İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karapars isminin anlamı: Güçlü, kuvvetli esmer kimse. Karapars ismi Farsça kökenli bir Erkek ismidir.
Karapars İsminin Anlamı Nedir? Karapars İsminin AnaliziKariina: bulundu
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karadut: Siyah renkli dut.
Karyan: karanlık bir
Karisa: çok sevgili
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karmelita: Rab `ın bağ
Karis: Grace;
Karine: övme
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karessa: çok sevgili
Karnaim: boynuzları
Karissa: Okşamak
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karmit: Rab `ın bağ
Karima: Noble, cömert
Karakız: Esmer kız.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karsten: İsa şöyle bir
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Mars: Savaş Fantezi tanrısı
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Kızılpars: Güçlü, kuvvetli kimse.
Taypars: Pars gibi güçlü kimse.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karındaş: Kardeş.
Bekbars: Cesur, yiğit bey.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karmel: Bağ
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
İlbars: Ülkenini en güçlü kimsesi.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Börübars: Güçlü, kuvvetli kimse.
Baybars: 1. Zengin ve korkusuz kimse. 2. Bir tür kaplan.
Bars: Kedigillerden, genellikle Asya ve Afrika´nın sıcak bölgelerinde yaşayan, postu benekli, bazen de düz siyah, çevik, yırtıcı, etçil, memeli hayvan
Karaduman: Siyah duman.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karlık: Kar kuyusu.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kareem: Cömert
Aypars: Ay ve Pars kelimelerinden, Ay gibi güzel, pars gibi yırtıcı. bk. Aybars
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karaşın: Esmer.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karim: cömert
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Kızılbars: Güçlü, kuvvetli kimse. - bk. Kızılpars
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karacan: Esmer kimse.
Karpos: Kâr
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
İlpars: Ülkenin en güçlü kimsesi.
Karatün: Karanlık gece.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Taybars: Pars gibi güçlü kimse. - bk. Taypars
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Pars: Yırtıcı bir hayvan
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karluk: Türk boylarından biri.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karasu: Ağır akan su.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karlu: Karlı.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karatekin: Esmer kimse.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.