İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Kartay isminin anlamı: Yaşlı, pir. Kartay ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Kartay İsminin Anlamı Nedir? Kartay İsminin AnaliziKarmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karisa: çok sevgili
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karis: Grace;
Karmelita: Rab `ın bağ
Karmit: Rab `ın bağ
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karadut: Siyah renkli dut.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karessa: çok sevgili
Karine: övme
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karissa: Okşamak
Karnaim: boynuzları
Karima: Noble, cömert
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Kariina: bulundu
Karyan: karanlık bir
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karakız: Esmer kız.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Biltay: "Bunu bil" anlamında kullanılan bir ad.
Köktay: Soylu bir aileden gelen kimse.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karlu: Karlı.
Özaltay: Özünde yükseklik, yücelik olan kimse.
Kocatay: Yaşlı kimse.
Karatekin: Esmer kimse.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Tuğtay: Tuğ takınmış benzersiz kimse.
Tuğaltay: Tuğ takınmış değerli, yüce kimse.
Uztay: Yetenekli, becerikli kimse.
İlkutay: Ülkenin mutlusu olan kimse.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Bilgütay: Bilgili.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Aktay: Beyaz tay.Türkler´de çok kullanılan bir isimdi.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Uğurtay: Benzersiz biçimde uğurlu olan kimse.
Ertay: Güçlü, kuvvetli kimse.
Öztay: Özü genç olan kimse.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Sabutay: bk. Subutay
Asutay: Hırçın tay.
Uraltay: Şehirli saygın kişi.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karacan: Esmer kimse.
Bilgetay: Bilgili kimse.
Bulutay: Bulut ve ay.
Tanaltay: Şafak gibi aydınlık hükümdar.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Altay: Yüksek orman anlamında. Orta Asya’da bir sıradağ
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Özatay: Özü herkesçe tanınan kimse.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karmel: Bağ
Orguntay: Gizlenmiş, saklanmış kimse.
Atay: Herkesçe bilinen, tanınmış, ünlü
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Okatay: Tanınmış ok atıcısı.
Karındaş: Kardeş.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karaduman: Siyah duman.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Günaltay: Güneş gibi yükseklerde, yüksek makamlarda ışık ve aydınlık saçan.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Sübitay: Tarihte Cengiz Hanın ünlü Moğol generalinin adı. - bk. Subutay
Kutay: 1. Kutlu, uğurlu ay. 2. İpek, ipekli kumaş.
Karpos: Kâr
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Çağatay: Küçük tay, çocuk gibi sevimli. Çağatay hanlığından olan kimse. Cengiz Hanın oğlu
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Tay: 1. Eşit, denk, yaşıt. 2. Tek, eşsiz. 3. Yan, taraf. 4. Toy. 5. Atın yavrusu. 6. Çift olan şeyin teki. 7. Çocuk.
Canaltay: Özü, ruhu yüce olan kimse.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Subutay: Tarihte Cengiz Hanın ünlü Moğol generalinin adı.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Otay: Ateş renginde ay.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Boğatay: Güçlü ve kuvvetli kimse.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Kartay: Yaşlı, pir.
Çintay: Soylu at.
İltay: Ülkenin benzersiz insanı.
Karim: cömert
Kırtay: Saçlarona ak düşmüş kimse.
Örtay: Değerli, saygın kişi.
Karlık: Kar kuyusu.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Alatay: Derisinde benekler olan tay.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Süngütay: Süngü takmış, savaşmaya hazır kimse.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Torumtay: Yırtıcı bir kuş türü.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.