İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karasal isminin anlamı: Kara ile ilgili. Karasal ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karasal İsminin Anlamı Nedir? Karasal İsminin AnaliziIşınsal: "Etrafı aydınlat, ışık saç" anlamında kullanılan bir ad.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karessa: çok sevgili
Masal: Genellikle halkın yarattığı, hayale dayanan, sözlü gelenekte yaşayan, çoğunlukla insanlar, hayvanlar ile cadı, cin, dev, peri vb. varlıkların başından geçen olağanüstü olayları anlatan edebî tür
Karissa: Okşamak
Ruhsal: Ruhla ilgili olan, ruhi.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Uysal: 1. Yumuşak başlı, uyumlu, boyun eğen. 2. Terbiyeli.
Karmelita: Rab `ın bağ
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karakız: Esmer kız.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karadut: Siyah renkli dut.
Gülmisal: Gül gibi güzel, güle benzeyen.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karyan: karanlık bir
Karis: Grace;
Jinsal: Dönem, çağ
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karmit: Rab `ın bağ
Karnaim: boynuzları
Misal: 1. Örnek. 2. Benzer, eş. 3. Rüya, düş. 4. Masal.
Kumsal: Denize, göle vb. yerlere girilebilen genellikle kumluk alan, deniz hamamı, kumbaşı, plaj
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Kariina: bulundu
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karisa: çok sevgili
Karine: övme
Duysal: Duymakla, hissetmekle ilgili olan.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karima: Noble, cömert
Karındaş: Kardeş.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Berksal: Güçlü, kuvvetli kimse.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karluk: Türk boylarından biri.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Kasal: Kibir, gurur, övünme.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Özkutsal: "Özüne mutluluk saç" anlamında kullanılan bir ad.
Karaduman: Siyah duman.
İlkünsal: İlk doğan erkek çocuklara verilen adlardan biri.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Faisal: Gücü bir
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Şensal: "Neşeni, sevincini çevrene de yay, herkes şenlensin" anlamında kullanılan bir ad.
Yurtsal: Yurtla ilgili, yurda ait.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karmel: Bağ
Onursal: Saygı için verilen veya övünç için kabul edilen, fahri (başkanlık, üyelik, profesörlük vb. unvan).
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Faysal: 1. Keskin kılıç. 2. Hâkim. 3. Kesin hüküm, karar.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Asal: Başlıca, esaslı, temel.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Oksal: "Ok at" anlamında kullanılan bir ad.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Ersal: "Yiğitliğinle tanın" anlamında kullanılan bir ad.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Cansal: "Özünü bırak, terket" anlamında kullanılan bir ad.
Tansal: Şafakla ilgili, şafağa ait.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karatün: Karanlık gece.
Önsal: "Önde ol, ileride ol" anlamında kullanılan bir ad.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karaşın: Esmer.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karim: cömert
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Arısal: Arı gibi çalışkan kimse.
Karacan: Esmer kimse.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Köksal: Kökünü derinliklere sal anlamında
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Boysal: "Boyun uzasın, uzun boylu ol" anlamında kullanılan bir ad.
Arsal: 1. Arı gibi temiz, çalışkan. 2. Kumral.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karlu: Karlı.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Sal: 1. Bir tür ilkel ırmak veya deniz taşıtı. 2. Boy. 3. Yel, rüzgâr. 4. Büyük sarp kaya. 5. Kıyı, kenar.
Soysal: "Soyun genişlesin, yayılsın" anlamında kullanılan bir ad.
Nevsal: Yeni yıl.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karpos: Kâr
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Güçsal: "Gücünü, kuvvetini göster" anlamında kullanılan bir ad.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karasu: Ağır akan su.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Kutsal: Mübarek, kutlulukla ilgili
Karlık: Kar kuyusu.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karsten: İsa şöyle bir
Kartay: Yaşlı, pir.