İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karakaya isminin anlamı: Güçlü, kuvvetli esmer kimse. Karakaya ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karakaya İsminin Anlamı Nedir? Karakaya İsminin AnaliziKariina: bulundu
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karmit: Rab `ın bağ
Karnaim: boynuzları
Raya:
Maya: 1. Asıl, öz, kendi, yaradılış. 2. İktidar, güç. 3. Bilgi. 4. Para, mal. 5. Dişi deve. 6. Uzun hava, türkü.
Taya: Dadı, sütnine.
Karima: Noble, cömert
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karessa: çok sevgili
Soraya: Zengin
Karyan: karanlık bir
Karissa: Okşamak
Shaya: Destekleyenler
Karine: övme
Karis: Grace;
Karakız: Esmer kız.
Karadut: Siyah renkli dut.
Karmelita: Rab `ın bağ
Daya: Çocuğa bakan dadı, sütnine, taya.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Sumaya: Yüce
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Aya: Kibar hanım, hanımefendi.
Amaya: Gece Yağmur
Thuraya: yıldızlar ve gezegenler
Karisa: çok sevgili
Haya: Yaşam.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karsten: İsa şöyle bir
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karatün: Karanlık gece.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karpos: Kâr
Yarkaya: Sarp, uçurumlu kaya.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Kareem: Cömert
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Sarıkaya: Güçlü, kuvvetli sarışın kimse.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Yalçınkaya: Sert, güçlü kimse.
Adaya: Tanrı'nın Tanık
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karlık: Kar kuyusu.
Karatekin: Esmer kimse.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karluk: Türk boylarından biri.
Günkaya: Güneş gibi aydınlık ve parlak kimse.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karaşın: Esmer.
Ulukaya: Saygın, erdemli ve güçlü kimse.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Benaya: Tanrı oluşturur
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Bozkaya: Kuvetli, cesur, yürekli kimse.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Durkaya: "Artık çocoğun olmasın" anlamında kullanılan bir ad.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Tunçkaya: Güçlü ve sağlam yapılı kimse.
Kaya: Büyük ve sert taş kütlesi
Çetinkaya: Sert, inatçı kimse.
Karlu: Karlı.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Özkaya: Özü kaya gibi güçlü olan kimse.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karaduman: Siyah duman.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Ataya: Tanrı yardım
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karacan: Esmer kimse.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Başkaya: Önemli, saygın kimse.
Yeshaya: Tanrı yol açar
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Saya: 1. Kundura yüzü. 2. Ağıl, ahır. 3. Anadolu’da çeşitli giysilerin ortak adı.
Akçakaya: Beyaz kaya.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karim: cömert
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Demirkaya: Güçlü, kuvvetli, sert kimse.
Cankaya: Özü sağlam olan kimse.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Ünkaya: Gücüyle, kuvvetiyle tanınan kimse.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karasu: Ağır akan su.