İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karaşın isminin anlamı: Esmer. Karaşın ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karaşın İsminin Anlamı Nedir? Karaşın İsminin AnaliziKarmelita: Rab `ın bağ
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karissa: Okşamak
Karisa: çok sevgili
Selışın: Işın seli, aydınlık.
Kariina: bulundu
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karadut: Siyah renkli dut.
Karima: Noble, cömert
Işın: Bir ışık kaynağından çıkıp giden ışık çizgisi
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karmit: Rab `ın bağ
Karessa: çok sevgili
Karis: Grace;
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karyan: karanlık bir
Karine: övme
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karnaim: boynuzları
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karakız: Esmer kız.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karpos: Kâr
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karaşın: Esmer.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Sanşın: Erkek, yiğit.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karlık: Kar kuyusu.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karmel: Bağ
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karim: cömert
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karasu: Ağır akan su.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Kartay: Yaşlı, pir.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karaduman: Siyah duman.
Karındaş: Kardeş.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karsten: İsa şöyle bir
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karacan: Esmer kimse.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karasal: Kara ile ilgili.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Kareem: Cömert
Karlu: Karlı.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karatün: Karanlık gece.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karatekin: Esmer kimse.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.