İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karacabey isminin anlamı: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı. Karacabey ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karacabey İsminin Anlamı Nedir? Karacabey İsminin AnaliziKarine: övme
Karyan: karanlık bir
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karakız: Esmer kız.
Karisa: çok sevgili
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Kariina: bulundu
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karmit: Rab `ın bağ
Karima: Noble, cömert
Karis: Grace;
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karessa: çok sevgili
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karadut: Siyah renkli dut.
Karmelita: Rab `ın bağ
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karnaim: boynuzları
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karissa: Okşamak
Abbey: Babası sevinir
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Ulubey: Yüce, saygın, değerli bey.
Çağrıbey: 1. Çağıran bey. 2. Selçuklu Devleti´nin kurucularından Horasan Meliki.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Balabey: Yüce bey.
Koçubey: Koçu arabasını kullanan kişi.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Nişanbey: Ünlü, meşhur, tanınmış kimse.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Uğurlubey: Uğurlu bey.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Güngörbey: Mutluluk, neşe içinde yaşayan bey.
Alaybey: Herhangi bir törende veya gösteride yer alan topluluğun önderi.
Karlık: Kar kuyusu.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karlu: Karlı.
Şahinbey: Şahin gibi güçlü, yiğit kimse.
Aydınbey: İleri görüşlü bey.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Balıbey: Değer verilen olgun bey.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Yanbey: Arkadaşı bey olan kimse.
Karındaş: Kardeş.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Satıbey: Kendisini adamış bey.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Gülbey: Gülümseyen bey.
Karaşın: Esmer.
Batıbey: Üstün gelen, gücü yeten, galip olan bey.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Çölbey: Çölde yaşayan bey.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Acarbey: Güçlü, cesur, atılgan, becerikli kimse.
Doğanbey: Doğan, dünyaya gelen bey.
Tanbey: Şafak gibi aydınlık bey.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Hürbey: Özgür, bağımsız bey.
Balbey: Bal gibi tatlı olan bey.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Erdibey: Olgun, ermiş, saygın bey.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karacan: Esmer kimse.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Ölmezbey: Uzun ömürlü bey.
Hanbey: Hükümdar ve bey.
Salıkbey: Tavsiye edilen bey.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Usbey: Akıllı bey.
Elçibey: Beyin elçiliğini yapan kimse.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Canbey: Şirin, tatlı bey.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Uluğbey: bk. Ulubey
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Ziverbey: Süs, bezek.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Ulakbey: Yardım eden, yardımcı olan bey.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karim: cömert
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Zorbey: Güçlü bey.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karpos: Kâr
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Aybey: Ay gibi güzel olan yakışıklı bey.
Karluk: Türk boylarından biri.
Kartay: Yaşlı, pir.
Soylubey: İyi tanınmış, köklü bir aileden gelen bey.
Kareem: Cömert
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Tekebey: Mert, sözünün eri olan bey.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Oğulbey: Beyin oğlu.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Akabey: Saygıdeğer, varlıklı bey.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karatekin: Esmer kimse.
Gündüzbey: Gündüz gibi aydınlık ve ışık saçan bey.
Kocabey: Yaşlı, ihtiyar bey.