İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karisa isminin anlamı: çok sevgili. Karisa ismi Yunanca kökenli bir Kız ismidir.
Karisa İsminin Anlamı Nedir? Karisa İsminin AnaliziNisa: Kur’an-ı Kerim’in 4. Sures, Sûre, özellikle kadın haklarından, onların hukûkî ve sosyal konumlarından bahsettiği için bu adı almıştır. “Nisâ” kadınlar demektir.Kadın.
Mihrinisa: 1. Kadınlığın güneşi. 2. Erdemli, nitelikli kadın.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Hayrünnisa: Kadınların hayırlısı, uğurlusu.
Aynisa: Ay gibi güzel olan kadın.
Nurinisa: Kadınlığın nuru, ışığı.
Gisa: Bir kral adı
Karis: Grace;
Karmelita: Rab `ın bağ
Dorlisa: bir vizyon
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karakız: Esmer kız.
Mehrunisa: Güzel, cazip bir kadın
Asisa: Olgun
Tuana Nisa: Güçlü ve ay ışığı gibi parlayan kadın. Tuana ve Nisa isimlerinden oluşmuştur. Bkz: Tuana ve Nisa
Karnaim: boynuzları
Karyan: karanlık bir
Amarisa: Tanrı tarafından verilen
Karine: övme
Karessa: çok sevgili
Disa: çift
Karadut: Siyah renkli dut.
Arnisa: Çok namuslu kadın. Ar ve Nisa kelimelerinin bir araya gelmesi ile türetilen bir isimdir.
Hayrunnisa: Kadınların hayırlısı, uğurlusu.
Karima: Noble, cömert
Ferahnisa: Sevinçli, rahat kadın.
Hayrulnisa: Kadınların hayırlısı, uğurlusu.
Angelisa: haberci
Alisa: asil,soylu
Thaisa: Perikles
Melisa: 1.Bir tür kokulu, otçul bitki, oğul otu. Baklagillerden, yaprakları liomu andıran kokulu bir bitki.2. Yunan mitolojisinde geçen bir rahibenin adı
Bedrunnisa: Bedri ile Nisa isminin birleşmesi ile oluşmuş bir isimdir. Dolunay gibi kadın, dolunay yüzlü kadın anlamına gelir.
Kariina: bulundu
Fahrünnisa: Kadının erdemi, onuru, büyüklük ve ululuğu.
Bedirnisa: Ay gibi güzel kadın.
Şahnisa: 1. Hükümdar kadın. 2. Hükümdar karısı.
Genisa: Köken, doğum
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Şemsinisa: Kadınların güneşi.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karmit: Rab `ın bağ
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karissa: Okşamak
Karisa: çok sevgili
Sabrinnisa: Kadınların sabırlısı.
Larisa: Gülümseme
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Kartay: Yaşlı, pir.
Karlu: Karlı.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karatün: Karanlık gece.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Eisa: Yahve kurtuluştur
Karaşın: Esmer.
Karasu: Ağır akan su.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karaduman: Siyah duman.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karmel: Bağ
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karacan: Esmer kimse.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karim: cömert
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karlık: Kar kuyusu.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karındaş: Kardeş.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karatekin: Esmer kimse.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
İsa: Hristiyanlığın kurucusu peygamber
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karpos: Kâr
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Kareem: Cömert
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karsten: İsa şöyle bir
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.