Çocuğunuz için size ve eşinize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karen İsmiyle Uyumlu Tüm İsimler
Karen isminin anlamı: Saf, arı, katıksız. İngilizce de katherine isminin kısaltılmışı olarak ta kullanılır. Yemen’de bir köy. Veysel Karani’nin köyünün ismi. Allahın sunduğu cennet meyvesi. (Kaynak bilinmiyor). Ok mahfazası. Burma’da yaşayan mongoloid insan topluluğuna ait; Karen halkından; bir bayan ismi.. Karen ismi İngilizce kökenli bir Kız ismidir.
Buğra İsmiyle Uyumlu Tüm İsimler
Buğra isminin anlamı: Erkek deve. Buğra ismi Bilinmiyor kökenli bir Erkek ismidir.
Kaira: cetvel
Kasondra: peygamber Cassandra göz ardı elde
Kassandra: Bu dolaşmış Erkekler
Kayra: Yüksek büyük tutulan ya da sayılan birinden gelen iyilik lütuf, ihsan atıfet, inayet.
Ayceren: Ay gibi güzel ve parlak ceylan.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Güleren: Gül gibi güzel olan dost.
Keren: Duymak
Zeren: Anlayışlı, kavrayışlı, zeki.
Dilderen: Sevgi toplayan, gönül alan, beğenilen.
Karine: övme
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Deren: Derleyen, toplayan, ekini biçip toplayan.
Iren: Barış
Karadut: Siyah renkli dut.
Ceren: Halk ağzında "ceylan" anlamına gelir. Moğolca ceylan anlamına gelir.
Yaren: Arkadaş, yakın dost.
Karyan: karanlık bir
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Yediveren: Yılda birkaç kez çiçek açan gül.
Kariina: bulundu
Karissa: Okşamak
İmren: Görülen bir şeyi veya benzerini edinme isteği. Gıpta.
Karisa: çok sevgili
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Gülderen: Gül toplayan, gülleri derleyen. Gül-deren.
Özderen: Derli toplu kimse.
Gülveren: Gül veren.
Karnaim: boynuzları
Güldüren: Mutlu eden, sevindiren.
Karmelita: Rab `ın bağ
Ayseren: Parlaklık, ışık saçan.
Siren: Üst tarafı kız, alt tarafı balık olduğuna inanılan deniz kızı.
Nurveren: Işık, parlaklık, aydınlık veren.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Püren: 1. Kimi ağaçlarda, yapraklardan ayrı olarak süren ince yaprak. 2. Çalılık ve sık otlu yerler. 3. Sarı, kırmızı çiçek açan ufak yapraklı, arıların çok sevdiği bir tür ot. 4. Meşe ağacı filizi.
Peren: Ülker yıldızı.
Gülseren: Gül toplayan,gül dağıtan
Nesteren: Ağustos gülü, yaban gülü.
Gülören: Gül-ören.
Karessa: çok sevgili
Karmit: Rab `ın bağ
Karis: Grace;
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karima: Noble, cömert
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Ecren: Ecir, ücret, mükafat, hediye, karşılık. Allah’ın hediyesi anlamını taşımaktadır. Kuran’da 3 ayette geçiyor. (Talak 5, Kalem 46, Müzemmil 20)
Nurseren: Işık seren, aydınlık saçan.
Beren: 1. Güçlü, kuvvetli. 2. Akıllı. 3. Tanınmış.4. Kadife kumaş.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Güngören: Mutluluk, neşe içinde yaşayan.
Günseren: Güneş gibi aydınlık, ışık saçan.
Karakız: Esmer kız.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Seren: Yelken gerilmek üzere direğe çapraz takılan ağaç
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Koren: bakire
Karsten: İsa şöyle bir
Elveren: Yardım eden, yardımcı olan.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Güçeren: Güçlü yiğit.
Karlu: Karlı.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Temren: Ok, kargı gibi silahların ucundaki sivri demir.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Uzgören: Gerçeği önceden görebilen kimse.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karpos: Kâr
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Şeren: Çevik, tez canlı.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Tanören: Şafak vaktinde de çalışan kimse.
Horen: Güneş
Karasu: Ağır akan su.
Oren: Çam
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Tezeren: Çabuk ulaşan.
İren: Özgür, hür.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Çağveren: Yeni bir çağ açan kimse.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Üren: 1. Kurak, susuz yer. 2. Şimşek. 3. Soy.
Aren: Kum tanesi, ağaç cinsi
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Kareem: Cömert
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karim: cömert
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Canören: Gerçek dost olan.
Karatekin: Esmer kimse.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Airen: Gücü Mountain
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Tören: Anma, kutlama gibi amaçlarla yapılan toplantı.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Doren: Hediye
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karmel: Bağ
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Tezveren: Çabucak veren.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Süeren: Güçlü, kuvvetli yiğit.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karasal: Kara ile ilgili.
Jaren: İsrail Jaron Modern varyant 'sevinç çığlığı.'.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Eren: Ermiş kişi
Karaduman: Siyah duman.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Teceren: Becerikli, tasarruflu.
Ünveren: Tanınmış, ünlü kimse.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Demren: Ok, kargı gibi silahların ucundaki sivri demir. bk. Temren
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Eneren: Erenlerin en üstünü, değerlisi.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Öngören: İleriyi düşünerek, göz önünde tutarak davranan.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karlık: Kar kuyusu.
Karındaş: Kardeş.
Karatün: Karanlık gece.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Üngören: Tanınan, ünlü, meşhur.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Ayren: Gücü Mountain
Evren: Kainat, yaratılmışların tümü
Suğra: Daha, pek, en küçük.
Buğday: Tohumu ekmek yapımında kullanılan bitki ve aynı bitkinin başaktan ayrılmış tanesi.
Buğçe: Anlamı bilinmeyen bir isimdir.Sonradan ortaya çıkmış ve türetilerek bulunmuş bir isimdir. İnternette ismin anlamı olarak “Cennette bulunan sarmaşığın ismi aynı zamanda yere düşen ilk kar tanesi” geçmektedir ancak bu anlam tamamen uydurmadır. Bu bilgiye dair ne bir Kuran ayeti nede bir hadis bulunmamaktadır.
Buğlem: Cenneti müjdeleyen melek.Not: Anlam henüz doğrulanamamıştır.
Buğrahan: 1. Erkek deve gibi korkusuz olan hükümdar. 2. X. yüzyılın başlarında Orta Asya´daki Yağma boyundan çıkan ve ilk İslam devletini kuran Türk hükümdarlarının birçoğuna verilen san. 3. . İliğ ve Karahanlı sülalesinden birçok hükümdarların unvanıdır. - Tarık Buğra, Saltuk Buğra.
Satukbuğra: bk. Satılmış
Buğra: Erkek deve
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Tuğra: Osmanlı padişahlarının imza yerine kullandıkları özel biçimi olan simge. Mühür.