İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karpos isminin anlamı: Kâr. Karpos ismi Yunanca kökenli bir Erkek ismidir.
Karpos İsminin Anlamı Nedir? Karpos İsminin AnaliziKarlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karyan: karanlık bir
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karima: Noble, cömert
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karis: Grace;
Kariina: bulundu
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karnaim: boynuzları
Karisa: çok sevgili
Karissa: Okşamak
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karessa: çok sevgili
Karmit: Rab `ın bağ
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karakız: Esmer kız.
Karmelita: Rab `ın bağ
Karadut: Siyah renkli dut.
Karine: övme
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karpos: Kâr
Karsten: İsa şöyle bir
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karındaş: Kardeş.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karlık: Kar kuyusu.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karaşın: Esmer.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karlu: Karlı.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karaduman: Siyah duman.
Kareem: Cömert
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Philippos: At aşığı
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karasu: Ağır akan su.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karim: cömert
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karmel: Bağ
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karacan: Esmer kimse.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karatün: Karanlık gece.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karatekin: Esmer kimse.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.