İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karisa isminin anlamı: çok sevgili. Karisa ismi Yunanca kökenli bir Kız ismidir.
Karisa İsminin Anlamı Nedir? Karisa İsminin AnaliziFerahnisa: Sevinçli, rahat kadın.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karine: övme
Karessa: çok sevgili
Fahrünnisa: Kadının erdemi, onuru, büyüklük ve ululuğu.
Bedirnisa: Ay gibi güzel kadın.
Nisa: Kur’an-ı Kerim’in 4. Sures, Sûre, özellikle kadın haklarından, onların hukûkî ve sosyal konumlarından bahsettiği için bu adı almıştır. “Nisâ” kadınlar demektir.Kadın.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Kariina: bulundu
Hayrulnisa: Kadınların hayırlısı, uğurlusu.
Amarisa: Tanrı tarafından verilen
Karmit: Rab `ın bağ
Disa: çift
Dorlisa: bir vizyon
Hayrünnisa: Kadınların hayırlısı, uğurlusu.
Bedrunnisa: Bedri ile Nisa isminin birleşmesi ile oluşmuş bir isimdir. Dolunay gibi kadın, dolunay yüzlü kadın anlamına gelir.
Aynisa: Ay gibi güzel olan kadın.
Şahnisa: 1. Hükümdar kadın. 2. Hükümdar karısı.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Tuana Nisa: Güçlü ve ay ışığı gibi parlayan kadın. Tuana ve Nisa isimlerinden oluşmuştur. Bkz: Tuana ve Nisa
Gisa: Bir kral adı
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Thaisa: Perikles
Karadut: Siyah renkli dut.
Karnaim: boynuzları
Karissa: Okşamak
Karakız: Esmer kız.
Melisa: 1.Bir tür kokulu, otçul bitki, oğul otu. Baklagillerden, yaprakları liomu andıran kokulu bir bitki.2. Yunan mitolojisinde geçen bir rahibenin adı
Arnisa: Çok namuslu kadın. Ar ve Nisa kelimelerinin bir araya gelmesi ile türetilen bir isimdir.
Sabrinnisa: Kadınların sabırlısı.
Alisa: asil,soylu
Karis: Grace;
Mehrunisa: Güzel, cazip bir kadın
Genisa: Köken, doğum
Larisa: Gülümseme
Hayrunnisa: Kadınların hayırlısı, uğurlusu.
Mihrinisa: 1. Kadınlığın güneşi. 2. Erdemli, nitelikli kadın.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Şemsinisa: Kadınların güneşi.
Karmelita: Rab `ın bağ
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Asisa: Olgun
Karisa: çok sevgili
Nurinisa: Kadınlığın nuru, ışığı.
Angelisa: haberci
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karima: Noble, cömert
Karyan: karanlık bir
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karsten: İsa şöyle bir
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karmel: Bağ
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karaduman: Siyah duman.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karlık: Kar kuyusu.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Eisa: Yahve kurtuluştur
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karpos: Kâr
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Kareem: Cömert
Karluk: Türk boylarından biri.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
İsa: Hristiyanlığın kurucusu peygamber
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karındaş: Kardeş.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karatekin: Esmer kimse.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karim: cömert
Karlu: Karlı.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karatün: Karanlık gece.
Karasu: Ağır akan su.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karaşın: Esmer.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karacan: Esmer kimse.