İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karsten isminin anlamı: İsa şöyle bir. Karsten ismi Yunanca kökenli bir Erkek ismidir.
Karsten İsminin Anlamı Nedir? Karsten İsminin AnaliziKarye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karine: övme
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karadut: Siyah renkli dut.
Karakız: Esmer kız.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Hoşten: Vücudu güzel olan.
Gülten: Gül gibi pembe tenli
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Gürten: Güçlü, kuvvetli.
Karis: Grace;
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Nurten: Teni ışık gibi beyaz olan
Karyan: karanlık bir
Günten: Parlak teni olan.
Karessa: çok sevgili
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Simten: Teni gümüş gibi güzel, parlak olan.
Karmelita: Rab `ın bağ
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Sonten: Artık çocuk istenilmediği durumlarda konulan bir ad.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Kariina: bulundu
Özten: Teni düzgün olan.
Ayten: Ay gibi beyaz tenli
Karima: Noble, cömert
Mahten: Ay gibi beyaz, ışıklı, parlak teni olan.
Canten: Ruh ve beden.
İpekten: Teni ipek gibi yumuşak olan.
Karissa: Okşamak
Karnaim: boynuzları
Karisa: çok sevgili
Karmit: Rab `ın bağ
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Yeten: 1. Yetişen, ulaşan. 2. Olgun, olgunlaşan 3. Süresi dolan, günü gelen. 4. Tüm canlılar, herkes.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Çelikten: Çelik gibi güçlü, sağlam, dayanıklı kimse.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karatün: Karanlık gece.
Birten: Kimseye bağımlı olmayan.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Ökten: 1. Akıllı, bilgili. 2. Kahraman, cesur.
Karaşın: Esmer.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karasu: Ağır akan su.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karsten: İsa şöyle bir
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Gökten: Gökten, yüksekten.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Alten: Kırmızı tenli kimse.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karmel: Bağ
Karaduman: Siyah duman.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karatekin: Esmer kimse.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karpos: Kâr
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karlu: Karlı.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Yücelten: Yükselten, yüce bir duruma getiren.
Kökten: 1. Köklü, yüzeyde kalmayan, derine inen. 2. Soylu.
Karacan: Esmer kimse.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karındaş: Kardeş.
Sebasten: onur saygıdeğer
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Kareem: Cömert
Kösten: Ilıca.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karlık: Kar kuyusu.
Karim: cömert
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.