İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karter isminin anlamı: Taşıyıcı. Karter ismi Fransızca kökenli bir Erkek ismidir.
Karter İsminin Anlamı Nedir? Karter İsminin AnaliziKarakız: Esmer kız.
Karine: övme
Mahter: Yeni ay, ayça, hilal.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Kariina: bulundu
Duhter: Kız.
Gülter: Taze gül, gonca.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karissa: Okşamak
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Eszter: güzel bayan, mersin
Yeter: Sonuncu olması istenen çocuklara verilen bir ad.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karisa: çok sevgili
Karmelita: Rab `ın bağ
Karima: Noble, cömert
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karessa: çok sevgili
Karyan: karanlık bir
Karnaim: boynuzları
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karadut: Siyah renkli dut.
Karmit: Rab `ın bağ
Karis: Grace;
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Bihter: En iyi, pek iyi, daha iyi
Ater: kapalı kaldı
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Goncater: Taze, açılamamış gonca.
Kebuter: Güvercin.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
İlter: Yurdu koruyan, gözeten, yurtsever kimse.
Karındaş: Kardeş.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karaduman: Siyah duman.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Berter: Üstün, yüksek, nitelikli, değerli.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Yiğiter: Güçlü, korkusuz, kahraman kimse.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kenter: Şehirli, kentli.
Abitter: Bazı internet sitelerinde ismin anlamı “İbadet eden kimse” olarak verilmiştir ancak biz hiçbir kaynakta bu bilgiye rastlamadık. İsmin anlamı konusunda bilgi sahibi olanlar bizi bilgilendirebilir. NOT: Abitter isminin Arapça bir isim olan Abid isminden türetildiğini düşünüyoruz. Bkz: Abid
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Kemter: 1. Daha aşağı, daha değersiz. 2. Tam olmayan, eksik.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Merter: Sözünün eri kimse.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Kareem: Cömert
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Serter: Sert + Er, sert erkek
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karatün: Karanlık gece.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Güçyeter: Gücü yeten kimse.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Demeter: Demeter Takipçisi
Karsten: İsa şöyle bir
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Aleister: Erkeklerin Koruyucu
Keter: Taç
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Yurter: Ülkenin yiğit insanı.
Karasu: Ağır akan su.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karasal: Kara ile ilgili.
Tuter: "Yiğitliği, cesareti sürdür" anlamında kullanılan bir ad.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karlu: Karlı.
Pieter: kaya
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Sopater: kim babası savunur
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karmel: Bağ
Karim: cömert
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karlık: Kar kuyusu.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Narter: Cesur, yürekli kimse.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Özilter: Yurdun gerçek koruyucusu, savunucusu olan kimse.
Üster: Saygın, değerli kimse.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Şahinter: Çok yiğit, kahraman, şahin gibi kimse.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karatekin: Esmer kimse.
Sünter: Kırmızı renkli, çavdara benzer bir tür sert buğday.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karacan: Esmer kimse.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Safter: Saf yaran kimse. - bk. Safder
Karpos: Kâr
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Jupiter: Zeus, babası
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.