İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karacabey isminin anlamı: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı. Karacabey ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karacabey İsminin Anlamı Nedir? Karacabey İsminin AnaliziKarissa: Okşamak
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karnaim: boynuzları
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karine: övme
Karadut: Siyah renkli dut.
Abbey: Babası sevinir
Karisa: çok sevgili
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karis: Grace;
Karima: Noble, cömert
Karyan: karanlık bir
Karakız: Esmer kız.
Karmelita: Rab `ın bağ
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karmit: Rab `ın bağ
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karessa: çok sevgili
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Kariina: bulundu
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Şahbey: Üstün nitelikli, saygın, yüce kimse.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Barsbey: Yiğit, cesur bey.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Balibey: Değer verilen olgun bey. bk. Balıbey.
Karatün: Karanlık gece.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Balbey: Bal gibi tatlı olan bey.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Koçubey: Koçu arabasını kullanan kişi.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Günbey: Güneş gibi ışık ve aydınlık saçan bey.
Akbey: Dürüst, doğru kimse.
Muştubey: Müjde veren bey.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Çakırbey: Yiğit, cesur, gözü pek bey.
Soylubey: İyi tanınmış, köklü bir aileden gelen bey.
Karındaş: Kardeş.
Yanbey: Arkadaşı bey olan kimse.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Gülbey: Gülümseyen bey.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Canbey: Şirin, tatlı bey.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karatekin: Esmer kimse.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Umurbey: Görgülü, bilgili bey.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karsten: İsa şöyle bir
Aybey: Ay gibi güzel olan yakışıklı bey.
Alaybey: Herhangi bir törende veya gösteride yer alan topluluğun önderi.
Uğurlubey: Uğurlu bey.
Balıbey: Değer verilen olgun bey.
Güngörbey: Mutluluk, neşe içinde yaşayan bey.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Tekbey: Biricik, eşsiz bey.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Satıbey: Kendisini adamış bey.
Ağcabey: Temiz, namuslu, eline ayağına düzgün bey.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Oğulbey: Beyin oğlu.
Erdibey: Olgun, ermiş, saygın bey.
Şahinbey: Şahin gibi güçlü, yiğit kimse.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karaduman: Siyah duman.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karpos: Kâr
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karacan: Esmer kimse.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Batıbey: Üstün gelen, gücü yeten, galip olan bey.
Karmel: Bağ
Salıkbey: Tavsiye edilen bey.
Karlu: Karlı.
Hürbey: Özgür, bağımsız bey.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Balabey: Yüce bey.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Zorbey: Güçlü bey.
Kızgınbey: Öfkeli, kızmış bey.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Tanbey: Şafak gibi aydınlık bey.
Nişanbey: Ünlü, meşhur, tanınmış kimse.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Tellibey: Nazlı, alıngan, çabuk küsen bey.
Karlık: Kar kuyusu.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Çalıkbey: Sağlığı yerinde olmayan bey.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaşın: Esmer.
İnalbey: Kendisine inanılan, güvenilen bey.
Aslıbey: Bey soyundan gelen.
Hanbey: Hükümdar ve bey.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Ziverbey: Süs, bezek.
Sayınbey: Değerli, saygın bey.
Acabey: Aca ve bey sözlerinden oluşan bir ad.
Akabey: Saygıdeğer, varlıklı bey.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Acarbey: Güçlü, cesur, atılgan, becerikli kimse.