İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Kartal isminin anlamı: Yırtıcı bir tür kuş. Kartal ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Kartal İsminin Anlamı Nedir? Kartal İsminin AnaliziKarakız: Esmer kız.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karnaim: boynuzları
Karine: övme
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karissa: Okşamak
Karisa: çok sevgili
Karis: Grace;
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Eftal: En değerli en yüksek.
Karmit: Rab `ın bağ
Karessa: çok sevgili
Hamutal: onun ısı gölgesi
Kariina: bulundu
Karima: Noble, cömert
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karyan: karanlık bir
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karmelita: Rab `ın bağ
Kutal: "Uğurlu, talihli, mutlu ol, şansın açık olsun" anlamında kullanılan bir ad.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karadut: Siyah renkli dut.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Alpkartal: Yiğit, cesur, yürekli kimse.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karim: cömert
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karaduman: Siyah duman.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karaşın: Esmer.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Battal: Kahraman. Oldukça iri yapılı, Alışılmışın dışında büyük
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Baytal: 1. Kısrak. 2. Bayır, yokuş.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karlık: Kar kuyusu.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karsten: İsa şöyle bir
Özkutal: "Gerçek mutluluk senin olsun" anlamında kullanılan bir ad.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Öğütal: "Öğüt dinle" anlamında kullanılan bir ad.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Kartay: Yaşlı, pir.
Abital: Çiğ babası
Karatekin: Esmer kimse.
Avital: Çiğ Antik, Baba
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karmel: Bağ
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Kareem: Cömert
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karacan: Esmer kimse.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karlu: Karlı.
Karasu: Ağır akan su.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Yurtal: bk. Yurdal
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karındaş: Kardeş.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karpos: Kâr
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karatün: Karanlık gece.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.