İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karin isminin anlamı: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.. Karin ismi Arapça kökenli bir Erkek ismidir.
Karin İsminin Anlamı Nedir? Karin İsminin AnaliziKarlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karakız: Esmer kız.
Karmelita: Rab `ın bağ
Nerin: bir Nereid, denizden bir
Karis: Grace;
Ecrin: Allah ın hediyesi.Ecir kökünden gelir, ecir herhangi bir amel karşılığında verilen karşılık,sevap anlamlarına gelir.Hediyeden kasıt sevaptır. 2. Ücret
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Serin: Ilıkla soğuk arası
Karessa: çok sevgili
Karmit: Rab `ın bağ
Karisa: çok sevgili
Zerrin: (Farsça)Altından mamul,Parlak, Güzel kokulu bir cins çiçek, Fulya.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Kariina: bulundu
Karadut: Siyah renkli dut.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Ayşirin: Ay gibi şirin ve tatlı olan.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Rozerin: Tanyeri
Karyan: karanlık bir
Berrin: Manen çok yüksek, yüce yaradılışlı.Yüksek,ulu,yüce(Farsça).
Karima: Noble, cömert
Lorin: Aydınlık. (Kaynak Bilinmiyor).
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Pirin: Becerikli.
Jarin: Yakınmak, haykırmak anlamları taşır. (Kaynak Bilinmiyor)
Şirin: (Farsça) Sevimli, cana yakın.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Narin: İnce yapılı, zarif.
Karine: övme
Perrin: Gezgin. (Latince) Kaya. (Yunanca)
Kerrin: Güzellik. Kerenhappuch kısaltma
Karissa: Okşamak
Bihterin: En iyi, pek iyi.
Karnaim: boynuzları
Nesrin: Bir tür yaban gülü
Catherin: temiz veya saf
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Şérin: Tatlı
Karlık: Kar kuyusu.
Karmel: Bağ
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karlu: Karlı.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Kartay: Yaşlı, pir.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karluk: Türk boylarından biri.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karasal: Kara ile ilgili.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Arin: İrlanda
Yarin: Anlama
Karaşın: Esmer.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karaduman: Siyah duman.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Zerin: bk. Zerrin
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Kareem: Cömert
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karatekin: Esmer kimse.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karındaş: Kardeş.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karacan: Esmer kimse.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Dirin: Eski.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Aarin: Gücü Mountain
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Orin: Küçük
Karasu: Ağır akan su.
Karsten: İsa şöyle bir
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karatün: Karanlık gece.
Karim: cömert
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karpos: Kâr
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.