İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karisma isminin anlamı: Merit, hediye, karizma. Karisma ismi İngilizce kökenli bir Kız ismidir.
Karisma İsminin Anlamı Nedir? Karisma İsminin AnaliziKaranfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karis: Grace;
Karakız: Esmer kız.
Karyan: karanlık bir
Karissa: Okşamak
Desma: rehin, bağ
Karine: övme
Karnaim: boynuzları
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Kariina: bulundu
Charisma: kişisel manyetizma
Bisma: Bilinmeyen
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Kasma: evrensel
Yosma: 1. Zarif, kıymetli. 2. Edalı, işveli. 3. Şen, güzel.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Basma: Gülümseme
Karadut: Siyah renkli dut.
Cosma: Evrenin
Esma: 1. Adlar. 2. Kulaklar, işitme. - Esmaü l-Hüsna: Allah ın güzel isimleri. - Hz. Esma: Hz. Ebu Bekir in kızı, Hz. Aişe nin ablasıdır.
Karessa: çok sevgili
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karisa: çok sevgili
Karmit: Rab `ın bağ
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karmelita: Rab `ın bağ
Karima: Noble, cömert
Asma: Dalları çardak üzerine yayılan bitkilere, genel olarak verilen ad.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Kareem: Cömert
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karasu: Ağır akan su.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karındaş: Kardeş.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karmel: Bağ
Karatekin: Esmer kimse.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karpos: Kâr
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karsten: İsa şöyle bir
Karim: cömert
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karaşın: Esmer.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Kartay: Yaşlı, pir.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karacan: Esmer kimse.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karatün: Karanlık gece.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karlık: Kar kuyusu.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karaduman: Siyah duman.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karlu: Karlı.