İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karan isminin anlamı: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık. Karan ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karan İsminin Anlamı Nedir? Karan İsminin AnaliziBürran: Keskin, kesici.
Deran: Güzellik. Derhal, o anda, hemen. (Osmanlıca’da yazılışı: der-an)
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karima: Noble, cömert
Ümran: Mutluluk bolluk bereket / Bayındırlık
Karessa: çok sevgili
Karis: Grace;
Karissa: Okşamak
Zafaran: Baharat
Mahidevran: "Mah", Ay ya da güzel yüz, "Devran" devir ya da zaman anlamına geliyor. Mahidevran ise "zamanın güzeli, devrin güzeli" anlamına gelmektedir. Mahidevran Sultan Kanunş Sultan Süleyman´ın eşlerinden.
Bedran: Sert başlı at. Daima. Hoş, latif, yakışıklı. NOT: İsmin anlamı hakkında kesin bir kaynak bulamadık.
Karakız: Esmer kız.
Karmit: Rab `ın bağ
Gufran: Bağışlama. Allah’ın günahları affedip örtmesi, rahmeti.
Meran: Yasemin
Sayran: Öten, cıvıldayan, şakıyan.
Neyran: 1. Ateşler. 2. Cehennem. - bk. Niran
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Efran: Neşeli, keyifli, sevinçli olan kimse. Mesrur. (Kaynak Bilinmiyor)
Kamuran: Dileğine kavuşmuş olan. İsteğine kavuşmuş olan, mutlu.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karyan: karanlık bir
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karadut: Siyah renkli dut.
Karnaim: boynuzları
Şükran: İyilik bilme, minnettarlık
Cheran: Öfke
Niran: 1. Ateşler. 2. Cehennem.
Umran: 1. Bayındırlık, mamurluk. 2. Uygarlık, ilerleme, refah ve mutluluk. - bk. Ümran
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Seran: Işıklı, parlak.
Mihran: Nehir. Mihran, Pakistan;’ın Sindh eyaletinde bir Nehri’nin adıdır. “Güneşle ilgili” anlamına geldiğini düşünüyoruz (Ermenice). NOT: İsmin Ermenice anlamını yaptığımız araştırmalara rağmen tam olarak tespit edemedik. İsmin Ermenice anlamı hakkında bilgi sahibi olanlar yorum yaparak bizi bilgilendirebilir.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Hicran: 1. Bir yerden veya bir kimseden ayrılma. 2. Ayrılığın verdiği büyük üzüntü, keder.
Amiran: (a:miran)
Karisa: çok sevgili
Karine: övme
Karmelita: Rab `ın bağ
Nuran: Işıklı, nurlu, aydın
Kariina: bulundu
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Perran: Uçan, uçucu
Piran: Yaşlılar, ulu erenler, ermişler.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karaduman: Siyah duman.
Baran: Yağmur. Varan, ulaşan. Yüce, ulu.
Tiran: Kutsal kişi
Karaşın: Esmer.
Kareem: Cömert
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Aran: 1. Kuytu, sıcak yer. 2. Yayla. 3. Düzlük, ova, kışlak. 4. Ilımlı, uyumlu, uygun.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Haran: dağlık ülke
Biran: "Bir kez olsun hatırla" anlamında kullanılan bir ad.
Karatün: Karanlık gece.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Hayran: 1. Hayranlık duyan, hayrette kalan. 2. Son derece beğenen, tutkun.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Erduran: Erkek çocuğun uzun ömürlü olmasını dilemek amacıyla kullanılan bir ad.
Dewran: Çağ, Zaman
Karsten: İsa şöyle bir
Mîran: Mir
Altınbaran: Üstün nitelikli, değerli kimse.
Özduran: Özü sakin olan kimse.
Büran: Keskin, kesici.
Karlık: Kar kuyusu.
Duran: 1. Yaşayan, varlığını sürdüren. 2. Dağ yolu. 3. Kalan. 4. Dingin, sakin, huzurlu.
Ocran: Bir rahatsız eden bozukluklar
Ferran: güvenlik, cesur koruyucusu
Caran: Güzel kokan bir tür çiçek.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Evran: 1. Çok uzun boylu insan. 2. Kasırga, hortum. 3. Evren.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karpos: Kâr
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Ahran: Gücü Mountain
Ghufran: af
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Dikran: Okçu atıcı.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Güran: "Çokça hatırla" anlamında kullanılan nir ad.
Miran: Beyler.
Aaran: Gücü Mountain
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Emran: Kürkler, hayvan derileri.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Eran: Uyarı, Uyarı
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
İmran: 1. Evine bağlı kalan. 2. Hz. Meryem`in babası, Âl-i İmran: İmran ailesi. Musa, Harun-Meryem ve İsa. - Kur`an-ı Kerim`in 3. suresi.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Yıldıran: Parlayan, ışıldayan, ışık saçan.
Boran: Ardından yağış getiren şiddetli rüzgar.
Uran: Yetenekli, usta, becerikli kimse.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Saran: 1. Kuşatan, çeviren. 2. Hasis, cimri.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karlu: Karlı.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Kartay: Yaşlı, pir.
Kıran: 1. Çevre, kıyı, kenar. 2. Ufuk. 3. Tepe, yamaç, bayır.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Zimran: şarkıcı üzüm
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Taşkıran: Güçlü, kuvvetli kimse.
Karim: cömert
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Demirkıran: Demiri kıracak kadar güçlü olan kimse.
Turan: Dünyadaki tüm Türklerin yaşayacağına inanılan ülke
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karmel: Bağ
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Kayran: 1. Orman içindeki ağaçsız alan. 2. Kayan yer. 3. İnce çakıllı, kumlu toprak.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karasal: Kara ile ilgili.
Sehran: Geceleri uyanık duran.