İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karapars isminin anlamı: Güçlü, kuvvetli esmer kimse. Karapars ismi Farsça kökenli bir Erkek ismidir.
Karapars İsminin Anlamı Nedir? Karapars İsminin AnaliziKarye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karmit: Rab `ın bağ
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karisa: çok sevgili
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karessa: çok sevgili
Karis: Grace;
Karissa: Okşamak
Karnaim: boynuzları
Karmelita: Rab `ın bağ
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karima: Noble, cömert
Karyan: karanlık bir
Karakız: Esmer kız.
Karine: övme
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Kariina: bulundu
Karadut: Siyah renkli dut.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Baybars: 1. Zengin ve korkusuz kimse. 2. Bir tür kaplan.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Taybars: Pars gibi güçlü kimse. - bk. Taypars
Karabudun: Esmer milletten olan.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karaduman: Siyah duman.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karpos: Kâr
Kızılpars: Güçlü, kuvvetli kimse.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karındaş: Kardeş.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karacan: Esmer kimse.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaşın: Esmer.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karatekin: Esmer kimse.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karatün: Karanlık gece.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karasu: Ağır akan su.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karasal: Kara ile ilgili.
Bars: Kedigillerden, genellikle Asya ve Afrika´nın sıcak bölgelerinde yaşayan, postu benekli, bazen de düz siyah, çevik, yırtıcı, etçil, memeli hayvan
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karlu: Karlı.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Börübars: Güçlü, kuvvetli kimse.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karim: cömert
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karsten: İsa şöyle bir
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Kızılbars: Güçlü, kuvvetli kimse. - bk. Kızılpars
İlbars: Ülkenini en güçlü kimsesi.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Kareem: Cömert
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
İlpars: Ülkenin en güçlü kimsesi.
Mars: Savaş Fantezi tanrısı
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Bekbars: Cesur, yiğit bey.
Pars: Yırtıcı bir hayvan
Taypars: Pars gibi güçlü kimse.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karlık: Kar kuyusu.
Karluk: Türk boylarından biri.
Aypars: Ay ve Pars kelimelerinden, Ay gibi güzel, pars gibi yırtıcı. bk. Aybars
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karmel: Bağ
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.