İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karim isminin anlamı: cömert. Karim ismi Arapça kökenli bir Erkek ismidir.
Karim İsminin Anlamı Nedir? Karim İsminin AnaliziTerim: İnce, kibar.
Ayterim: Ay gibi ince ve nazik olan.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Jearim: bir atlama ormanlar
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karisa: çok sevgili
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karissa: Okşamak
Karessa: çok sevgili
Karmelita: Rab `ın bağ
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Ayferim: "Ay ışığım" anlamında kullanılan bir ad.
Karine: övme
Günerim: Günün iyi haberi, müjdesi.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Birim: "Bir tanem, sevdiğim, biriciğim" anlamında kullanılan bir ad.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karis: Grace;
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Kariina: bulundu
Aytirim: Ay gibi ince ve nazik olan. bk. Ayterim
Karmit: Rab `ın bağ
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karnaim: boynuzları
Gülserim: Sabırlı güzel kimse.
Karakız: Esmer kız.
Aygerim: Ay gibi güzel.
Karadut: Siyah renkli dut.
Karyan: karanlık bir
Karima: Noble, cömert
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karim: cömert
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Serim: 1. Serme işi. 2. Sabırlı. 3. Genellikle öykülerde başlangıç bölümüne verilen ad.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Verim: Ortaya çıkan, beklenilen, istenilen sonuç.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Erserim: Sabırılı kimse.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karpos: Kâr
Mükrim: İkram eden, ağırlayan, konuksever.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karasu: Ağır akan su.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karatekin: Esmer kimse.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Erim: Sevgi, mutlu haber
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karaduman: Siyah duman.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karındaş: Kardeş.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Kerim: Kerem sahibi, cömert
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Carim: Suçlu.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Abdülkerim: Kerem sahibi, cömert, ulu olan Allah ın kulu.
Abdal-Karim: Cömert bir hizmetçi
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karmel: Bağ
Karacan: Esmer kimse.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karlu: Karlı.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Kartay: Yaşlı, pir.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Dirim: 1. Yaşama, hayat. 2. Yaşama gücü.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Seorim: port Saç fırtınalar
Nerim: Pehlivan, yiğit.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Harim: , yok tanrıya adanmış
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karsten: İsa şöyle bir
Kareem: Cömert
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karluk: Türk boylarından biri.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karaşın: Esmer.
Abdul-Karim: zengin bir adam hizmet veren bir
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Sarim: Keskin, kesici.
Karlık: Kar kuyusu.
Karatün: Karanlık gece.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Çevrim: Girdap, sürekli değişim, anafor