İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karaman isminin anlamı: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel. Karaman ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karaman İsminin Anlamı Nedir? Karaman İsminin AnaliziKariina: bulundu
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Mihman: Konuk, misafir.
Karnaim: boynuzları
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Dilman: Dil bilen, güzel söz söyleyen. bk. Dilmen.
Şaduman: Sevinçli, neşeli. - bk. Şadıman
Karyan: karanlık bir
Karine: övme
Neriman: Pehlivan, yiğit
Karadut: Siyah renkli dut.
Gökduman: Göğe yükselen duman.
Karessa: çok sevgili
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karakız: Esmer kız.
Hıraman: Salına salına, naz ve eda ile yürüyen.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Şuman: Zambak;güzellik
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karis: Grace;
Leman: Titrek / Parlamak / ekin toplamak
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Keriman: Eli açıklar, cömertler.
Iman: (Allah)
Hanüman: 1. Ev bark, ocak, yuva. 2. Ev halkı, çoluk çocuk.
Karissa: Okşamak
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Ezman: Gök, sema
Karmelita: Rab `ın bağ
Esman: Her şeyin pahası, tutarları, semenleri. Bedeller, kıymetler, değerler
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Peyman: Yemin, ant.
Karisa: çok sevgili
Karmit: Rab `ın bağ
Karima: Noble, cömert
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Naaman: hoş
Akerman: Dürüst, soylu, temiz kişi.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Günerman: Yiğit soydan gelen aydın kimse.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Nachman: Meevoelenden
Saloman: Huzurlu
Zalman: huzurlu ve sakin
Tayman: Genç, taze, toy kimse.
Yaman: Güç etki ve beceriklilik sahibi
Kırman: Saçlarına ak düşmüş adam.
Abdalrahman: merhametli bir kulu
Kahraman: Savaşta yiğitlik gösteren, cesur
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Erman: Erdemli yiğit
Salman: Özgür, hür
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Tuman: 1. Nem, çiy. 2. Duman, sis. 3. Şalvar.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Oyman: Görüş, düşünce sahibi kimse.
Abdulrahman: merhametli Tanrı köle
Osman: 1. Toy denilen, kazdan büyük bir kuşun yavrusu / Ateş gibi adam (Odman= Od +Man) Bir tür kuş veya ejderha. 2. Hz. Muhammed in damadı, üçüncü halife. 3. Osmanlı İmparatorluğu nun kurucusu ve ilk hükümdarı.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Çağman: Çağın insanı.
Danışman: 1. Bilgili ve düşüncesinden yararlanmak için danışılan kimse. 2. Bilgin.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Tanman: Şafak vakti gibi parlak, güçlü kimse.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Demirman: Demir gibi güçlü, sağlam kimse.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Süleyman: 1. Huzur, sükûn.2. Kur’an-ı Kerim’de adı geçen peygamberlerden biri.Hz.Davud un oğlu
Karmel: Bağ
Karpos: Kâr
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Selman: Özgür, hür
Toraman: Güçlü, kuvvetli kimse.
Abdurrahman: Rahmet sahibi olan Allah ın kulu.
Güman: 1. İnanç. 2. Kanaat. 3. İstek, heves. 4. Neşe.
Karsten: İsa şöyle bir
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Özalpman: Özünde yiğit olan kimse.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Balaman: 1. İri, büyük. 2. Şişman, gürbüz kimse. 2. Atmaca, doğan vb. yırtıcı bir kuş. bk. Balaban
Suleiman: Barış
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Özerman: Gerçekten yiğit, kahraman, yürekli kimse.
Behman: Filân, filânca. Celali takvimde Farsça bir ay adı (21 Ocak – 19 Şubat tarihleri arasına denk gelir).
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Oğuzman: Güçlü, sağlam, iyi yürekli, dost kimse.
Karacan: Esmer kimse.
Yatman: Boyun eğen, uysal, yumuşak başlı kimse.
Sakman: 1. Uyanık, akıllı kimse. 2. Sessiz, sakin kimse.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Selekman: Cömert, eli açık kimse.
Samman: Bakkal
Usman: Akıllı, zeki kimse.
Korman: Kor gibi ateşli, canlı, hareketli kimse.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
İşman: bk. İşmen
Uçman: Uçan, uçucu.
Alpman: Yiğit, cesur, kahraman kişi.
Denizman: Denizci.
Işıman: Parlak, aydınlık yüzlü kimse.
Odman: Ateş gibi canlı, coşkulu, hareketli kimse.
Eman: Emniyet. Korkusuzluk. Af ve yardım dileme. Eminlik. Himaye etmek, güvence vermek.
Akman: 1. Temiz, beyaz, güzel insan. 2. İhtiyar. Yaşlı kimse
Çakman: Amacına erişen, ulaşan kimse
Salaman: Barış
Êzman: Gök Yüzü
Karaşın: Esmer.
Karlu: Karlı.
Karaduman: Siyah duman.
Akıman: Cömert, eli açık kimse.
Lukman: Wise, Akıllı
Duman: Bir maddenin yanmasıyla çıkan kara ve esmer renkli gaz.
Derman: Güç, kuvvet. İlaç.Çare.Takat.
Koman: Umut.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Saman: Zenginlik. Rahat, dinçlik. Düzen. Ekinlerin harmanda dövülüp taneleri ayrıldıktan sonra kalan, hayvanlara yedirilen ufalanmış sapları. (Türkçe)
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Kirman: Hisar, kale.
Gılman: Cennet’te hizmet gören delikanlılar.
Nayman: 1. Sekiz. 2. Batı Moğolistan´da yaşayan sekiz kabileden oluşan topluluk.
Sayman: Hesap işleriyle uğraşan kimse.
Çarman: Neşeli.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.