İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karima isminin anlamı: Noble, cömert. Karima ismi Arapça kökenli bir Kız ismidir.
Karima İsminin Anlamı Nedir? Karima İsminin AnaliziKarmit: Rab `ın bağ
Kariina: bulundu
Nadhima: Mutluluk
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Zulima: Salome veya Süleyman'ın Variant. Barış, huzur.
Karnaim: boynuzları
Jemima: Güvercin
Mima: Güvercin
Karis: Grace;
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Nursima: Işıklı, aydınlık yüz.
Zosima: Hayat dolu
Afraima: bereketli
Cosima: Sistem
Fatima: Weans olanlar
Karissa: Okşamak
Meleksima: Melek yüzlü kadın. Çok güzel yüzlü olan. Melek ve Sima isimlerinin bir araya gelmiş hali. Bkz: Melek ve Sima
Selima: Comfort, Barış getirir
Ulima: akıllı, zeki
Salima: sağlıklı, sağlam
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Sima: . 1. Yüz, çehre, beniz. 2. Kimse, insan, tip.
Karine: övme
Karima: Noble, cömert
Wasima: güzel, zarif
İklima: İklima isminin anlamı internet ortamında “Adem a.s ilk kız çocuğu dünyaya gelen en güzel 3 kadından biri” olarak geçmektedir ancak bu bilginin herhangi bir kaynağı yoktur. Tamamen uydurulmuş bir isim ve anlam olabilir. Güncelleme (17.03.2014) Yaptığımız son araştırmalarda İsrailiyat kaynaklarda İklima ismi geçmektedir. İklima olarak değil de Aklima olarak geçmektedir. Aklima isminin Türkçe’ye İklima olarak geçmiş olabileceğini düşünüyoruz. Aklima yada İklima İsrail kaynaklarında Hz. Adem’in (as) ilk kız çocuğunun ismi olarak geçiyor. Kabil ile birlikte dünyaya gelen ikiz çocuk.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Naima: Konfor, huzur, barış, huzur
Karessa: çok sevgili
Aysima: Çehresi, yüzü ay gibi parlak, nurlu, ışıklı, kutlu, uğurlu olan.
Helima: yumuşak, kolay
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karakız: Esmer kız.
Rima: Yarık, çatlak, aralık. Dişi ceylan yavrusu (Kaynak Bilinmiyor). Bir roman kahramanı.
Alima: Öğrenilmiş, Wise
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Gülsima: Gül yüzlü.
Temima: Tamamen dürüst
Karmelita: Rab `ın bağ
Karisa: çok sevgili
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karadut: Siyah renkli dut.
Karyan: karanlık bir
Saima: Açlık Kadın
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karındaş: Kardeş.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karatekin: Esmer kimse.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karim: cömert
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karmel: Bağ
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karlu: Karlı.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karasu: Ağır akan su.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karatün: Karanlık gece.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karaduman: Siyah duman.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karacan: Esmer kimse.
Karaşın: Esmer.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karpos: Kâr
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karlık: Kar kuyusu.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Kareem: Cömert
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karsten: İsa şöyle bir
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karabudun: Esmer milletten olan.