İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karacabey isminin anlamı: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı. Karacabey ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karacabey İsminin Anlamı Nedir? Karacabey İsminin AnaliziKarmelita: Rab `ın bağ
Karadut: Siyah renkli dut.
Karine: övme
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Kariina: bulundu
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karmit: Rab `ın bağ
Karyan: karanlık bir
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Abbey: Babası sevinir
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karakız: Esmer kız.
Karis: Grace;
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karissa: Okşamak
Karima: Noble, cömert
Karessa: çok sevgili
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karnaim: boynuzları
Karisa: çok sevgili
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karmel: Bağ
Karacan: Esmer kimse.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Muştubey: Müjde veren bey.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Acabey: Aca ve bey sözlerinden oluşan bir ad.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Ağcabey: Temiz, namuslu, eline ayağına düzgün bey.
Karatekin: Esmer kimse.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karındaş: Kardeş.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Günbey: Güneş gibi ışık ve aydınlık saçan bey.
Usbey: Akıllı bey.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karpos: Kâr
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Tekebey: Mert, sözünün eri olan bey.
Alaybey: Herhangi bir törende veya gösteride yer alan topluluğun önderi.
Kareem: Cömert
Balıbey: Değer verilen olgun bey.
Uğurlubey: Uğurlu bey.
İncebey: Nazik kimse.
Hanbey: Hükümdar ve bey.
Batıbey: Üstün gelen, gücü yeten, galip olan bey.
Şahbey: Üstün nitelikli, saygın, yüce kimse.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Ecebey: Saygın, ileri gelen bey.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Kocabey: Yaşlı, ihtiyar bey.
Karasu: Ağır akan su.
Kızgınbey: Öfkeli, kızmış bey.
Jobey: Hükümlü, hasta
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Balibey: Değer verilen olgun bey. bk. Balıbey.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karluk: Türk boylarından biri.
Nişanbey: Ünlü, meşhur, tanınmış kimse.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Özbey: Gerçekten bey olan kimse.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Koçubey: Koçu arabasını kullanan kişi.
Karlu: Karlı.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
İnalbey: Kendisine inanılan, güvenilen bey.
Acarbey: Güçlü, cesur, atılgan, becerikli kimse.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Soylubey: İyi tanınmış, köklü bir aileden gelen bey.
Ziverbey: Süs, bezek.
Aybey: Ay gibi güzel olan yakışıklı bey.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Güngörbey: Mutluluk, neşe içinde yaşayan bey.
Erbey: Yiğit, cesur hükümdar, bey.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Zorbey: Güçlü bey.
Salıkbey: Tavsiye edilen bey.
Konurbey: Kahraman, yiğit bey.
Çalıkbey: Sağlığı yerinde olmayan bey.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karatün: Karanlık gece.
Oğulbey: Beyin oğlu.
Akabey: Saygıdeğer, varlıklı bey.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Aydınbey: İleri görüşlü bey.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Gündüzbey: Gündüz gibi aydınlık ve ışık saçan bey.
Gülbey: Gülümseyen bey.
Şahinbey: Şahin gibi güçlü, yiğit kimse.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Canbey: Şirin, tatlı bey.
Karaduman: Siyah duman.