İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karsel isminin anlamı: Karın erimesiyle oluşan sel. Karsel ismi Arapça kökenli bir Kız ismidir.
Karsel İsminin Anlamı Nedir? Karsel İsminin AnaliziKarmit: Rab `ın bağ
Mavisel: Sel gibi coşkun, coşkulu olan.
Hoşsel: Sel gibi çağlayan güzel.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karnaim: boynuzları
Karessa: çok sevgili
Karakız: Esmer kız.
Karyan: karanlık bir
Karisa: çok sevgili
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karis: Grace;
Karima: Noble, cömert
Günsel: Günle ilgili güne ait
Aksel: “Sel gibi ak” anlamında kullanılan bir ad.
Nursel: Sel gibi ışık
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karissa: Okşamak
Aysel: Ay gibi parlak ve güzel
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Gülsel: Gülle ilgili olan.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Asel: Arapçada bal anlamına gelmektedir.Cennetteki bal ırmağından bahsederken kullanılmıştır.(Muhammed suresi 15)
Karine: övme
Karadut: Siyah renkli dut.
Cansel: Hayat veren su. - Can ve sel kelimelerinden birleşik isim.
Hurisel: Güzel, coşkulu kadın.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Kariina: bulundu
İncisel: İnci gibi güzel olan.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Şansel: Çok tanınmış, çok ünlü kimse.
Ünsel: Ünü sel gibi aşan
Karmelita: Rab `ın bağ
Kutsel: Uğur, mutluluk seli. - bk. Kutseli
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Sel: 1. Sürekli yağmurlardan ve eriyen karlardan oluşan taşkın su. 2. Etki ve iz bırakan güçlü durum, davranış.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karsten: İsa şöyle bir
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Marsel: şanslı, güçlü, güneş ışığı
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Kartay: Yaşlı, pir.
Durusel: Saf ve berrak akan sel.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karatün: Karanlık gece.
Karaduman: Siyah duman.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Veysel: 1.Yoksulluk, muhta?l?k.Asl? ?veys tir. 2.Kurt anlam?nda. Veysel Karan?: Ra?id halifeler d?neminde ?am dan Medine ye gelerek ya?am??, Medine-i M?nevvere de itibarl? bir hayat s?rm??. Hadis-i ?eriflerde ?v?lm?? me?hur veli. S?ffin sava??nda ?ehid oldu?u s?ylenir
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karındaş: Kardeş.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Tansel: Aydınlığa ait, sabahla ilgili
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Önsel: Hiçbir denemeye dayanmayan, yalnız akıl yoluyla yapılan.
Evrensel: 1. Tüm insanlığı ilgilendiren. 2. Dünya ölçüsünde, dünya çapında.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karlu: Karlı.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Raysel: gül
Yüksel: Manevi anlamda yükselmek, yücelmek
Karmel: Bağ
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Akansel: 1. Akarsu. 2. Uzun mesafeler geçerek denize dökülen akarsu.
Düşünsel: Düşünceyle ilgili, düşünceye dayanan.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Baransel: Güce, kuvvete ait. Güçsel.
Yersel: Yerle ilgili, yere ait.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Dinçsel: Güç ve sağlıkla ilgili olan.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karpos: Kâr
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karlık: Kar kuyusu.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Ersel: Yiğitlikle ilgili olan.
Karatekin: Esmer kimse.
Karaşın: Esmer.
Kareem: Cömert
Mürsel: Yollanmış, gönderilmiş olan
Yussel: Rab ekleyebilir miyim
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karim: cömert
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Türksel: Coşkulu Türk.
Ülküsel: Ülkü ile ilgili, ülkü niteliğinde olan.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karasu: Ağır akan su.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Tuğsel: Çokça tuğu olan.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Göksel: Gökle ilgili, göğe ait
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Gürsel: Gürlükle ilgili, gür olan
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Güçsel: Güçlü, kuvvetli kimse.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Hepyüksel: "Her zaman gözün yükseklerde olsun, yüksel" anlamında kullanılan bir ad.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karacan: Esmer kimse.