İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karakaya isminin anlamı: Güçlü, kuvvetli esmer kimse. Karakaya ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karakaya İsminin Anlamı Nedir? Karakaya İsminin AnaliziKaris: Grace;
Karisa: çok sevgili
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Sumaya: Yüce
Daya: Çocuğa bakan dadı, sütnine, taya.
Karakız: Esmer kız.
Haya: Yaşam.
Karyan: karanlık bir
Kariina: bulundu
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karmit: Rab `ın bağ
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Amaya: Gece Yağmur
Shaya: Destekleyenler
Karadut: Siyah renkli dut.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Thuraya: yıldızlar ve gezegenler
Taya: Dadı, sütnine.
Soraya: Zengin
Karima: Noble, cömert
Aya: Kibar hanım, hanımefendi.
Maya: 1. Asıl, öz, kendi, yaradılış. 2. İktidar, güç. 3. Bilgi. 4. Para, mal. 5. Dişi deve. 6. Uzun hava, türkü.
Karnaim: boynuzları
Raya:
Karmelita: Rab `ın bağ
Karissa: Okşamak
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karine: övme
Karessa: çok sevgili
Karlu: Karlı.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karpos: Kâr
Yalçınkaya: Sert, güçlü kimse.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karaşın: Esmer.
Başkaya: Önemli, saygın kimse.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Durkaya: "Artık çocoğun olmasın" anlamında kullanılan bir ad.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Çetinkaya: Sert, inatçı kimse.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karsten: İsa şöyle bir
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Adaya: Tanrı'nın Tanık
Karluk: Türk boylarından biri.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karlık: Kar kuyusu.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karmel: Bağ
Erkaya: Kaya gibi güçlü erkek.
Benaya: Tanrı oluşturur
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Akçakaya: Beyaz kaya.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karacan: Esmer kimse.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Özkaya: Özü kaya gibi güçlü olan kimse.
Demirkaya: Güçlü, kuvvetli, sert kimse.
Karasu: Ağır akan su.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Bozkaya: Kuvetli, cesur, yürekli kimse.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Çelikkaya: Güçlü, kuvvetli kimse.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karındaş: Kardeş.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Tunçkaya: Güçlü ve sağlam yapılı kimse.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Kaya: Büyük ve sert taş kütlesi
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Yeshaya: Tanrı yol açar
Ataya: Tanrı yardım
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karaduman: Siyah duman.
Cankaya: Özü sağlam olan kimse.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Saya: 1. Kundura yüzü. 2. Ağıl, ahır. 3. Anadolu’da çeşitli giysilerin ortak adı.
Çankaya: Taşları katmer katmer kalkan kaya.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Ünkaya: Gücüyle, kuvvetiyle tanınan kimse.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karatekin: Esmer kimse.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Sarıkaya: Güçlü, kuvvetli sarışın kimse.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Günkaya: Güneş gibi aydınlık ve parlak kimse.
Yarkaya: Sarp, uçurumlu kaya.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karatün: Karanlık gece.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Metinkaya: Sağlam, dayanıklı, güçlü kimse.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karim: cömert
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Kareem: Cömert
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karasal: Kara ile ilgili.