İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karsten isminin anlamı: İsa şöyle bir. Karsten ismi Yunanca kökenli bir Erkek ismidir.
Karsten İsminin Anlamı Nedir? Karsten İsminin AnaliziKareena: saf, masum, f arkadaşım
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Ayten: Ay gibi beyaz tenli
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karyan: karanlık bir
Günten: Parlak teni olan.
Karakız: Esmer kız.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karnaim: boynuzları
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Gülten: Gül gibi pembe tenli
Karisa: çok sevgili
Kariina: bulundu
Karis: Grace;
Karessa: çok sevgili
Karine: övme
Canten: Ruh ve beden.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Özten: Teni düzgün olan.
Karissa: Okşamak
Gürten: Güçlü, kuvvetli.
Karadut: Siyah renkli dut.
Karmelita: Rab `ın bağ
Hoşten: Vücudu güzel olan.
Karmit: Rab `ın bağ
Mahten: Ay gibi beyaz, ışıklı, parlak teni olan.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Sonten: Artık çocuk istenilmediği durumlarda konulan bir ad.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Nurten: Teni ışık gibi beyaz olan
İpekten: Teni ipek gibi yumuşak olan.
Simten: Teni gümüş gibi güzel, parlak olan.
Karima: Noble, cömert
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karatekin: Esmer kimse.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Gökten: Gökten, yüksekten.
Karasal: Kara ile ilgili.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karındaş: Kardeş.
Sebasten: onur saygıdeğer
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Birten: Kimseye bağımlı olmayan.
Karmel: Bağ
Ökten: 1. Akıllı, bilgili. 2. Kahraman, cesur.
Alten: Kırmızı tenli kimse.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Yücelten: Yükselten, yüce bir duruma getiren.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karaşın: Esmer.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karpos: Kâr
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karsten: İsa şöyle bir
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karasu: Ağır akan su.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karacan: Esmer kimse.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Kösten: Ilıca.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Kökten: 1. Köklü, yüzeyde kalmayan, derine inen. 2. Soylu.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Yeten: 1. Yetişen, ulaşan. 2. Olgun, olgunlaşan 3. Süresi dolan, günü gelen. 4. Tüm canlılar, herkes.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karaduman: Siyah duman.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Kareem: Cömert
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karim: cömert
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Çelikten: Çelik gibi güçlü, sağlam, dayanıklı kimse.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karlık: Kar kuyusu.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karlu: Karlı.
Karatün: Karanlık gece.