İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karren isminin anlamı: Katherine Kısaltma. Saf. Karren ismi İngilizce kökenli bir Kız ismidir.
Karren İsminin Anlamı Nedir? Karren İsminin AnaliziKarye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Deren: Derleyen, toplayan, ekini biçip toplayan.
Güldüren: Mutlu eden, sevindiren.
Karakız: Esmer kız.
Gülderen: Gül toplayan, gülleri derleyen. Gül-deren.
Yediveren: Yılda birkaç kez çiçek açan gül.
Karmit: Rab `ın bağ
Peren: Ülker yıldızı.
Karyan: karanlık bir
Siren: Üst tarafı kız, alt tarafı balık olduğuna inanılan deniz kızı.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Güleren: Gül gibi güzel olan dost.
Gülören: Gül-ören.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Kariina: bulundu
Keren: Duymak
Karmelita: Rab `ın bağ
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Zeren: Anlayışlı, kavrayışlı, zeki.
Dilderen: Sevgi toplayan, gönül alan, beğenilen.
Güngören: Mutluluk, neşe içinde yaşayan.
Karisa: çok sevgili
Püren: 1. Kimi ağaçlarda, yapraklardan ayrı olarak süren ince yaprak. 2. Çalılık ve sık otlu yerler. 3. Sarı, kırmızı çiçek açan ufak yapraklı, arıların çok sevdiği bir tür ot. 4. Meşe ağacı filizi.
Karissa: Okşamak
Gülveren: Gül veren.
İmren: Görülen bir şeyi veya benzerini edinme isteği. Gıpta.
Koren: bakire
Nurseren: Işık seren, aydınlık saçan.
Ecren: Ecir, ücret, mükafat, hediye, karşılık. Allah’ın hediyesi anlamını taşımaktadır. Kuran’da 3 ayette geçiyor. (Talak 5, Kalem 46, Müzemmil 20)
Karine: övme
Özderen: Derli toplu kimse.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Nurveren: Işık, parlaklık, aydınlık veren.
Karis: Grace;
Ayceren: Ay gibi güzel ve parlak ceylan.
Ceren: Halk ağzında "ceylan" anlamına gelir. Moğolca ceylan anlamına gelir.
Yaren: Arkadaş, yakın dost.
Iren: Barış
Seren: Yelken gerilmek üzere direğe çapraz takılan ağaç
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Beren: 1. Güçlü, kuvvetli. 2. Akıllı. 3. Tanınmış.4. Kadife kumaş.
Karnaim: boynuzları
Günseren: Güneş gibi aydınlık, ışık saçan.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karessa: çok sevgili
Ayseren: Parlaklık, ışık saçan.
Karima: Noble, cömert
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Nesteren: Ağustos gülü, yaban gülü.
Karadut: Siyah renkli dut.
Gülseren: Gül toplayan,gül dağıtan
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karmel: Bağ
Uzgören: Gerçeği önceden görebilen kimse.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Jaren: İsrail Jaron Modern varyant 'sevinç çığlığı.'.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karim: cömert
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Çağveren: Yeni bir çağ açan kimse.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Tören: Anma, kutlama gibi amaçlarla yapılan toplantı.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Alperen: Yiğit, cesur, yürekli kimse,bahadır.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Oren: Çam
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Eren: Ermiş kişi
Şeren: Çevik, tez canlı.
Ünveren: Tanınmış, ünlü kimse.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Aren: Kum tanesi, ağaç cinsi
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karatün: Karanlık gece.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karaduman: Siyah duman.
Karlık: Kar kuyusu.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Tezveren: Çabucak veren.
Karaşın: Esmer.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Güneren: Güneş gibi aydınlık ve ışık saçan yiğit.
Güçeren: Güçlü yiğit.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Horen: Güneş
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karasal: Kara ile ilgili.
Tezeren: Çabuk ulaşan.
Airen: Gücü Mountain
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Öngören: İleriyi düşünerek, göz önünde tutarak davranan.
Süeren: Güçlü, kuvvetli yiğit.
Karlu: Karlı.
Tanören: Şafak vaktinde de çalışan kimse.
Temren: Ok, kargı gibi silahların ucundaki sivri demir.
Üngören: Tanınan, ünlü, meşhur.
Karsten: İsa şöyle bir
Karatekin: Esmer kimse.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Canören: Gerçek dost olan.
Ayren: Gücü Mountain
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karasu: Ağır akan su.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Evren: Kainat, yaratılmışların tümü
Doren: Hediye
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Demren: Ok, kargı gibi silahların ucundaki sivri demir. bk. Temren
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Elveren: Yardım eden, yardımcı olan.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karındaş: Kardeş.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Özveren: Özveride bulunan, fedakâr kimse.
Kareem: Cömert