büyük.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Zalman: huzurlu ve sakin
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Kahraman: Savaşta yiğitlik gösteren, cesur
Nachman: Meevoelenden
Ayman: Ay gibi ışıklı, güzel kimse.
Uçman: Uçan, uçucu.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Nayman: 1. Sekiz. 2. Batı Moğolistan´da yaşayan sekiz kabileden oluşan topluluk.
Kartay: Yaşlı, pir.
Abdurrahman: Rahmet sahibi olan Allah ın kulu.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Erman: Erdemli yiğit
Yatman: Boyun eğen, uysal, yumuşak başlı kimse.
Salaman: Barış
Karsten: İsa şöyle bir
Yalman: 1. Kılıç, kama, bıçak, mızrak vb.nin ağzı veya ucu. 2. Sarp, dik. 3. Eğik, eğinik.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Suleiman: Barış
Ferman: 1. Buyruk, emir. 2. Tanrı buyruğu.
Kirman: Hisar, kale.
Çakman: Amacına erişen, ulaşan kimse
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Tuman: 1. Nem, çiy. 2. Duman, sis. 3. Şalvar.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Denizman: Denizci.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Okman: 1. Ok gibi hızlı, güçlü kimse. 2. Okçu.
Çarman: Neşeli.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Saman: Zenginlik. Rahat, dinçlik. Düzen. Ekinlerin harmanda dövülüp taneleri ayrıldıktan sonra kalan, hayvanlara yedirilen ufalanmış sapları. (Türkçe)
Zaman: Vakit, çağ.
Abdukrahman: merhametli Tanrı köle
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Talayman: Deniz adamı, denizci.
Uman: Umudu olan, bekleyen, umutlu.
Utman: Şerefli, edepli, terbiyeli kimse.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Oyman: Görüş, düşünce sahibi kimse.
Yaman: Güç etki ve beceriklilik sahibi
Karlu: Karlı.
Akerman: Dürüst, soylu, temiz kişi.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Kareem: Cömert
Derman: Güç, kuvvet. İlaç.Çare.Takat.
Tanman: Şafak vakti gibi parlak, güçlü kimse.
Bediüzzaman: Zamanın güzelliği.
Hıfzırrahman: Merhamet eden, acıyan Allah’ın koruyuculuğu.
Özerman: Gerçekten yiğit, kahraman, yürekli kimse.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karacan: Esmer kimse.
Eryaman: Güçlü becerikli yiğit.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Haman: gürültü gürültü
Saloman: Huzurlu
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Usman: Akıllı, zeki kimse.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Ahiman: sağ kardeşi
Balaman: 1. İri, büyük. 2. Şişman, gürbüz kimse. 2. Atmaca, doğan vb. yırtıcı bir kuş. bk. Balaban
Tarıman: Tarımla uğraşan kimse, rençper.
Çokman: Topuz, gürz.
Duman: Bir maddenin yanmasıyla çıkan kara ve esmer renkli gaz.
Odman: Ateş gibi canlı, coşkulu, hareketli kimse.
Karlık: Kar kuyusu.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Oğuzman: Güçlü, sağlam, iyi yürekli, dost kimse.
Kerman: Hisar, kale. - bk. Kirman
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Sulayman: Barış
Alpman: Yiğit, cesur, kahraman kişi.
Arıman: Temiz, saf, dürüst kimse.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Lukman: Wise, Akıllı
Akman: 1. Temiz, beyaz, güzel insan. 2. İhtiyar. Yaşlı kimse
Abdirahman: Rahmân ve Servant