İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karyan isminin anlamı: karanlık bir. Karyan ismi Arapça kökenli bir Kız ismidir.
Karyan İsminin Anlamı Nedir? Karyan İsminin AnaliziKayan: 1. Akarsu, sel. 2. Yassı, düz, kat kat oluşmuş taşlar.
Layan: Yumuşak, Yumuşak
Karakız: Esmer kız.
Bayan: parlaklık
Kiyan: Merkez. Yıldız, seyyare.
Karmit: Rab `ın bağ
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Viyan: Istek
Kariina: bulundu
Karis: Grace;
Karisa: çok sevgili
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karima: Noble, cömert
Karadut: Siyah renkli dut.
Hesiyan: Hissetmek, duygulanmak
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Leyan: Parlayan, parlayıcı.
Payan: 1. Son, nihayet. 2. Uç, kenar.
Karine: övme
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karessa: çok sevgili
Çağlayan: Küçük bir akarsuyun çok yüksek olmayan bir yerden dökülüp aktığı yer.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Yaşıyan: Işıldayan, parlayan.
Karyan: karanlık bir
Karissa: Okşamak
Karmelita: Rab `ın bağ
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karnaim: boynuzları
Liyan: Parlayan, parlayıcı. - bk. Leyan
Reyyan: 1. Suya kanmış, suya doymuş. 2. Cennet´te sadece oruç tutan kimselerin girebileceği kapı.
Noyan: Baş komutan.bey
Keyan: Eski ve soylu bir ailede doğmuş olan. Not: Bazı internet sitelerinde “Büyük hükümdar, şah” anlamlarına geldiği iddia edilmiştir fakat bunun hakkında herhangi bir kaynakta bilgi bulamadık.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Okuyan: 1. Okumayı seven. 2. Çağıran, davet eden.
Bulgunoyan: Anlayışlı bey.
Karlu: Karlı.
Ernoyan: Yiğit başkomutan.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karlık: Kar kuyusu.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Ziyan: süs
Karasu: Ağır akan su.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Tuyan: 1. Semiz, şişman. 2. Zengin. 3. Kibirli, gururlu.
Karacan: Esmer kimse.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Sayan: Sayar, saygılı, hürmet eden.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karaşın: Esmer.
Karaduman: Siyah duman.
Yağısıyan: Düşmanı yenen, zafer kazanan.
Okyan: Okuyan, bilgili.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karatün: Karanlık gece.
Kareem: Cömert
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Jiyan: Coşmuş, kükremiş, kızgın...
Abışka noyan: İlhanlı komutan. Abuşga
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karluk: Türk boylarından biri.
Süfyan: Hadislerde ahir zamanda Hz.Mehdi’den (as) önce çıkıp Müslümanlara zulmedeceği, ümmetin karanlık günler yaşamasına vesile olacağı sahih hadislerle bildirilen kafir. Hz. MEhdi (as) tarafından öldürülecektir. Süfyan isminin Kur’an’daki anlamı: Süfyan ismin Kuran’ı Kerim’de geçmemektedir.
Karmel: Bağ
Rayyan: cennet kapısı
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karim: cömert
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Nuyan: 1. Başkomutan. 2. Bey. - bk. Noyan
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karsten: İsa şöyle bir
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Dalyan: 1. Deniz, göl ve nehirlerde kıyılara yakın kurulan büyük balık avlama yeri. 2. Denizde yüzeye yakın yosunlu kaya. 3. Deniz kıyılarında ve denizin dibinde dalgalı biçimde görülen kum.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Haciyan: Hacılar, hac farizasını yerine getirmiş olan müslümanlar.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karındaş: Kardeş.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karpos: Kâr
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Kıyan: Dağdan hızla inen sel.
Aaryan: en büyük güç
Kartay: Yaşlı, pir.
Karatekin: Esmer kimse.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Buyan: 1. Mutluluk, uğur, talih. 2. İyi iş, sevap.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Jîyan: Yaşam
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.