İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Kardan isminin anlamı: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf. Kardan ismi Türkçe kökenli bir Kız ismidir.
Kardan İsminin Anlamı Nedir? Kardan İsminin AnaliziTandan: Tan vaktinde doğan kimse.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Fidan: Ağaçların genç ve yeni yetişeni
Aydan: Aya benzer ay gibi
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Rindan: Dünya işini hoş görenler, alçak gönüllüler, kalenderler.
Karmit: Rab `ın bağ
Jehoaddan: Rabbin keyfi ya da zaman
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Vicdan: Kişiyi davranışları hakkında yargıya iten güç
Vildan: Kullar, köleler / Yeni doğmuş çocuklar
Karnaim: boynuzları
Gülfidan: Gül fidanı.
Candan: İçten, yürekten, samimi.2. Samimi, içten, kalbi. 3. Yakınlık belirten davranış.
Karisa: çok sevgili
Nardan: 1. Nar taneleri. 2. Gözyaşı damlası.
Karissa: Okşamak
Sühandan: Güzel konuşan
Kariina: bulundu
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Nurfidan: Nurlu, aydınlık genç.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karessa: çok sevgili
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karima: Noble, cömert
Karyan: karanlık bir
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karine: övme
Baldan: Bal gibi tatlı, şirin ve güzel olan.
Güldan: Çiçek konulan kap, çiçeklik.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Handan: Gülen, şen
Karmelita: Rab `ın bağ
Büldan: Ülkeler, şehirler, iller.
Nurdan: Işıktan oluşmuş, nurlu, ışıklı, parlak.
Cavidan: Sonrasız, sürekli kalacak olan, sonsuz.
Karadut: Siyah renkli dut.
Şadan: Sevinçli, keyifli, hoşnut.
Nadan: Bilgisiz, cahil, haddini bilmez. Nobran, kaba, kötü.
Karis: Grace;
Hoşfidan: Güzel endamlı, boylu boslu kadın.
Karakız: Esmer kız.
Hildan: Yükselmek
Canfidan: Özü fidan gibi düzgün olan kimse.
Sudan: Su gibi güzel, berrak olan.
Yezdan: 1. Zerdüştlerin iyilik Tanrısı. 2. Allah.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Yeldan: Hızlı, süratli.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Geordan: Aktı
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karacan: Esmer kimse.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Kareem: Cömert
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Bogdan: Tanrı'dan hediye.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karpos: Kâr
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Merodach-Baladan: yargısız acı pişmanlık
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Dan: Hakem
Karlık: Kar kuyusu.
Koldan: Kurala uygun, normal.
Karlu: Karlı.
Karatün: Karanlık gece.
Jordan: toprak, arazi
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karasal: Kara ile ilgili.
Mardan: Erkek, Savaşçı
Nebuzar-Adan: meyve veya yargı kehanetleri
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Doğudan: Doğu yönünden.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Ardan: Arı gibi temiz, çalışkan. Kumral.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karasu: Ağır akan su.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karındaş: Kardeş.
Yardan: Kral
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Berodach-Baladan: ölü oğlu
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Calidan: Calydon alternatif yazım
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Medan: yargı süreci
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karmel: Bağ
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karaduman: Siyah duman.
Ramadan: dokuzuncu İslam ay, oruç ayı
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Idan: Çağ
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Soydan: Soylu bir aileden gelen, soylu.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karatekin: Esmer kimse.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Abadan: 1- Cömert, Verici 2- Bağışlayıcı, Gönül Yapıcı
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karaşın: Esmer.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karim: cömert
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Rahdan: Yol bilen.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Merdan: Erkekler, yiğitler, mertler.