İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karim isminin anlamı: cömert. Karim ismi Arapça kökenli bir Erkek ismidir.
Karim İsminin Anlamı Nedir? Karim İsminin AnaliziKarye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Jearim: bir atlama ormanlar
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karissa: Okşamak
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Aytirim: Ay gibi ince ve nazik olan. bk. Ayterim
Gülserim: Sabırlı güzel kimse.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karima: Noble, cömert
Karessa: çok sevgili
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Günerim: Günün iyi haberi, müjdesi.
Karakız: Esmer kız.
Karmelita: Rab `ın bağ
Terim: İnce, kibar.
Karisa: çok sevgili
Karine: övme
Karmit: Rab `ın bağ
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Ayterim: Ay gibi ince ve nazik olan.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karyan: karanlık bir
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karnaim: boynuzları
Ayferim: "Ay ışığım" anlamında kullanılan bir ad.
Karadut: Siyah renkli dut.
Karis: Grace;
Birim: "Bir tanem, sevdiğim, biriciğim" anlamında kullanılan bir ad.
Aygerim: Ay gibi güzel.
Kariina: bulundu
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karatekin: Esmer kimse.
Karlık: Kar kuyusu.
Karlu: Karlı.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karaduman: Siyah duman.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karındaş: Kardeş.
Erim: Sevgi, mutlu haber
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karatün: Karanlık gece.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Mükrim: İkram eden, ağırlayan, konuksever.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Dirim: 1. Yaşama, hayat. 2. Yaşama gücü.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Verim: Ortaya çıkan, beklenilen, istenilen sonuç.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karmel: Bağ
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Erserim: Sabırılı kimse.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Onerim: On müjde.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karim: cömert
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karasu: Ağır akan su.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Çevrim: Girdap, sürekli değişim, anafor
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Nerim: Pehlivan, yiğit.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Abdal-Karim: Cömert bir hizmetçi
Karpos: Kâr
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Harim: , yok tanrıya adanmış
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Sarim: Keskin, kesici.
Karacan: Esmer kimse.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karsten: İsa şöyle bir
Abdülkerim: Kerem sahibi, cömert, ulu olan Allah ın kulu.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Carim: Suçlu.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Seorim: port Saç fırtınalar
Kerim: Kerem sahibi, cömert
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Kareem: Cömert
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karaşın: Esmer.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Serim: 1. Serme işi. 2. Sabırlı. 3. Genellikle öykülerde başlangıç bölümüne verilen ad.
Karaçar: Kötü ruhlar.