İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karmen isminin anlamı: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.. Karmen ismi Farsça kökenli bir Kız ismidir.
Karmen İsminin Anlamı Nedir? Karmen İsminin AnaliziSemen: Yasemin çiçeği.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karis: Grace;
Karadut: Siyah renkli dut.
Çimen: Kendiliğinden yetişmiş çim.
Karakız: Esmer kız.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Belmen: Çok güzel kadın.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karima: Noble, cömert
Kariina: bulundu
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karisa: çok sevgili
Karmelita: Rab `ın bağ
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karyan: karanlık bir
Karnaim: boynuzları
Gülçimen: Çimende yetişen gül gibi güzel olan.
Karessa: çok sevgili
Karmit: Rab `ın bağ
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karissa: Okşamak
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karine: övme
Simen: Itaatkâr
Eşmen: Eş, arkadaş, yaşıt.
Kareem: Cömert
Karluk: Türk boylarından biri.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karındaş: Kardeş.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karasal: Kara ile ilgili.
Sözmen: Güzel, etkili konuşan kimse.
Damen: Hayvan terbiyecisi
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Köymen: Köylü.
İşmen: İş yapmayı seven, çalışkan kimse.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Seçmen: Seçme işini yapan, seçen.
Ekemen: 1. Bilgili, görgülü, olgun kimse. 2. Kibirli, kurumlu kimse.
Karlu: Karlı.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Hüsmen: bk. Hüsamettin
Ülkümen: Ülküsü olan, bir ülküye bağlı olan kimse.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Birmen: Tek olan, benzeri olmayan kimse.
İlmen: Bir ülke halkından olan kimse, yurttaş.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Selekmen: Cömert, eli açık kimse. - bk. Selekman
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karaşın: Esmer.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Sirmen: Gözü ve gönlü doymuş kimse.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Kermen: Hisar, kale. - bk. Kirman
Karatekin: Esmer kimse.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Özerkmen: Özünden güçlü olan kimse.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karim: cömert
Gülmen: Çok gülen, her zaman gülen kimse.
Görkmen: Yakışıklı, gösterişli kimse.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Gücümen: Küçük.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Ülmen: Denizci, deniz adamı.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Gökmen: Gök rengi gözlü
Berkmen: Güçlü, sağlam kişilikli kimse. bk. Berkman
Karaduman: Siyah duman.
Denizmen: Denizci.
Ergökmen: Mavi gözlü, sarışın kimse.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karlık: Kar kuyusu.
Karpos: Kâr
Sezmen: Sezen, anlayan kimse.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Ehlimen: İnançlı, inanan kimse.
Kömen: Hayal.
Akbehmen: Peygamber çiçeğinin eşanlamlısı.
Seğmen: Bayram günlerinde, düğünlerde, törene yerli giysilerle, atlı ve silahlı olarak katılan yiğit.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Seymen: Bayram günlerinde, düğünlerde, törene yerli giysilerle, atlı ve silahlı olarak katılan yiğit.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Tüzmen: 1. Adaletli kimse. 2. Yasa adamı, hukukçu. - bk. Tüzemen
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Öymen: Evcimen, evine bağlı kimse.
Armen: Aryan ruhu (Armenak ismide aynı anlama gelmektedir)
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Sökmen: 1. Yiğitlere verilen san. 2. Selçuklulara bağlı Hasankeyf Artuklu Beyliği´nin kurucusunun adı.
Karmel: Bağ
Yemen: 1. Sağ, sağ taraf. 2. Mutluluk.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Göymen: Gözleyen, dikkatle bakan kimse.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karsten: İsa şöyle bir