İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karaçelik isminin anlamı: Kuvvetli, güçlü esmer kimse. Karaçelik ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karaçelik İsminin Anlamı Nedir? Karaçelik İsminin AnaliziKaryan: karanlık bir
Karisa: çok sevgili
Karima: Noble, cömert
Karis: Grace;
Belik: 1. Saç örgüsü. 2. İşaret, iz, nişan, 3. Çok, fazla. 4. Tepe, doruk.
Karmit: Rab `ın bağ
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Kariina: bulundu
Elbirlik: Bir işi yapmak için birleşme, beraberlik, dayanışma
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karadut: Siyah renkli dut.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Keklik: 1. Güvercin büyüklüğünde, eti için avlanan, tüyü boz, ayakları ve gagası kırmızı renkte, beğenilen bir kuş 2. Alımlı, güzel kadın.
Karnaim: boynuzları
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Elik: Ceylan.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karessa: çok sevgili
Karine: övme
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karmelita: Rab `ın bağ
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karissa: Okşamak
Karakız: Esmer kız.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karacan: Esmer kimse.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Şenlik: Sevinçli, coşkulu, mutlu olma durumu.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karasu: Ağır akan su.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Kareem: Cömert
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Ökelik: Akıllılık, bilgelik.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Erlik: Yiğitlik, erkeklik.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Bilik: 1. Güçlü bir seziş ve görgüden doğan ruh uyanıklığı ve zevk olgunluğu. 2. Akıl, us, hikmet, bilgi.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karsten: İsa şöyle bir
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karlık: Kar kuyusu.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karatün: Karanlık gece.
Abdülmelik: Melik (Herşeyin Hükümdarı) Olan Allah’ın Kulu; Herşey Üzerinde Tasarruf ve Hükmeden Tek Hükümdar Yüce Allah’ın Kulu; Abd + Melik
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Erçelik: Çelik gibi güçlü erkek.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karaduman: Siyah duman.
Özçelik: Özü çelik gibi sert ve güçlü olan kimse.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Malik: Sahip, efendi
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karındaş: Kardeş.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karmel: Bağ
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karim: cömert
Karatekin: Esmer kimse.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karlu: Karlı.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Çelik: Su verilerek sertleştirilmiş demir
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Tamçelik: Çelik gibi güçlü kimse.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karpos: Kâr
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Abdülhalik: Her şeyi yaratan, yoktan var eden Allah’ın kulu.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karluk: Türk boylarından biri.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karaşın: Esmer.
Melik: Hükümdar, han
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.