İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karen isminin anlamı: Saf, arı, katıksız. İngilizce de katherine isminin kısaltılmışı olarak ta kullanılır. Yemen’de bir köy. Veysel Karani’nin köyünün ismi. Allahın sunduğu cennet meyvesi. (Kaynak bilinmiyor). Ok mahfazası. Burma’da yaşayan mongoloid insan topluluğuna ait; Karen halkından; bir bayan ismi.. Karen ismi İngilizce kökenli bir Kız ismidir.
Karen İsminin Anlamı Nedir? Karen İsminin AnaliziKoren: bakire
Zeren: Anlayışlı, kavrayışlı, zeki.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
İmren: Görülen bir şeyi veya benzerini edinme isteği. Gıpta.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Gülveren: Gül veren.
Nurseren: Işık seren, aydınlık saçan.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Gülören: Gül-ören.
Karyan: karanlık bir
Karadut: Siyah renkli dut.
Peren: Ülker yıldızı.
Siren: Üst tarafı kız, alt tarafı balık olduğuna inanılan deniz kızı.
Ayseren: Parlaklık, ışık saçan.
Nesteren: Ağustos gülü, yaban gülü.
Ecren: Ecir, ücret, mükafat, hediye, karşılık. Allah’ın hediyesi anlamını taşımaktadır. Kuran’da 3 ayette geçiyor. (Talak 5, Kalem 46, Müzemmil 20)
Keren: Duymak
Beren: 1. Güçlü, kuvvetli. 2. Akıllı. 3. Tanınmış.4. Kadife kumaş.
Güleren: Gül gibi güzel olan dost.
Karissa: Okşamak
Ayceren: Ay gibi güzel ve parlak ceylan.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karakız: Esmer kız.
Püren: 1. Kimi ağaçlarda, yapraklardan ayrı olarak süren ince yaprak. 2. Çalılık ve sık otlu yerler. 3. Sarı, kırmızı çiçek açan ufak yapraklı, arıların çok sevdiği bir tür ot. 4. Meşe ağacı filizi.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karisa: çok sevgili
Güldüren: Mutlu eden, sevindiren.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Yaren: Arkadaş, yakın dost.
Karis: Grace;
Gülderen: Gül toplayan, gülleri derleyen. Gül-deren.
Deren: Derleyen, toplayan, ekini biçip toplayan.
Özderen: Derli toplu kimse.
Karnaim: boynuzları
Karessa: çok sevgili
Günseren: Güneş gibi aydınlık, ışık saçan.
Gülseren: Gül toplayan,gül dağıtan
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karine: övme
Yediveren: Yılda birkaç kez çiçek açan gül.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Nurveren: Işık, parlaklık, aydınlık veren.
Karmit: Rab `ın bağ
Ceren: Halk ağzında "ceylan" anlamına gelir. Moğolca ceylan anlamına gelir.
Iren: Barış
Dilderen: Sevgi toplayan, gönül alan, beğenilen.
Kariina: bulundu
Seren: Yelken gerilmek üzere direğe çapraz takılan ağaç
Güngören: Mutluluk, neşe içinde yaşayan.
Karmelita: Rab `ın bağ
Karima: Noble, cömert
Temren: Ok, kargı gibi silahların ucundaki sivri demir.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Tanören: Şafak vaktinde de çalışan kimse.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Kareem: Cömert
Airen: Gücü Mountain
Ünveren: Tanınmış, ünlü kimse.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Üngören: Tanınan, ünlü, meşhur.
Karpos: Kâr
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karlu: Karlı.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Güçeren: Güçlü yiğit.
Tezeren: Çabuk ulaşan.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Eren: Ermiş kişi
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Horen: Güneş
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Güneren: Güneş gibi aydınlık ve ışık saçan yiğit.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Özveren: Özveride bulunan, fedakâr kimse.
Demren: Ok, kargı gibi silahların ucundaki sivri demir. bk. Temren
Çağveren: Yeni bir çağ açan kimse.
Karatekin: Esmer kimse.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Üren: 1. Kurak, susuz yer. 2. Şimşek. 3. Soy.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Canören: Gerçek dost olan.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Eneren: Erenlerin en üstünü, değerlisi.
Süeren: Güçlü, kuvvetli yiğit.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Teceren: Becerikli, tasarruflu.
Aren: Kum tanesi, ağaç cinsi
Karasu: Ağır akan su.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Elveren: Yardım eden, yardımcı olan.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karim: cömert
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karaduman: Siyah duman.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Ayren: Gücü Mountain
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Tezveren: Çabucak veren.
Karasal: Kara ile ilgili.
Jaren: İsrail Jaron Modern varyant 'sevinç çığlığı.'.
Karsten: İsa şöyle bir
Tören: Anma, kutlama gibi amaçlarla yapılan toplantı.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karlık: Kar kuyusu.
Karaşın: Esmer.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
İren: Özgür, hür.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Alperen: Yiğit, cesur, yürekli kimse,bahadır.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Evren: Kainat, yaratılmışların tümü
Doren: Hediye
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Şeren: Çevik, tez canlı.
Öngören: İleriyi düşünerek, göz önünde tutarak davranan.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karındaş: Kardeş.
Karatün: Karanlık gece.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.