İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karakaya isminin anlamı: Güçlü, kuvvetli esmer kimse. Karakaya ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karakaya İsminin Anlamı Nedir? Karakaya İsminin AnaliziAya: Kibar hanım, hanımefendi.
Shaya: Destekleyenler
Karakız: Esmer kız.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karmelita: Rab `ın bağ
Karessa: çok sevgili
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Kariina: bulundu
Karissa: Okşamak
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Haya: Yaşam.
Maya: 1. Asıl, öz, kendi, yaradılış. 2. İktidar, güç. 3. Bilgi. 4. Para, mal. 5. Dişi deve. 6. Uzun hava, türkü.
Karadut: Siyah renkli dut.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karisa: çok sevgili
Karine: övme
Karnaim: boynuzları
Taya: Dadı, sütnine.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Amaya: Gece Yağmur
Raya:
Karis: Grace;
Thuraya: yıldızlar ve gezegenler
Sumaya: Yüce
Karyan: karanlık bir
Soraya: Zengin
Karmit: Rab `ın bağ
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karima: Noble, cömert
Daya: Çocuğa bakan dadı, sütnine, taya.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karaduman: Siyah duman.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Akçakaya: Beyaz kaya.
Yalçınkaya: Sert, güçlü kimse.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Günkaya: Güneş gibi aydınlık ve parlak kimse.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Adaya: Tanrı'nın Tanık
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Metinkaya: Sağlam, dayanıklı, güçlü kimse.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Özkaya: Özü kaya gibi güçlü olan kimse.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Başkaya: Önemli, saygın kimse.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Benaya: Tanrı oluşturur
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Ünkaya: Gücüyle, kuvvetiyle tanınan kimse.
Ulukaya: Saygın, erdemli ve güçlü kimse.
Durkaya: "Artık çocoğun olmasın" anlamında kullanılan bir ad.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Saya: 1. Kundura yüzü. 2. Ağıl, ahır. 3. Anadolu’da çeşitli giysilerin ortak adı.
Çelikkaya: Güçlü, kuvvetli kimse.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Kaya: Büyük ve sert taş kütlesi
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karacan: Esmer kimse.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karaşın: Esmer.
Karatün: Karanlık gece.
Sarıkaya: Güçlü, kuvvetli sarışın kimse.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Yeshaya: Tanrı yol açar
Tunçkaya: Güçlü ve sağlam yapılı kimse.
Karsten: İsa şöyle bir
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Cankaya: Özü sağlam olan kimse.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karmel: Bağ
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Kareem: Cömert
Ataya: Tanrı yardım
Çankaya: Taşları katmer katmer kalkan kaya.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karpos: Kâr
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karatekin: Esmer kimse.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karındaş: Kardeş.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karlu: Karlı.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Bozkaya: Kuvetli, cesur, yürekli kimse.
Demirkaya: Güçlü, kuvvetli, sert kimse.
Karasu: Ağır akan su.
Çetinkaya: Sert, inatçı kimse.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karlık: Kar kuyusu.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.