İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Kardan isminin anlamı: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf. Kardan ismi Türkçe kökenli bir Kız ismidir.
Kardan İsminin Anlamı Nedir? Kardan İsminin AnaliziTandan: Tan vaktinde doğan kimse.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karakız: Esmer kız.
Hoşfidan: Güzel endamlı, boylu boslu kadın.
Karima: Noble, cömert
Fidan: Ağaçların genç ve yeni yetişeni
Vildan: Kullar, köleler / Yeni doğmuş çocuklar
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Cavidan: Sonrasız, sürekli kalacak olan, sonsuz.
Kariina: bulundu
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Vicdan: Kişiyi davranışları hakkında yargıya iten güç
Candan: İçten, yürekten, samimi.2. Samimi, içten, kalbi. 3. Yakınlık belirten davranış.
Jehoaddan: Rabbin keyfi ya da zaman
Karine: övme
Canfidan: Özü fidan gibi düzgün olan kimse.
Rindan: Dünya işini hoş görenler, alçak gönüllüler, kalenderler.
Karissa: Okşamak
Şadan: Sevinçli, keyifli, hoşnut.
Baldan: Bal gibi tatlı, şirin ve güzel olan.
Nadan: Bilgisiz, cahil, haddini bilmez. Nobran, kaba, kötü.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Nurdan: Işıktan oluşmuş, nurlu, ışıklı, parlak.
Karadut: Siyah renkli dut.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Hildan: Yükselmek
Karessa: çok sevgili
Handan: Gülen, şen
Karmit: Rab `ın bağ
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Gülfidan: Gül fidanı.
Karis: Grace;
Karmelita: Rab `ın bağ
Karnaim: boynuzları
Karyan: karanlık bir
Büldan: Ülkeler, şehirler, iller.
Karisa: çok sevgili
Sühandan: Güzel konuşan
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Aydan: Aya benzer ay gibi
Nurfidan: Nurlu, aydınlık genç.
Nardan: 1. Nar taneleri. 2. Gözyaşı damlası.
Sudan: Su gibi güzel, berrak olan.
Güldan: Çiçek konulan kap, çiçeklik.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Idan: Çağ
Ramadan: dokuzuncu İslam ay, oruç ayı
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Kartay: Yaşlı, pir.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Avidan: Yargıç `ın oğlu
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karasal: Kara ile ilgili.
Abadan: 1- Cömert, Verici 2- Bağışlayıcı, Gönül Yapıcı
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Merdan: Erkekler, yiğitler, mertler.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karmel: Bağ
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karsten: İsa şöyle bir
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karim: cömert
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Geordan: Aktı
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Rahdan: Yol bilen.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karacan: Esmer kimse.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karatün: Karanlık gece.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Koldan: Kurala uygun, normal.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karasu: Ağır akan su.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Nebuzar-Adan: meyve veya yargı kehanetleri
Hanedan: Peygamber, hükümdar veya devlet büyüğü gibi bir kimseye dayanan soy, büyük aile.
Karpos: Kâr
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Soydan: Soylu bir aileden gelen, soylu.
Karlık: Kar kuyusu.
Karaduman: Siyah duman.
Merodach-Baladan: yargısız acı pişmanlık
Doğudan: Doğu yönünden.
Yeldan: Hızlı, süratli.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karındaş: Kardeş.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Berdan: Tarsus yöresinde bir akarsu.
Karatekin: Esmer kimse.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Yardan: Kral
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Dan: Hakem
Bogdan: Tanrı'dan hediye.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Atadan: Atalardan gelen.
Jordan: toprak, arazi
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Medan: yargı süreci
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Ardan: Arı gibi temiz, çalışkan. Kumral.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Mardan: Erkek, Savaşçı