İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karmen isminin anlamı: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.. Karmen ismi Farsça kökenli bir Kız ismidir.
Karmen İsminin Anlamı Nedir? Karmen İsminin AnaliziKarsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karine: övme
Karyan: karanlık bir
Karima: Noble, cömert
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Belmen: Çok güzel kadın.
Karnaim: boynuzları
Karmit: Rab `ın bağ
Karis: Grace;
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karissa: Okşamak
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karakız: Esmer kız.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Çimen: Kendiliğinden yetişmiş çim.
Karmelita: Rab `ın bağ
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karadut: Siyah renkli dut.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karessa: çok sevgili
Karisa: çok sevgili
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Semen: Yasemin çiçeği.
Gülçimen: Çimende yetişen gül gibi güzel olan.
Kariina: bulundu
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karatün: Karanlık gece.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karatekin: Esmer kimse.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Erkmen: Güçlü, etkili, sözü geçer kimse.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karaşın: Esmer.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Damen: Hayvan terbiyecisi
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Kareem: Cömert
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Ehlimen: İnançlı, inanan kimse.
İlmen: Bir ülke halkından olan kimse, yurttaş.
Seçmen: Seçme işini yapan, seçen.
Güçmen: Güçlü kuvvetli kimse.
Armen: Aryan ruhu (Armenak ismide aynı anlama gelmektedir)
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karaduman: Siyah duman.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karim: cömert
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karpos: Kâr
Karlu: Karlı.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Ülkümen: Ülküsü olan, bir ülküye bağlı olan kimse.
Gizmen: Giz saklayan kimse.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Özerkmen: Özünden güçlü olan kimse.
Ekemen: 1. Bilgili, görgülü, olgun kimse. 2. Kibirli, kurumlu kimse.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
İşmen: İş yapmayı seven, çalışkan kimse.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Göymen: Gözleyen, dikkatle bakan kimse.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Öymen: Evcimen, evine bağlı kimse.
Gülmen: Çok gülen, her zaman gülen kimse.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Ergökmen: Mavi gözlü, sarışın kimse.
Eşmen: Eş, arkadaş, yaşıt.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karsten: İsa şöyle bir
Seğmen: Bayram günlerinde, düğünlerde, törene yerli giysilerle, atlı ve silahlı olarak katılan yiğit.
Gökmen: Gök rengi gözlü
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Ergümen: Amacına ulaşan, isteğine kavuşan kimse.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Sezmen: Sezen, anlayan kimse.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Birmen: Tek olan, benzeri olmayan kimse.
Akbehmen: Peygamber çiçeğinin eşanlamlısı.
Yönetmen: 1. İdareci, yönetici. 2. Bir kuruluşu yönetme yetkisi olan kimse.
Köymen: Köylü.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Berkmen: Güçlü, sağlam kişilikli kimse. bk. Berkman
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karacan: Esmer kimse.
Eymen: 1. Daha uğurlu, çok talihli, hayırlı, kutlu. 2. Sağ taraftaki. Eymen b. Hureym:. Sahabedendir. Mekke'nin alınışı sırasında müslüman oldu. Babası ve amcası Bedir şehitlerindendir. Hadis rivayetiyle ün kazandı.
Egemen: Bir yere hakim olan
Karasu: Ağır akan su.
Karlık: Kar kuyusu.
Tüzemen: 1. Adaletli kimse. 2. Yasa adamı, hukukçu.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Dinçmen: Gücü ve sağlık durumu yerinde olan kimse.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Sirmen: Gözü ve gönlü doymuş kimse.
Sökmen: 1. Yiğitlere verilen san. 2. Selçuklulara bağlı Hasankeyf Artuklu Beyliği´nin kurucusunun adı.
Türemen: Yasa adamı, hukukçu.
Denizmen: Denizci.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Tüzmen: 1. Adaletli kimse. 2. Yasa adamı, hukukçu. - bk. Tüzemen
Karluk: Türk boylarından biri.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.