İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karmen isminin anlamı: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.. Karmen ismi Farsça kökenli bir Kız ismidir.
Karmen İsminin Anlamı Nedir? Karmen İsminin AnaliziKaraca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Semen: Yasemin çiçeği.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karine: övme
Karis: Grace;
Karima: Noble, cömert
Karnaim: boynuzları
Karakız: Esmer kız.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karmit: Rab `ın bağ
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karmelita: Rab `ın bağ
Gülçimen: Çimende yetişen gül gibi güzel olan.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Kariina: bulundu
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karisa: çok sevgili
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karissa: Okşamak
Çimen: Kendiliğinden yetişmiş çim.
Belmen: Çok güzel kadın.
Karyan: karanlık bir
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karadut: Siyah renkli dut.
Karessa: çok sevgili
Berkmen: Güçlü, sağlam kişilikli kimse. bk. Berkman
Eymen: 1. Daha uğurlu, çok talihli, hayırlı, kutlu. 2. Sağ taraftaki. Eymen b. Hureym:. Sahabedendir. Mekke'nin alınışı sırasında müslüman oldu. Babası ve amcası Bedir şehitlerindendir. Hadis rivayetiyle ün kazandı.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Hüsmen: bk. Hüsamettin
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Öymen: Evcimen, evine bağlı kimse.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Ehlimen: İnançlı, inanan kimse.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karındaş: Kardeş.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Sezmen: Sezen, anlayan kimse.
Egemen: Bir yere hakim olan
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karasal: Kara ile ilgili.
Armen: Aryan ruhu (Armenak ismide aynı anlama gelmektedir)
Simen: Itaatkâr
Tüzmen: 1. Adaletli kimse. 2. Yasa adamı, hukukçu. - bk. Tüzemen
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Ülmen: Denizci, deniz adamı.
Uzmen: bk. Uzman
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Kermen: Hisar, kale. - bk. Kirman
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Ökmen: Akıllı, zeki, bilgili kimse.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Sökmen: 1. Yiğitlere verilen san. 2. Selçuklulara bağlı Hasankeyf Artuklu Beyliği´nin kurucusunun adı.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
İşmen: İş yapmayı seven, çalışkan kimse.
İlmen: Bir ülke halkından olan kimse, yurttaş.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karatekin: Esmer kimse.
Seçmen: Seçme işini yapan, seçen.
Karpos: Kâr
Sözmen: Güzel, etkili konuşan kimse.
Kömen: Hayal.
Ekemen: 1. Bilgili, görgülü, olgun kimse. 2. Kibirli, kurumlu kimse.
Özerkmen: Özünden güçlü olan kimse.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Tecimen: 1. Ticaret adamı, tüccar. 2. Tutumlu, idareli.
Güçmen: Güçlü kuvvetli kimse.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Eşmen: Eş, arkadaş, yaşıt.
Seğmen: Bayram günlerinde, düğünlerde, törene yerli giysilerle, atlı ve silahlı olarak katılan yiğit.
Tümen: 1. On bin. 2. Pek çok. 3. Yığın, küme, sürü.
Karlu: Karlı.
Karasu: Ağır akan su.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Yemen: 1. Sağ, sağ taraf. 2. Mutluluk.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Birmen: Tek olan, benzeri olmayan kimse.
Köymen: Köylü.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Kareem: Cömert
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Behmen: 1. Zeki, anlayışlı. 2. Tedbirli.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Gökmen: Gök rengi gözlü
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karatün: Karanlık gece.
Denizmen: Denizci.
Ergökmen: Mavi gözlü, sarışın kimse.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Gücümen: Küçük.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Sirmen: Gözü ve gönlü doymuş kimse.
Türemen: Yasa adamı, hukukçu.
Kartay: Yaşlı, pir.
Görkmen: Yakışıklı, gösterişli kimse.
Akbehmen: Peygamber çiçeğinin eşanlamlısı.
Dinçmen: Gücü ve sağlık durumu yerinde olan kimse.
Karsten: İsa şöyle bir
Karlık: Kar kuyusu.
Gülmen: Çok gülen, her zaman gülen kimse.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.