İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karakaya isminin anlamı: Güçlü, kuvvetli esmer kimse. Karakaya ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karakaya İsminin Anlamı Nedir? Karakaya İsminin AnaliziKaris: Grace;
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karnaim: boynuzları
Amaya: Gece Yağmur
Karakız: Esmer kız.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karessa: çok sevgili
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Aya: Kibar hanım, hanımefendi.
Daya: Çocuğa bakan dadı, sütnine, taya.
Thuraya: yıldızlar ve gezegenler
Karmelita: Rab `ın bağ
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Kariina: bulundu
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karyan: karanlık bir
Haya: Yaşam.
Raya:
Karisa: çok sevgili
Maya: 1. Asıl, öz, kendi, yaradılış. 2. İktidar, güç. 3. Bilgi. 4. Para, mal. 5. Dişi deve. 6. Uzun hava, türkü.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karissa: Okşamak
Karine: övme
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Shaya: Destekleyenler
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Taya: Dadı, sütnine.
Karmit: Rab `ın bağ
Sumaya: Yüce
Karadut: Siyah renkli dut.
Karima: Noble, cömert
Soraya: Zengin
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Akçakaya: Beyaz kaya.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karim: cömert
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Erkaya: Kaya gibi güçlü erkek.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Ataya: Tanrı yardım
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Başkaya: Önemli, saygın kimse.
Karatekin: Esmer kimse.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Yarkaya: Sarp, uçurumlu kaya.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Adaya: Tanrı'nın Tanık
Karatün: Karanlık gece.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Demirkaya: Güçlü, kuvvetli, sert kimse.
Saya: 1. Kundura yüzü. 2. Ağıl, ahır. 3. Anadolu’da çeşitli giysilerin ortak adı.
Karındaş: Kardeş.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Metinkaya: Sağlam, dayanıklı, güçlü kimse.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Ulukaya: Saygın, erdemli ve güçlü kimse.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Sarıkaya: Güçlü, kuvvetli sarışın kimse.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Özkaya: Özü kaya gibi güçlü olan kimse.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Cankaya: Özü sağlam olan kimse.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Benaya: Tanrı oluşturur
Yeshaya: Tanrı yol açar
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Kareem: Cömert
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Bozkaya: Kuvetli, cesur, yürekli kimse.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karsten: İsa şöyle bir
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karpos: Kâr
Durkaya: "Artık çocoğun olmasın" anlamında kullanılan bir ad.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Kartay: Yaşlı, pir.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karlık: Kar kuyusu.
Günkaya: Güneş gibi aydınlık ve parlak kimse.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karacan: Esmer kimse.
Ünkaya: Gücüyle, kuvvetiyle tanınan kimse.
Çankaya: Taşları katmer katmer kalkan kaya.
Tunçkaya: Güçlü ve sağlam yapılı kimse.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Kaya: Büyük ve sert taş kütlesi
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Yalçınkaya: Sert, güçlü kimse.
Karlu: Karlı.
Karmel: Bağ
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.