İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karin isminin anlamı: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.. Karin ismi Arapça kökenli bir Erkek ismidir.
Karin İsminin Anlamı Nedir? Karin İsminin AnaliziSerin: Ilıkla soğuk arası
Jarin: Yakınmak, haykırmak anlamları taşır. (Kaynak Bilinmiyor)
Rozerin: Tanyeri
Zerrin: (Farsça)Altından mamul,Parlak, Güzel kokulu bir cins çiçek, Fulya.
Nerin: bir Nereid, denizden bir
Lorin: Aydınlık. (Kaynak Bilinmiyor).
Ayşirin: Ay gibi şirin ve tatlı olan.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Kerrin: Güzellik. Kerenhappuch kısaltma
Karadut: Siyah renkli dut.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karakız: Esmer kız.
Karisa: çok sevgili
Kariina: bulundu
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karnaim: boynuzları
Narin: İnce yapılı, zarif.
Karmelita: Rab `ın bağ
Nesrin: Bir tür yaban gülü
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karis: Grace;
Ecrin: Allah ın hediyesi.Ecir kökünden gelir, ecir herhangi bir amel karşılığında verilen karşılık,sevap anlamlarına gelir.Hediyeden kasıt sevaptır. 2. Ücret
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karissa: Okşamak
Bihterin: En iyi, pek iyi.
Şirin: (Farsça) Sevimli, cana yakın.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Berrin: Manen çok yüksek, yüce yaradılışlı.Yüksek,ulu,yüce(Farsça).
Karima: Noble, cömert
Pirin: Becerikli.
Perrin: Gezgin. (Latince) Kaya. (Yunanca)
Karyan: karanlık bir
Karessa: çok sevgili
Karine: övme
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karmit: Rab `ın bağ
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Catherin: temiz veya saf
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Arin: İrlanda
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karaçar: Kötü ruhlar.
Yarin: Anlama
Zerin: bk. Zerrin
Karacan: Esmer kimse.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karsten: İsa şöyle bir
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karluk: Türk boylarından biri.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Şérin: Tatlı
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karasu: Ağır akan su.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karaşın: Esmer.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karlık: Kar kuyusu.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Kartay: Yaşlı, pir.
Kareem: Cömert
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Aarin: Gücü Mountain
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karındaş: Kardeş.
Karlu: Karlı.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karatün: Karanlık gece.
Dirin: Eski.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karim: cömert
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karaduman: Siyah duman.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Orin: Küçük
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karmel: Bağ
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karpos: Kâr
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karatekin: Esmer kimse.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karabudun: Esmer milletten olan.