İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karsel isminin anlamı: Karın erimesiyle oluşan sel. Karsel ismi Arapça kökenli bir Kız ismidir.
Karsel İsminin Anlamı Nedir? Karsel İsminin AnaliziKarsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karissa: Okşamak
Karisa: çok sevgili
Nursel: Sel gibi ışık
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
İncisel: İnci gibi güzel olan.
Karine: övme
Karessa: çok sevgili
Gülsel: Gülle ilgili olan.
Ünsel: Ünü sel gibi aşan
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Günsel: Günle ilgili güne ait
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Cansel: Hayat veren su. - Can ve sel kelimelerinden birleşik isim.
Asel: Arapçada bal anlamına gelmektedir.Cennetteki bal ırmağından bahsederken kullanılmıştır.(Muhammed suresi 15)
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karyan: karanlık bir
Sel: 1. Sürekli yağmurlardan ve eriyen karlardan oluşan taşkın su. 2. Etki ve iz bırakan güçlü durum, davranış.
Mavisel: Sel gibi coşkun, coşkulu olan.
Karmit: Rab `ın bağ
Kariina: bulundu
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Aksel: “Sel gibi ak” anlamında kullanılan bir ad.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Hoşsel: Sel gibi çağlayan güzel.
Karis: Grace;
Karnaim: boynuzları
Hurisel: Güzel, coşkulu kadın.
Karakız: Esmer kız.
Karima: Noble, cömert
Karmelita: Rab `ın bağ
Kutsel: Uğur, mutluluk seli. - bk. Kutseli
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Şansel: Çok tanınmış, çok ünlü kimse.
Karadut: Siyah renkli dut.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Aysel: Ay gibi parlak ve güzel
Ülküsel: Ülkü ile ilgili, ülkü niteliğinde olan.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karaduman: Siyah duman.
Güçsel: Güçlü, kuvvetli kimse.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Yüksel: Manevi anlamda yükselmek, yücelmek
Kartay: Yaşlı, pir.
Durusel: Saf ve berrak akan sel.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karmel: Bağ
Karatün: Karanlık gece.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karasal: Kara ile ilgili.
Türksel: Coşkulu Türk.
Gürsel: Gürlükle ilgili, gür olan
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Veysel: 1.Yoksulluk, muhta?l?k.Asl? ?veys tir. 2.Kurt anlam?nda. Veysel Karan?: Ra?id halifeler d?neminde ?am dan Medine ye gelerek ya?am??, Medine-i M?nevvere de itibarl? bir hayat s?rm??. Hadis-i ?eriflerde ?v?lm?? me?hur veli. S?ffin sava??nda ?ehid oldu?u s?ylenir
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karatekin: Esmer kimse.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karacan: Esmer kimse.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karsten: İsa şöyle bir
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karasu: Ağır akan su.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Ersel: Yiğitlikle ilgili olan.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Önsel: Hiçbir denemeye dayanmayan, yalnız akıl yoluyla yapılan.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Baransel: Güce, kuvvete ait. Güçsel.
Hepyüksel: "Her zaman gözün yükseklerde olsun, yüksel" anlamında kullanılan bir ad.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karındaş: Kardeş.
Düşünsel: Düşünceyle ilgili, düşünceye dayanan.
Karaşın: Esmer.
Marsel: şanslı, güçlü, güneş ışığı
Tansel: Aydınlığa ait, sabahla ilgili
Tuğsel: Çokça tuğu olan.
Karim: cömert
Akansel: 1. Akarsu. 2. Uzun mesafeler geçerek denize dökülen akarsu.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Dinçsel: Güç ve sağlıkla ilgili olan.
Karlık: Kar kuyusu.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Kareem: Cömert
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karluk: Türk boylarından biri.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Göksel: Gökle ilgili, göğe ait
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Egesel: Egeyle ilgili olan.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Raysel: gül
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Yussel: Rab ekleyebilir miyim
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Yersel: Yerle ilgili, yere ait.
Mürsel: Yollanmış, gönderilmiş olan
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.