İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karunal isminin anlamı: tür ya da şefkatli kişi. Karunal ismi Hinduca kökenli bir Erkek ismidir.
Karunal İsminin Anlamı Nedir? Karunal İsminin AnaliziKaryağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Günal: Gün al yaşa, kızıl renkli güneş
Sanal: "Adın duyulsun, ün kazan" anlamında kullanılan bir ad.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karissa: Okşamak
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karmelita: Rab `ın bağ
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Menal: Erişilen ve ele geçirilen şey: Mal ve menâl.
Senal: "Sen al" anlamında kullanılan bir ad.
Karyan: karanlık bir
Karis: Grace;
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karnaim: boynuzları
Karakız: Esmer kız.
Benal: ben-al
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karisa: çok sevgili
Karadut: Siyah renkli dut.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Kariina: bulundu
Karine: övme
Karima: Noble, cömert
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karmit: Rab `ın bağ
Karessa: çok sevgili
Sargınal: "Yürekten, candan al" anlamında kullanılan bir ad.
Erünal: "Adın duyulsun, tanın, ün kazan" anlamında kullanılan bir ad.
Övünal: "Övünerek al" anlamında kullanılan bir ad.
Karlık: Kar kuyusu.
Karasal: Kara ile ilgili.
Yenal: Amacına ulaşan kimse.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Özinal: Gerçek arkadaş, dostolan kimse.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karaşın: Esmer.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Özkınal: Özü kın gibi koruyucu olan kimse.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Tekinal: Tek ve eşsiz kimse.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Erginal: "Olgunlaşmış, yetişmiş kimselerle arkadaşlık yap" anlamında kullanılan bir ad.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Acunal: Dünyayı kapsayan, dünyayı fetheden.Dünyayı fethet; dünyaya yayıl" anlamında kullanılan bir ad
Karaduman: Siyah duman.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Sunal: Sunma, sunuş ile ilgili.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Ünal: Ün almakla ilgili
Tınal: "Soluk al, yaşamını sürdür" anlamında kullanılan bir ad.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karmel: Bağ
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karındaş: Kardeş.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karpos: Kâr
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karluk: Türk boylarından biri.
Tünal: "Geceleyin al" anlamında kullanılan bir ad.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karacan: Esmer kimse.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Ersunal: "Yiğitliğini göster" anlamında kullanılan bir ad.
Karatün: Karanlık gece.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Şenal: "Mutlu, sevinçli ol" anlamında kullanılan bir ad.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Binal: "Bindikten sonra al" anlamında kullanılan bir ad.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Manal: Edinme
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Kareem: Cömert
Karasu: Ağır akan su.
Önal: Daima önde olmak
Karsten: İsa şöyle bir
Yanal: 1. Yanda olan, yana düşen. 2. Alaca, değişik renkli. 3. Kırmızı, pembe. 4. Nehir yatağı.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karatekin: Esmer kimse.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Budunal: "Milletini sev" anlamında kullanılan bir ad.
Karlu: Karlı.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.