İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karan isminin anlamı: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık. Karan ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karan İsminin Anlamı Nedir? Karan İsminin AnaliziKarisa: çok sevgili
Amiran: (a:miran)
Umran: 1. Bayındırlık, mamurluk. 2. Uygarlık, ilerleme, refah ve mutluluk. - bk. Ümran
Mihran: Nehir. Mihran, Pakistan;’ın Sindh eyaletinde bir Nehri’nin adıdır. “Güneşle ilgili” anlamına geldiğini düşünüyoruz (Ermenice). NOT: İsmin Ermenice anlamını yaptığımız araştırmalara rağmen tam olarak tespit edemedik. İsmin Ermenice anlamı hakkında bilgi sahibi olanlar yorum yaparak bizi bilgilendirebilir.
Karakız: Esmer kız.
Cheran: Öfke
Karima: Noble, cömert
Deran: Güzellik. Derhal, o anda, hemen. (Osmanlıca’da yazılışı: der-an)
Karnaim: boynuzları
Karis: Grace;
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Mahidevran: "Mah", Ay ya da güzel yüz, "Devran" devir ya da zaman anlamına geliyor. Mahidevran ise "zamanın güzeli, devrin güzeli" anlamına gelmektedir. Mahidevran Sultan Kanunş Sultan Süleyman´ın eşlerinden.
Karissa: Okşamak
Bedran: Sert başlı at. Daima. Hoş, latif, yakışıklı. NOT: İsmin anlamı hakkında kesin bir kaynak bulamadık.
Karmelita: Rab `ın bağ
Karyan: karanlık bir
Seran: Işıklı, parlak.
Karadut: Siyah renkli dut.
Perran: Uçan, uçucu
Piran: Yaşlılar, ulu erenler, ermişler.
Karine: övme
Niran: 1. Ateşler. 2. Cehennem.
Zafaran: Baharat
Kariina: bulundu
Nuran: Işıklı, nurlu, aydın
Neyran: 1. Ateşler. 2. Cehennem. - bk. Niran
Sayran: Öten, cıvıldayan, şakıyan.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Şükran: İyilik bilme, minnettarlık
Ümran: Mutluluk bolluk bereket / Bayındırlık
Karmit: Rab `ın bağ
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Hicran: 1. Bir yerden veya bir kimseden ayrılma. 2. Ayrılığın verdiği büyük üzüntü, keder.
Kamuran: Dileğine kavuşmuş olan. İsteğine kavuşmuş olan, mutlu.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Meran: Yasemin
Karessa: çok sevgili
Gufran: Bağışlama. Allah’ın günahları affedip örtmesi, rahmeti.
Bürran: Keskin, kesici.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Efran: Neşeli, keyifli, sevinçli olan kimse. Mesrur. (Kaynak Bilinmiyor)
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Şiran: Aslanlar.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karasu: Ağır akan su.
Onaran: 1. Düzelten, yararlı bir duruma getiren. 2. İyileştiren, tedavi eden. 3. Başaran, bitiren.
Sehran: Geceleri uyanık duran.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Kareem: Cömert
Erduran: Erkek çocuğun uzun ömürlü olmasını dilemek amacıyla kullanılan bir ad.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Hayran: 1. Hayranlık duyan, hayrette kalan. 2. Son derece beğenen, tutkun.
Dikran: Okçu atıcı.
Baran: Yağmur. Varan, ulaşan. Yüce, ulu.
Karim: cömert
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Ocran: Bir rahatsız eden bozukluklar
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Almiran: Princes
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Zimran: şarkıcı üzüm
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Miran: Beyler.
Kamran: İsteğine kavuşmuş olan, mutlu.
Biran: "Bir kez olsun hatırla" anlamında kullanılan bir ad.
Büran: Keskin, kesici.
Karpos: Kâr
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Yıldıran: Parlayan, ışıldayan, ışık saçan.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Boran: Ardından yağış getiren şiddetli rüzgar.
Mîran: Mir
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Tiran: Kutsal kişi
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Ithran: özenle aramak için kalan
Karındaş: Kardeş.
Karlu: Karlı.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Özduran: Özü sakin olan kimse.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Duran: 1. Yaşayan, varlığını sürdüren. 2. Dağ yolu. 3. Kalan. 4. Dingin, sakin, huzurlu.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
İmran: 1. Evine bağlı kalan. 2. Hz. Meryem`in babası, Âl-i İmran: İmran ailesi. Musa, Harun-Meryem ve İsa. - Kur`an-ı Kerim`in 3. suresi.
Emran: Kürkler, hayvan derileri.
Uran: Yetenekli, usta, becerikli kimse.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Demirkıran: Demiri kıracak kadar güçlü olan kimse.
Faran: İncil’de Mekke dağlarına verilen isim. Hz. Peygamber’in (s.a.a.) Faran dağlarında zuhur edeceği İncil’de haber verilmiştir.
Ghufran: af
Haran: dağlık ülke
Güran: "Çokça hatırla" anlamında kullanılan nir ad.
Karatekin: Esmer kimse.
Moran: Irmak, nehir, akarsu.- bk. Müren
Taşkıran: Güçlü, kuvvetli kimse.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Ahran: Gücü Mountain
Saran: 1. Kuşatan, çeviren. 2. Hasis, cimri.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Aaran: Gücü Mountain
Karaşın: Esmer.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Caran: Güzel kokan bir tür çiçek.
Davran: 1. "Hazır ol, hazırlan" anlamında kullanılan bir ad. 2. "İşe giriş, el at, başla" anlamında kullanılan bir ad. 3. Hazırlık.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Oran: 1. Ölçü, nispet, derece. 2. Tahmin. 3. Ölçülü, hesaplı. 4. Anlayış. 5. Abartma, abartı. 6. Özel işaret, nişan.
Savran: 1. Deveci, devecibaşı. 2. Altın benzeri. 3. Merdiven.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Yurtkuran: Ülkeyi yöneten kimse.
Karatün: Karanlık gece.
Karacan: Esmer kimse.
Toran: 1. Güçlü, kuvvetli, iri yarı kimse. 2. Yiğit, kahraman.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Eliran: Aman şarkı