İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Kari isminin anlamı: Rüzgar bora. Kari ismi Fransızca kökenli bir Erkek ismidir.
Kari İsminin Anlamı Nedir? Kari İsminin AnaliziKaradut: Siyah renkli dut.
Karakız: Esmer kız.
Karissa: Okşamak
Karnaim: boynuzları
Shari: Düz
Karmelita: Rab `ın bağ
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karyan: karanlık bir
Karima: Noble, cömert
Karisa: çok sevgili
Karis: Grace;
Kariina: bulundu
Karine: övme
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Sari:
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Anamari: Stil veya acı
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karessa: çok sevgili
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karmit: Rab `ın bağ
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Kamari: kutsal ateş
Yesari: 1. Sol, solla ilgili, sol tarafa ait. 2. Zenginlikle ilgili.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karasu: Ağır akan su.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Kartay: Yaşlı, pir.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karacan: Esmer kimse.
Karim: cömert
Karaduman: Siyah duman.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karlu: Karlı.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karaşın: Esmer.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Ari: (a:ri:)
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Bari: Allah
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karlık: Kar kuyusu.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Ahbari: Haber veren, rivayet eden.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Abdülbari: Yaratan, yaratıcı Allah ın kulu. Bari ismi, Allah ın isimlerindendir. Abd takısı almadan kullanılmaz. Yaratan, yaratıcı olan Allah ın kulu.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karmel: Bağ
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karatün: Karanlık gece.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Makari: deniz
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karındaş: Kardeş.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Merari: kışkırtmak için acı
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karatekin: Esmer kimse.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Mari: mercanköşk (bitki). Ayrıca Mercanköşk Ot sucuk ya da olarak da bilinir
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Kareem: Cömert
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Ensari: Yardımcılardan olan kimse.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karsten: İsa şöyle bir
Karpos: Kâr
Süvari: 1. Atlı. 2. Gemi kaptanı.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karasal: Kara ile ilgili.