İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karyan isminin anlamı: karanlık bir. Karyan ismi Arapça kökenli bir Kız ismidir.
Karyan İsminin Anlamı Nedir? Karyan İsminin AnaliziYaşıyan: Işıldayan, parlayan.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Viyan: Istek
Karis: Grace;
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Liyan: Parlayan, parlayıcı. - bk. Leyan
Kayan: 1. Akarsu, sel. 2. Yassı, düz, kat kat oluşmuş taşlar.
Karessa: çok sevgili
Karnaim: boynuzları
Karyan: karanlık bir
Bayan: parlaklık
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karisa: çok sevgili
Karissa: Okşamak
Kariina: bulundu
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karmit: Rab `ın bağ
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Kiyan: Merkez. Yıldız, seyyare.
Layan: Yumuşak, Yumuşak
Çağlayan: Küçük bir akarsuyun çok yüksek olmayan bir yerden dökülüp aktığı yer.
Karakız: Esmer kız.
Karmelita: Rab `ın bağ
Karine: övme
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Hesiyan: Hissetmek, duygulanmak
Karadut: Siyah renkli dut.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Leyan: Parlayan, parlayıcı.
Karima: Noble, cömert
Payan: 1. Son, nihayet. 2. Uç, kenar.
Ziyan: süs
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karluk: Türk boylarından biri.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Reyyan: 1. Suya kanmış, suya doymuş. 2. Cennet´te sadece oruç tutan kimselerin girebileceği kapı.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Dalyan: 1. Deniz, göl ve nehirlerde kıyılara yakın kurulan büyük balık avlama yeri. 2. Denizde yüzeye yakın yosunlu kaya. 3. Deniz kıyılarında ve denizin dibinde dalgalı biçimde görülen kum.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karaşın: Esmer.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karim: cömert
Karsten: İsa şöyle bir
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karlık: Kar kuyusu.
Karatün: Karanlık gece.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Kartay: Yaşlı, pir.
Aaryan: en büyük güç
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Sayan: Sayar, saygılı, hürmet eden.
Aayan: Tanrılar hediye
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Nuyan: 1. Başkomutan. 2. Bey. - bk. Noyan
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Okuyan: 1. Okumayı seven. 2. Çağıran, davet eden.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Rayyan: cennet kapısı
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karındaş: Kardeş.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Noyan: Baş komutan.bey
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karmel: Bağ
Karabey: Esmer, yağız bey.
Jîyan: Yaşam
Jiyan: Coşmuş, kükremiş, kızgın...
Okyan: Okuyan, bilgili.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Abışka noyan: İlhanlı komutan. Abuşga
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Haciyan: Hacılar, hac farizasını yerine getirmiş olan müslümanlar.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Buyan: 1. Mutluluk, uğur, talih. 2. İyi iş, sevap.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Kıyan: Dağdan hızla inen sel.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karaduman: Siyah duman.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Yağısıyan: Düşmanı yenen, zafer kazanan.
Süfyan: Hadislerde ahir zamanda Hz.Mehdi’den (as) önce çıkıp Müslümanlara zulmedeceği, ümmetin karanlık günler yaşamasına vesile olacağı sahih hadislerle bildirilen kafir. Hz. MEhdi (as) tarafından öldürülecektir. Süfyan isminin Kur’an’daki anlamı: Süfyan ismin Kuran’ı Kerim’de geçmemektedir.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Bulgunoyan: Anlayışlı bey.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karasal: Kara ile ilgili.
Keyan: Eski ve soylu bir ailede doğmuş olan. Not: Bazı internet sitelerinde “Büyük hükümdar, şah” anlamlarına geldiği iddia edilmiştir fakat bunun hakkında herhangi bir kaynakta bilgi bulamadık.
Tuyan: 1. Semiz, şişman. 2. Zengin. 3. Kibirli, gururlu.
Karasu: Ağır akan su.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karacan: Esmer kimse.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karatekin: Esmer kimse.
Ernoyan: Yiğit başkomutan.
Karpos: Kâr
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Kareem: Cömert
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.