İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karyan isminin anlamı: karanlık bir. Karyan ismi Arapça kökenli bir Kız ismidir.
Karyan İsminin Anlamı Nedir? Karyan İsminin AnaliziViyan: Istek
Karine: övme
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karyan: karanlık bir
Layan: Yumuşak, Yumuşak
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karissa: Okşamak
Çağlayan: Küçük bir akarsuyun çok yüksek olmayan bir yerden dökülüp aktığı yer.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Bayan: parlaklık
Yaşıyan: Işıldayan, parlayan.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Kariina: bulundu
Karmit: Rab `ın bağ
Leyan: Parlayan, parlayıcı.
Karisa: çok sevgili
Karessa: çok sevgili
Kiyan: Merkez. Yıldız, seyyare.
Payan: 1. Son, nihayet. 2. Uç, kenar.
Karadut: Siyah renkli dut.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karakız: Esmer kız.
Karis: Grace;
Karmelita: Rab `ın bağ
Kayan: 1. Akarsu, sel. 2. Yassı, düz, kat kat oluşmuş taşlar.
Karima: Noble, cömert
Liyan: Parlayan, parlayıcı. - bk. Leyan
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Hesiyan: Hissetmek, duygulanmak
Karnaim: boynuzları
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karacan: Esmer kimse.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Okyan: Okuyan, bilgili.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Aayan: Tanrılar hediye
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karaduman: Siyah duman.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karsten: İsa şöyle bir
Süfyan: Hadislerde ahir zamanda Hz.Mehdi’den (as) önce çıkıp Müslümanlara zulmedeceği, ümmetin karanlık günler yaşamasına vesile olacağı sahih hadislerle bildirilen kafir. Hz. MEhdi (as) tarafından öldürülecektir. Süfyan isminin Kur’an’daki anlamı: Süfyan ismin Kuran’ı Kerim’de geçmemektedir.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Jîyan: Yaşam
Buyan: 1. Mutluluk, uğur, talih. 2. İyi iş, sevap.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karpos: Kâr
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Kartay: Yaşlı, pir.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Keyan: Eski ve soylu bir ailede doğmuş olan. Not: Bazı internet sitelerinde “Büyük hükümdar, şah” anlamlarına geldiği iddia edilmiştir fakat bunun hakkında herhangi bir kaynakta bilgi bulamadık.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Jiyan: Coşmuş, kükremiş, kızgın...
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Aaryan: en büyük güç
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Rayyan: cennet kapısı
Haciyan: Hacılar, hac farizasını yerine getirmiş olan müslümanlar.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Kareem: Cömert
Noyan: Baş komutan.bey
Okuyan: 1. Okumayı seven. 2. Çağıran, davet eden.
Nuyan: 1. Başkomutan. 2. Bey. - bk. Noyan
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karlu: Karlı.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Abışka noyan: İlhanlı komutan. Abuşga
Karim: cömert
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Sayan: Sayar, saygılı, hürmet eden.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karmel: Bağ
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Kıyan: Dağdan hızla inen sel.
Karatekin: Esmer kimse.
Ziyan: süs
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Dalyan: 1. Deniz, göl ve nehirlerde kıyılara yakın kurulan büyük balık avlama yeri. 2. Denizde yüzeye yakın yosunlu kaya. 3. Deniz kıyılarında ve denizin dibinde dalgalı biçimde görülen kum.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Reyyan: 1. Suya kanmış, suya doymuş. 2. Cennet´te sadece oruç tutan kimselerin girebileceği kapı.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Yağısıyan: Düşmanı yenen, zafer kazanan.
Karaşın: Esmer.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karatün: Karanlık gece.
Karlık: Kar kuyusu.
Ernoyan: Yiğit başkomutan.
Karındaş: Kardeş.
Tuyan: 1. Semiz, şişman. 2. Zengin. 3. Kibirli, gururlu.