İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Kardan isminin anlamı: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf. Kardan ismi Türkçe kökenli bir Kız ismidir.
Kardan İsminin Anlamı Nedir? Kardan İsminin AnaliziNurfidan: Nurlu, aydınlık genç.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karmit: Rab `ın bağ
Handan: Gülen, şen
Gülfidan: Gül fidanı.
Jehoaddan: Rabbin keyfi ya da zaman
Aydan: Aya benzer ay gibi
Hildan: Yükselmek
Karnaim: boynuzları
Karakız: Esmer kız.
Şadan: Sevinçli, keyifli, hoşnut.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Cavidan: Sonrasız, sürekli kalacak olan, sonsuz.
Karima: Noble, cömert
Hoşfidan: Güzel endamlı, boylu boslu kadın.
Karis: Grace;
Karadut: Siyah renkli dut.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Büldan: Ülkeler, şehirler, iller.
Karisa: çok sevgili
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Tandan: Tan vaktinde doğan kimse.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Canfidan: Özü fidan gibi düzgün olan kimse.
Karine: övme
Sühandan: Güzel konuşan
Baldan: Bal gibi tatlı, şirin ve güzel olan.
Candan: İçten, yürekten, samimi.2. Samimi, içten, kalbi. 3. Yakınlık belirten davranış.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Nurdan: Işıktan oluşmuş, nurlu, ışıklı, parlak.
Karissa: Okşamak
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karyan: karanlık bir
Nadan: Bilgisiz, cahil, haddini bilmez. Nobran, kaba, kötü.
Güldan: Çiçek konulan kap, çiçeklik.
Fidan: Ağaçların genç ve yeni yetişeni
Vicdan: Kişiyi davranışları hakkında yargıya iten güç
Vildan: Kullar, köleler / Yeni doğmuş çocuklar
Nardan: 1. Nar taneleri. 2. Gözyaşı damlası.
Rindan: Dünya işini hoş görenler, alçak gönüllüler, kalenderler.
Karessa: çok sevgili
Karmelita: Rab `ın bağ
Kariina: bulundu
Sudan: Su gibi güzel, berrak olan.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Merdan: Erkekler, yiğitler, mertler.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Hanedan: Peygamber, hükümdar veya devlet büyüğü gibi bir kimseye dayanan soy, büyük aile.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karpos: Kâr
Karmel: Bağ
Soydan: Soylu bir aileden gelen, soylu.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Idan: Çağ
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karaşın: Esmer.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Ramadan: dokuzuncu İslam ay, oruç ayı
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Merodach-Baladan: yargısız acı pişmanlık
Karlu: Karlı.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Abadan: 1- Cömert, Verici 2- Bağışlayıcı, Gönül Yapıcı
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Geordan: Aktı
Calidan: Calydon alternatif yazım
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Koldan: Kurala uygun, normal.
Atadan: Atalardan gelen.
Yeldan: Hızlı, süratli.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Yardan: Kral
Kartay: Yaşlı, pir.
Rahdan: Yol bilen.
Medan: yargı süreci
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Kareem: Cömert
Berdan: Tarsus yöresinde bir akarsu.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Dan: Hakem
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karındaş: Kardeş.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karacan: Esmer kimse.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karatün: Karanlık gece.
Mardan: Erkek, Savaşçı
Karim: cömert
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karaduman: Siyah duman.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Nebuzar-Adan: meyve veya yargı kehanetleri
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Bogdan: Tanrı'dan hediye.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Yezdan: 1. Zerdüştlerin iyilik Tanrısı. 2. Allah.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karlık: Kar kuyusu.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karasu: Ağır akan su.
Doğudan: Doğu yönünden.
Berodach-Baladan: ölü oğlu
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.