İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karmen isminin anlamı: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.. Karmen ismi Farsça kökenli bir Kız ismidir.
Karmen İsminin Anlamı Nedir? Karmen İsminin AnaliziKarsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Semen: Yasemin çiçeği.
Karakız: Esmer kız.
Çimen: Kendiliğinden yetişmiş çim.
Karis: Grace;
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karmelita: Rab `ın bağ
Karmit: Rab `ın bağ
Kariina: bulundu
Karine: övme
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karima: Noble, cömert
Karissa: Okşamak
Gülçimen: Çimende yetişen gül gibi güzel olan.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Belmen: Çok güzel kadın.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karessa: çok sevgili
Karnaim: boynuzları
Karadut: Siyah renkli dut.
Karisa: çok sevgili
Karyan: karanlık bir
Ekemen: 1. Bilgili, görgülü, olgun kimse. 2. Kibirli, kurumlu kimse.
Köymen: Köylü.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Sirmen: Gözü ve gönlü doymuş kimse.
Kareem: Cömert
Karluk: Türk boylarından biri.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Yemen: 1. Sağ, sağ taraf. 2. Mutluluk.
Karındaş: Kardeş.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karaşın: Esmer.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Ergümen: Amacına ulaşan, isteğine kavuşan kimse.
Karatün: Karanlık gece.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Kirmen: Hisar, kale. - bk. Kirman
Karpos: Kâr
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Gizmen: Giz saklayan kimse.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Gülmen: Çok gülen, her zaman gülen kimse.
Yönetmen: 1. İdareci, yönetici. 2. Bir kuruluşu yönetme yetkisi olan kimse.
Tüzmen: 1. Adaletli kimse. 2. Yasa adamı, hukukçu. - bk. Tüzemen
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Ökmen: Akıllı, zeki, bilgili kimse.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Özerkmen: Özünden güçlü olan kimse.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karlu: Karlı.
Karsten: İsa şöyle bir
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Eşmen: Eş, arkadaş, yaşıt.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
İşmen: İş yapmayı seven, çalışkan kimse.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Selekmen: Cömert, eli açık kimse. - bk. Selekman
Gücümen: Küçük.
Eymen: 1. Daha uğurlu, çok talihli, hayırlı, kutlu. 2. Sağ taraftaki. Eymen b. Hureym:. Sahabedendir. Mekke'nin alınışı sırasında müslüman oldu. Babası ve amcası Bedir şehitlerindendir. Hadis rivayetiyle ün kazandı.
Kömen: Hayal.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Ülkümen: Ülküsü olan, bir ülküye bağlı olan kimse.
Görkmen: Yakışıklı, gösterişli kimse.
Ehlimen: İnançlı, inanan kimse.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaduman: Siyah duman.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Sökmen: 1. Yiğitlere verilen san. 2. Selçuklulara bağlı Hasankeyf Artuklu Beyliği´nin kurucusunun adı.
Erkmen: Güçlü, etkili, sözü geçer kimse.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Güçmen: Güçlü kuvvetli kimse.
Hüsmen: bk. Hüsamettin
Karlık: Kar kuyusu.
Türemen: Yasa adamı, hukukçu.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karasal: Kara ile ilgili.
Kermen: Hisar, kale. - bk. Kirman
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Tüzemen: 1. Adaletli kimse. 2. Yasa adamı, hukukçu.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Dinçmen: Gücü ve sağlık durumu yerinde olan kimse.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Bilmen: Bilen, anlayan, bilgili.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
İlmen: Bir ülke halkından olan kimse, yurttaş.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Akbehmen: Peygamber çiçeğinin eşanlamlısı.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Armen: Aryan ruhu (Armenak ismide aynı anlama gelmektedir)
Öğmen: Harman.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Birmen: Tek olan, benzeri olmayan kimse.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Simen: Itaatkâr
Behmen: 1. Zeki, anlayışlı. 2. Tedbirli.
Karim: cömert
Göymen: Gözleyen, dikkatle bakan kimse.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Tümen: 1. On bin. 2. Pek çok. 3. Yığın, küme, sürü.
Seğmen: Bayram günlerinde, düğünlerde, törene yerli giysilerle, atlı ve silahlı olarak katılan yiğit.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.