İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karacabey isminin anlamı: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı. Karacabey ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karacabey İsminin Anlamı Nedir? Karacabey İsminin AnaliziKaris: Grace;
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karisa: çok sevgili
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karakız: Esmer kız.
Karmit: Rab `ın bağ
Karadut: Siyah renkli dut.
Karine: övme
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Abbey: Babası sevinir
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karima: Noble, cömert
Karessa: çok sevgili
Kariina: bulundu
Karnaim: boynuzları
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karyan: karanlık bir
Karissa: Okşamak
Karmelita: Rab `ın bağ
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karlu: Karlı.
İnalbey: Kendisine inanılan, güvenilen bey.
Jobey: Hükümlü, hasta
Karasal: Kara ile ilgili.
Gülbey: Gülümseyen bey.
Tekbey: Biricik, eşsiz bey.
Çağrıbey: 1. Çağıran bey. 2. Selçuklu Devleti´nin kurucularından Horasan Meliki.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Erdibey: Olgun, ermiş, saygın bey.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Sayınbey: Değerli, saygın bey.
Uğurlubey: Uğurlu bey.
Tekebey: Mert, sözünün eri olan bey.
Akbey: Dürüst, doğru kimse.
Karaşın: Esmer.
Ağcabey: Temiz, namuslu, eline ayağına düzgün bey.
Hürbey: Özgür, bağımsız bey.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Nişanbey: Ünlü, meşhur, tanınmış kimse.
Karındaş: Kardeş.
Alaybey: Herhangi bir törende veya gösteride yer alan topluluğun önderi.
Satıbey: Kendisini adamış bey.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Tellibey: Nazlı, alıngan, çabuk küsen bey.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Doğanbey: Doğan, dünyaya gelen bey.
Koçubey: Koçu arabasını kullanan kişi.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Umurbey: Görgülü, bilgili bey.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
İlbey: Egemen olan
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Tosunbey: Sağlıklı, tıknaz bey.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Atabey: Selçuklularda şehzadeleri eğitmekle görevli kişilere verilen ünvan
Karacan: Esmer kimse.
Karpos: Kâr
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Çakırbey: Yiğit, cesur, gözü pek bey.
Ölmezbey: Uzun ömürlü bey.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Şahinbey: Şahin gibi güçlü, yiğit kimse.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Yanbey: Arkadaşı bey olan kimse.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Acabey: Aca ve bey sözlerinden oluşan bir ad.
Karatekin: Esmer kimse.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karluk: Türk boylarından biri.
Aybey: Ay gibi güzel olan yakışıklı bey.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Balibey: Değer verilen olgun bey. bk. Balıbey.
Karatün: Karanlık gece.
Kareem: Cömert
Kızgınbey: Öfkeli, kızmış bey.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Balıbey: Değer verilen olgun bey.
Dumanbey: Kara ve esmer renkli bey.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Aslıbey: Bey soyundan gelen.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
İncebey: Nazik kimse.
Güngörbey: Mutluluk, neşe içinde yaşayan bey.
Uluğbey: bk. Ulubey
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Akabey: Saygıdeğer, varlıklı bey.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Ziverbey: Süs, bezek.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karasu: Ağır akan su.
Oğulbey: Beyin oğlu.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Balbey: Bal gibi tatlı olan bey.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Konurbey: Kahraman, yiğit bey.
Barsbey: Yiğit, cesur bey.
Kocabey: Yaşlı, ihtiyar bey.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Acarbey: Güçlü, cesur, atılgan, becerikli kimse.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karmel: Bağ
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Erbey: Yiğit, cesur hükümdar, bey.
Hanbey: Hükümdar ve bey.