İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karaman isminin anlamı: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel. Karaman ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karaman İsminin Anlamı Nedir? Karaman İsminin AnaliziŞaduman: Sevinçli, neşeli. - bk. Şadıman
Leman: Titrek / Parlamak / ekin toplamak
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Ezman: Gök, sema
Mihman: Konuk, misafir.
Karissa: Okşamak
Karadut: Siyah renkli dut.
Karessa: çok sevgili
Neriman: Pehlivan, yiğit
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karyan: karanlık bir
Şuman: Zambak;güzellik
Hanüman: 1. Ev bark, ocak, yuva. 2. Ev halkı, çoluk çocuk.
Karisa: çok sevgili
Karis: Grace;
Karmelita: Rab `ın bağ
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karakız: Esmer kız.
Karnaim: boynuzları
Karima: Noble, cömert
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Iman: (Allah)
Karine: övme
Peyman: Yemin, ant.
Hıraman: Salına salına, naz ve eda ile yürüyen.
Esman: Her şeyin pahası, tutarları, semenleri. Bedeller, kıymetler, değerler
Dilman: Dil bilen, güzel söz söyleyen. bk. Dilmen.
Kariina: bulundu
Karmit: Rab `ın bağ
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Keriman: Eli açıklar, cömertler.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Gökduman: Göğe yükselen duman.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Arıman: Temiz, saf, dürüst kimse.
Lokman: Tarihteki en ünlü tabibin adı (Lokman Hekim)
Behman: Filân, filânca. Celali takvimde Farsça bir ay adı (21 Ocak – 19 Şubat tarihleri arasına denk gelir).
Karluk: Türk boylarından biri.
Arman: 1. Dürüst, doğru, güvenilir kimse. 2. İstek. 3. Özlem.
Karaduman: Siyah duman.
Abdal-Rahman: Merhametlilerin Servant
Akerman: Dürüst, soylu, temiz kişi.
Kareem: Cömert
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Başarman: Yaptığı işleri başarıyla sonuçlandıran kimse.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Berkman: Güçlü, sağlam kişilikli kimse.
Gülerman: Güler yüzlü, güleç kimse.
Ahiman: sağ kardeşi
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karpos: Kâr
Tayman: Genç, taze, toy kimse.
Yatman: Boyun eğen, uysal, yumuşak başlı kimse.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Eman: Emniyet. Korkusuzluk. Af ve yardım dileme. Eminlik. Himaye etmek, güvence vermek.
Uluman: Ulu, yüksek, saygın kimse.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karim: cömert
Samman: Bakkal
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Kaman: Dağların doruğuna yakın olan yerler.
İşman: bk. İşmen
Hyman: Hayat
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Özkerman: Sağlam, temiz yürekli kimse.
Karasu: Ağır akan su.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Uçman: Uçan, uçucu.
Karatün: Karanlık gece.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Akıman: Cömert, eli açık kimse.
Êzman: Gök Yüzü
Abdurrahman: Rahmet sahibi olan Allah ın kulu.
Haman: gürültü gürültü
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Kınayman: Çalışkan, etkin kimse.
Zalman: huzurlu ve sakin
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Denizman: Denizci.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Lukman: Wise, Akıllı
Acarman: Çevik, becerikli, girişken insan.
Yaman: Güç etki ve beceriklilik sahibi
Numan: 1. Kan. 2. Gelincik
Sayman: Hesap işleriyle uğraşan kimse.
Kocaman: Çok iri, büyük.
Salaman: Barış
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Talayman: Deniz adamı, denizci.
Eryaman: Güçlü becerikli yiğit.
Kahraman: Savaşta yiğitlik gösteren, cesur
Alpman: Yiğit, cesur, kahraman kişi.
Tarman: Tarımla uğraşan kimse, rençper. - bk. Tarıman
Tarıman: Tarımla uğraşan kimse, rençper.
Uman: Umudu olan, bekleyen, umutlu.
Abdelrahman: Rahmân ve Servant
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Güman: 1. İnanç. 2. Kanaat. 3. İstek, heves. 4. Neşe.
Abdirahman: Rahmân ve Servant
Nayman: 1. Sekiz. 2. Batı Moğolistan´da yaşayan sekiz kabileden oluşan topluluk.
Karsten: İsa şöyle bir
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Sağman: 1. Sağlıklı kimse. 2. Eksiksiz, kusursuz, güvenilir kimse.
Ayman: Ay gibi ışıklı, güzel kimse.
Akman: 1. Temiz, beyaz, güzel insan. 2. İhtiyar. Yaşlı kimse
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Danışman: 1. Bilgili ve düşüncesinden yararlanmak için danışılan kimse. 2. Bilgin.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Selman: Özgür, hür
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Abdukrahman: merhametli Tanrı köle
Tuman: 1. Nem, çiy. 2. Duman, sis. 3. Şalvar.
Bayman: Varlıklı, saygın kimse.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Salman: Özgür, hür
Acunman: Çok ünlü, tanınmış kimse. Dünyaca tanınmış, ünlü.
Balaman: 1. İri, büyük. 2. Şişman, gürbüz kimse. 2. Atmaca, doğan vb. yırtıcı bir kuş. bk. Balaban
Oyman: Görüş, düşünce sahibi kimse.