İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karmelita isminin anlamı: Rab `ın bağ. Karmelita ismi İbranice kökenli bir Kız ismidir.
Karmelita İsminin Anlamı Nedir? Karmelita İsminin AnaliziKarlyn: Freeman, adam, Ahbap
Marguerita: süs
Karakız: Esmer kız.
Lalita: Zarif, tatlı
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karnaim: boynuzları
Ranita: Sevinçle şarkı
Babita: yabancı
Kariina: bulundu
Terisita: Orakçı
Evita: hayat veren
Janita: Tanrı'dan hediye.
Karyan: karanlık bir
Lirita: Şiirsel.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Nurita: Kırmızı ve sarı çiçekleri ile çiçek
Angelita: Angel / Melek
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Amita: sınırsız
Karima: Noble, cömert
Melita: hayata küsmüş
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Pepita: Rab ekleyebilir miyim
Karadut: Siyah renkli dut.
Juanita: Tanrı merhametlidir
Karissa: Okşamak
Karis: Grace;
Karmit: Rab `ın bağ
Karmelita: Rab `ın bağ
Karine: övme
Karessa: çok sevgili
Karisa: çok sevgili
Yonita: Güvercin
Margarita: inci
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karatekin: Esmer kimse.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karpos: Kâr
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karsten: İsa şöyle bir
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karaşın: Esmer.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karaduman: Siyah duman.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kareem: Cömert
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karasu: Ağır akan su.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karatün: Karanlık gece.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karlu: Karlı.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Kelita: Kabul edilen bir veya topal bir
Karasal: Kara ile ilgili.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karındaş: Kardeş.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karmel: Bağ
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karlık: Kar kuyusu.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karim: cömert
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karacan: Esmer kimse.