İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karisa isminin anlamı: çok sevgili. Karisa ismi Yunanca kökenli bir Kız ismidir.
Karisa İsminin Anlamı Nedir? Karisa İsminin AnaliziKarsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karnaim: boynuzları
Dorlisa: bir vizyon
Hayrünnisa: Kadınların hayırlısı, uğurlusu.
Asisa: Olgun
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Hayrunnisa: Kadınların hayırlısı, uğurlusu.
Fahrünnisa: Kadının erdemi, onuru, büyüklük ve ululuğu.
Hayrulnisa: Kadınların hayırlısı, uğurlusu.
Şemsinisa: Kadınların güneşi.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Şahnisa: 1. Hükümdar kadın. 2. Hükümdar karısı.
Arnisa: Çok namuslu kadın. Ar ve Nisa kelimelerinin bir araya gelmesi ile türetilen bir isimdir.
Amarisa: Tanrı tarafından verilen
Karine: övme
Angelisa: haberci
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Bedrunnisa: Bedri ile Nisa isminin birleşmesi ile oluşmuş bir isimdir. Dolunay gibi kadın, dolunay yüzlü kadın anlamına gelir.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karmelita: Rab `ın bağ
Karis: Grace;
Karmit: Rab `ın bağ
Karisa: çok sevgili
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Genisa: Köken, doğum
Karima: Noble, cömert
Aynisa: Ay gibi güzel olan kadın.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Sabrinnisa: Kadınların sabırlısı.
Nurinisa: Kadınlığın nuru, ışığı.
Karissa: Okşamak
Bedirnisa: Ay gibi güzel kadın.
Kariina: bulundu
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Larisa: Gülümseme
Karadut: Siyah renkli dut.
Mehrunisa: Güzel, cazip bir kadın
Tuana Nisa: Güçlü ve ay ışığı gibi parlayan kadın. Tuana ve Nisa isimlerinden oluşmuştur. Bkz: Tuana ve Nisa
Mihrinisa: 1. Kadınlığın güneşi. 2. Erdemli, nitelikli kadın.
Ferahnisa: Sevinçli, rahat kadın.
Melisa: 1.Bir tür kokulu, otçul bitki, oğul otu. Baklagillerden, yaprakları liomu andıran kokulu bir bitki.2. Yunan mitolojisinde geçen bir rahibenin adı
Karakız: Esmer kız.
Karessa: çok sevgili
Gisa: Bir kral adı
Alisa: asil,soylu
Karyan: karanlık bir
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Thaisa: Perikles
Disa: çift
Nisa: Kur’an-ı Kerim’in 4. Sures, Sûre, özellikle kadın haklarından, onların hukûkî ve sosyal konumlarından bahsettiği için bu adı almıştır. “Nisâ” kadınlar demektir.Kadın.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karındaş: Kardeş.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Eisa: Yahve kurtuluştur
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karmel: Bağ
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karatün: Karanlık gece.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karaduman: Siyah duman.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karim: cömert
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Kareem: Cömert
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karaşın: Esmer.
İsa: Hristiyanlığın kurucusu peygamber
Karasal: Kara ile ilgili.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karasu: Ağır akan su.
Karsten: İsa şöyle bir
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karpos: Kâr
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karatekin: Esmer kimse.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karacan: Esmer kimse.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karlık: Kar kuyusu.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karlu: Karlı.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.