İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Kartekin isminin anlamı: Kar gibi saf, temiz kimse. Kartekin ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Kartekin İsminin Anlamı Nedir? Kartekin İsminin AnaliziKariina: bulundu
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karessa: çok sevgili
Karadut: Siyah renkli dut.
Karmit: Rab `ın bağ
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karyan: karanlık bir
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karissa: Okşamak
Karisa: çok sevgili
Karis: Grace;
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karine: övme
Ayilkin: İlk ay.
Karmelita: Rab `ın bağ
Karima: Noble, cömert
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Ekin: Buğday / Tahılın ekimden harman dönemine kadarki hali / Kültür
Karnaim: boynuzları
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karakız: Esmer kız.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Erkin: Koşulsuz iş gören
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Eşkin: 1. Filiz, sürgün. 2. Açık adımlarla, hızlı yürüyen at.
Karlu: Karlı.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Oğultekin: Biricik, benzersiz çocuk.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Mengütekin: Adı ölümsüzleşmiş hükümdar.
Kareem: Cömert
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karındaş: Kardeş.
Yağıztekin: Esmer kimse.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Berkin: Sağlam, güçlü, kuvvetli.
Cantekin: Samimi, içten hükümdar.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Yücetekin: Kahraman, büyük, ulu hükümdar.
Rekin: 1. Gururlu, ağırbaşlı. 2. Saygın yüce, yüksek.
Balatekin: Prens, şehzade çocuğu.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Sungurtekin: Soğukkanlı ve doğan gibi güçlü hükümdar.
Karaduman: Siyah duman.
Gümüştekin: Dürüst, doğru ve değerli olan.
Nurtekin: Nurlu, aydınlık hükümdar.
Kırtekin: Saçlarına ak düşmüş kimse.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Onuktekin: Sevilen, sayılan benzersiz insan.
Demirtekin: Güçlü, kuvvetli, sert hükümdar.
Daltekin: Koruyucu, kayırıcı hükümdar.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Dağtekin: Dağlara hükmeden hükümdar.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Ezgütekin: İyi hükümdar.
İnaltekin: Kendisine inanılan, güvenilen kimse.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Mutlutekin: Mutlu hükümdar.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Deniztekin: Deniz adamı, denizci.
Durantekin: Dingin, sakin, huzurlu bir biçimde yaşamını sürdüren hükümdar.
Sebüktekin: Hızlı, atak hükümdar.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Çekin: 1. Meşe ağaçlarında olan iri bir çeşit meyve. 2. Bağ çubuklarının açılmak üzere bulunan gözlerini bitten korumak için kullanılan
Güntekin: Güneş gibi ışık ve aydınlık saçan kimse.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Tümerkin: Gerçek özgür.
Uçantekin: Çok sevinen kimse.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Öztekin: Benzersiz kimse.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karsten: İsa şöyle bir
Karatekin: Esmer kimse.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Taştekin: Güçlü, kuvvetli kimse.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Eskin: 1. Rüzgâr. 2. Fırtına. 3. Karla dolan ve düz yerden ayırt edilemeyen çukur.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Tuğtekin: Tuğ takmış hükümdar.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Doruktekin: Başarılı, üstün nitelikli hükümdar.
Erişkin: Olgun, gelişmiş, büyümesi sona ermiş kimse.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Ulutekin: Saygın, değerli, yüce hükümdar.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Soytekin: Hükümdar soyundan gelen kimse.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Keskin: 1. Etkili, sert. 2. Görevini iyi yapan. 3. Azgın.
Aktekin: Güvenilir, dürüst prens, şehzade.Parlak, görkemli, temiz huylu yiğit.
Karasu: Ağır akan su.
Yeltekin: Yel gibi hızlı, çabuk kimse.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Uztekin: Yetenekl, becerikli hükümdar.
Karim: cömert
Dirimtekin: Yaşama gücü olan hükümdar.
Karaşın: Esmer.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karasal: Kara ile ilgili.