İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karyan isminin anlamı: karanlık bir. Karyan ismi Arapça kökenli bir Kız ismidir.
Karyan İsminin Anlamı Nedir? Karyan İsminin AnaliziKarnaim: boynuzları
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karine: övme
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Liyan: Parlayan, parlayıcı. - bk. Leyan
Viyan: Istek
Yaşıyan: Işıldayan, parlayan.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karadut: Siyah renkli dut.
Karmelita: Rab `ın bağ
Kariina: bulundu
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karis: Grace;
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Bayan: parlaklık
Leyan: Parlayan, parlayıcı.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karessa: çok sevgili
Karyan: karanlık bir
Karmit: Rab `ın bağ
Hesiyan: Hissetmek, duygulanmak
Layan: Yumuşak, Yumuşak
Karakız: Esmer kız.
Karima: Noble, cömert
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karisa: çok sevgili
Kiyan: Merkez. Yıldız, seyyare.
Payan: 1. Son, nihayet. 2. Uç, kenar.
Karissa: Okşamak
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Kayan: 1. Akarsu, sel. 2. Yassı, düz, kat kat oluşmuş taşlar.
Çağlayan: Küçük bir akarsuyun çok yüksek olmayan bir yerden dökülüp aktığı yer.
Sayan: Sayar, saygılı, hürmet eden.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Okuyan: 1. Okumayı seven. 2. Çağıran, davet eden.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karmel: Bağ
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karasu: Ağır akan su.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Jîyan: Yaşam
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karatekin: Esmer kimse.
Keyan: Eski ve soylu bir ailede doğmuş olan. Not: Bazı internet sitelerinde “Büyük hükümdar, şah” anlamlarına geldiği iddia edilmiştir fakat bunun hakkında herhangi bir kaynakta bilgi bulamadık.
Kıyan: Dağdan hızla inen sel.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Okyan: Okuyan, bilgili.
Abışka noyan: İlhanlı komutan. Abuşga
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Tuyan: 1. Semiz, şişman. 2. Zengin. 3. Kibirli, gururlu.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Kareem: Cömert
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Bulgunoyan: Anlayışlı bey.
Karasal: Kara ile ilgili.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Aayan: Tanrılar hediye
Karacan: Esmer kimse.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karaşın: Esmer.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Süfyan: Hadislerde ahir zamanda Hz.Mehdi’den (as) önce çıkıp Müslümanlara zulmedeceği, ümmetin karanlık günler yaşamasına vesile olacağı sahih hadislerle bildirilen kafir. Hz. MEhdi (as) tarafından öldürülecektir. Süfyan isminin Kur’an’daki anlamı: Süfyan ismin Kuran’ı Kerim’de geçmemektedir.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Buyan: 1. Mutluluk, uğur, talih. 2. İyi iş, sevap.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karim: cömert
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Ziyan: süs
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Yağısıyan: Düşmanı yenen, zafer kazanan.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Reyyan: 1. Suya kanmış, suya doymuş. 2. Cennet´te sadece oruç tutan kimselerin girebileceği kapı.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karlık: Kar kuyusu.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Ernoyan: Yiğit başkomutan.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karındaş: Kardeş.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karlu: Karlı.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Noyan: Baş komutan.bey
Karsten: İsa şöyle bir
Karabey: Esmer, yağız bey.
Nuyan: 1. Başkomutan. 2. Bey. - bk. Noyan
Karluk: Türk boylarından biri.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Jiyan: Coşmuş, kükremiş, kızgın...
Kartay: Yaşlı, pir.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Rayyan: cennet kapısı
Dalyan: 1. Deniz, göl ve nehirlerde kıyılara yakın kurulan büyük balık avlama yeri. 2. Denizde yüzeye yakın yosunlu kaya. 3. Deniz kıyılarında ve denizin dibinde dalgalı biçimde görülen kum.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karpos: Kâr
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Aaryan: en büyük güç