İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karatekin isminin anlamı: Esmer kimse. Karatekin ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karatekin İsminin Anlamı Nedir? Karatekin İsminin AnaliziKariina: bulundu
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karessa: çok sevgili
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karmelita: Rab `ın bağ
Karis: Grace;
Karnaim: boynuzları
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karima: Noble, cömert
Karakız: Esmer kız.
Ekin: Buğday / Tahılın ekimden harman dönemine kadarki hali / Kültür
Karissa: Okşamak
Karine: övme
Karmit: Rab `ın bağ
Karisa: çok sevgili
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karadut: Siyah renkli dut.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karyan: karanlık bir
Ayilkin: İlk ay.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Kareem: Cömert
Elkin: Tanrı oluşturur
Nurtekin: Nurlu, aydınlık hükümdar.
Rakin: saygılı bir biçimde
Tuğtekin: Tuğ takmış hükümdar.
Öztekin: Benzersiz kimse.
Özerkin: Gerçek özgür kimse.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Tümerkin: Gerçek özgür.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Erişkin: Olgun, gelişmiş, büyümesi sona ermiş kimse.
Seçkin: Seçilmiş olan
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Mengütekin: Adı ölümsüzleşmiş hükümdar.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Güntekin: Güneş gibi ışık ve aydınlık saçan kimse.
Buruktekin: Gücenmiş, kırılmış şehzade.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Aytekin: Tek ay, uğur getiren ay
Keskin: 1. Etkili, sert. 2. Görevini iyi yapan. 3. Azgın.
Ucatekin: UYücelikte eşsiz kimse.
Daltekin: Koruyucu, kayırıcı hükümdar.
Yücetekin: Kahraman, büyük, ulu hükümdar.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Beytekin: Zengin prens, şehzade. bk. Baytekin
Karatekin: Esmer kimse.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Sebüktekin: Hızlı, atak hükümdar.
Dağtekin: Dağlara hükmeden hükümdar.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Ertekin: Güçlü, kuvvetli kimse.
Uçantekin: Çok sevinen kimse.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Onuktekin: Sevilen, sayılan benzersiz insan.
Mutlutekin: Mutlu hükümdar.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Sevüktekin: Çok sevilen, tek tutulan kimse.
Gümüştekin: Dürüst, doğru ve değerli olan.
Durantekin: Dingin, sakin, huzurlu bir biçimde yaşamını sürdüren hükümdar.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Kartay: Yaşlı, pir.
Dirimtekin: Yaşama gücü olan hükümdar.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Çekin: 1. Meşe ağaçlarında olan iri bir çeşit meyve. 2. Bağ çubuklarının açılmak üzere bulunan gözlerini bitten korumak için kullanılan
Mekin: 1. Vakarlı, temkinli, güç sahibi kimse. 2. Oturan, yerleşen.
Baytekin: Zengin prens, şehzade.
Karlık: Kar kuyusu.
Cantekin: Samimi, içten hükümdar.
Eskin: 1. Rüzgâr. 2. Fırtına. 3. Karla dolan ve düz yerden ayırt edilemeyen çukur.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Dönmeztekin: Sözünden dönmeyen, dediğini yapan, azimli, kişilikli hükümdar.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Doruktekin: Başarılı, üstün nitelikli hükümdar.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Savtekin: Ünlü hükümdar.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
İnaltekin: Kendisine inanılan, güvenilen kimse.
Durutekin: Özü temiz olan hükümdar.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Koşuktekin: Bir araya gelmiş hükümdarlar.
Karacan: Esmer kimse.
Karasu: Ağır akan su.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karmel: Bağ
Tekin: Uğurlu
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Soytekin: Hükümdar soyundan gelen kimse.
Demirtekin: Güçlü, kuvvetli, sert hükümdar.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Ezgütekin: İyi hükümdar.
Berkin: Sağlam, güçlü, kuvvetli.
Tuğrultekin: Gözü pek hükümdar.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Yeltekin: Yel gibi hızlı, çabuk kimse.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Kayatekin: Kaya gibi güçlü kimse.
Sungurtekin: Soğukkanlı ve doğan gibi güçlü hükümdar.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Alptekin: Yiğit, cesur, yürekli hükümdar
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Kırtekin: Saçlarına ak düşmüş kimse.
Deniztekin: Deniz adamı, denizci.
Sakin: 1. Durgun, dingin. 2. Sessiz, kendi hâlinde.