İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karacabey isminin anlamı: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı. Karacabey ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karacabey İsminin Anlamı Nedir? Karacabey İsminin AnaliziKarine: övme
Karisa: çok sevgili
Karadut: Siyah renkli dut.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karima: Noble, cömert
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karnaim: boynuzları
Karmelita: Rab `ın bağ
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Kariina: bulundu
Abbey: Babası sevinir
Karyan: karanlık bir
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karis: Grace;
Karissa: Okşamak
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karessa: çok sevgili
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karmit: Rab `ın bağ
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karakız: Esmer kız.
Karacan: Esmer kimse.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karaduman: Siyah duman.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Salıkbey: Tavsiye edilen bey.
Yanbey: Arkadaşı bey olan kimse.
Hanbey: Hükümdar ve bey.
Konurbey: Kahraman, yiğit bey.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Özbey: Gerçekten bey olan kimse.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Çakabey: 11.yy’da İzmir yöresinde beylik kuran Türk Beyi
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Günbey: Güneş gibi ışık ve aydınlık saçan bey.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Satıbey: Kendisini adamış bey.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Balabey: Yüce bey.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Nişanbey: Ünlü, meşhur, tanınmış kimse.
Tanbey: Şafak gibi aydınlık bey.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karatekin: Esmer kimse.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Ulakbey: Yardım eden, yardımcı olan bey.
Karasu: Ağır akan su.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karim: cömert
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Erbey: Yiğit, cesur hükümdar, bey.
Usbey: Akıllı bey.
Kareem: Cömert
Karaşın: Esmer.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Çağrıbey: 1. Çağıran bey. 2. Selçuklu Devleti´nin kurucularından Horasan Meliki.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Tekebey: Mert, sözünün eri olan bey.
Zorbey: Güçlü bey.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Akabey: Saygıdeğer, varlıklı bey.
Çakırbey: Yiğit, cesur, gözü pek bey.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Barsbey: Yiğit, cesur bey.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karsten: İsa şöyle bir
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Umurbey: Görgülü, bilgili bey.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Kartay: Yaşlı, pir.
Tekbey: Biricik, eşsiz bey.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Oğulbey: Beyin oğlu.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karluk: Türk boylarından biri.
Alaybey: Herhangi bir törende veya gösteride yer alan topluluğun önderi.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karpos: Kâr
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Aslıbey: Bey soyundan gelen.
Atabey: Selçuklularda şehzadeleri eğitmekle görevli kişilere verilen ünvan
Aydınbey: İleri görüşlü bey.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Koçubey: Koçu arabasını kullanan kişi.
Doğanbey: Doğan, dünyaya gelen bey.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Acabey: Aca ve bey sözlerinden oluşan bir ad.
Uluğbey: bk. Ulubey
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
İncebey: Nazik kimse.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Hürbey: Özgür, bağımsız bey.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Tellibey: Nazlı, alıngan, çabuk küsen bey.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Ağcabey: Temiz, namuslu, eline ayağına düzgün bey.
Aybey: Ay gibi güzel olan yakışıklı bey.
Balıbey: Değer verilen olgun bey.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Çölbey: Çölde yaşayan bey.
Dumanbey: Kara ve esmer renkli bey.
Batıbey: Üstün gelen, gücü yeten, galip olan bey.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Ziverbey: Süs, bezek.
Balibey: Değer verilen olgun bey. bk. Balıbey.
İnalbey: Kendisine inanılan, güvenilen bey.
Karabükey: Güçlü güreşçi.