İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?

Karine: övme

Karissa: Okşamak

Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.

Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.

Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).

Karmelita: Rab `ın bağ

Ilgın: Akdeniz bölgesinde yetişen bir tür ağaç

Karyan: karanlık bir

Karis: Grace;

Karnaim: boynuzları

Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.

Kariina: bulundu

Kareena: saf, masum, f arkadaşım

Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.

Karima: Noble, cömert

Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.

Karlyn: Freeman, adam, Ahbap

Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.

Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.

Karessa: çok sevgili

Karakız: Esmer kız.

Karadut: Siyah renkli dut.

Karmit: Rab `ın bağ

Karisa: çok sevgili

Bu listede Kargın ismine uygun kız isimleri listelenmektedir. İsim hakkında daha fazla bilgi almak için ismin detayına bakabilirsiniz.

Algın: Güçlü, iyi, güzel, sıcakkanlı, sevimli. Sevdalı, âşık, vurgun. Hızlı akan su. Cılız, zayıf.

Çıvgın: 1. Rüzgâr ve karla karışık yağan yağmur. 2. Ağacın verdiği yeni sürgün, filiz.

Karasu: Ağır akan su.

Vargın: Ulaşan, isteğine erişen.

Kartay: Yaşlı, pir.

Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.

Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.

Karacan: Esmer kimse.

Yalgın: 1. Serap, ılgın. 2. Alev.

Angın: Tanınmış, ünlü.

Karatekin: Esmer kimse.

Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.

Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.

Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.

Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan

Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.

Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.

Karaçay: Bir Türk kavminin adı.

Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan

Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.

Karlu: Karlı.

Karabükey: Güçlü güreşçi.

Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.

Karaçar: Kötü ruhlar.

Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.

Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.

Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.

Sıngın: Ürkek, çekinen.

Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.

Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.

Karakurt: Deneyimli esmer kimse.

Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.

Karpos: Kâr

Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.

Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.

Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.

Karabudun: Esmer milletten olan.

Karatün: Karanlık gece.

Karayağız: Koyu esmer kimse.

Karlukhan: Karluk boyunun hanı.

Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.

Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.

Karasal: Kara ile ilgili.

Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.

Karaduman: Siyah duman.

Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.

Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek

Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.

Kızgın: 1. Çok ısınmış, ısıtılmış. 2. Kızmış olan, öfkeli.

Argın: Yorgun, bitkin, zayıf.

Sılgın: 1. Kırık dökük. 2. Dağınık. 3. Sıkıntılı, kederli. 4. Çekingen, gözü korkmuş.

Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.

Kareem: Cömert

Karabay: Esmer, yağız kimse.

Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.

Karaşın: Esmer.

Karim: cömert

Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.

Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.

Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.

Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.

Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.

Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.

Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.

Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.

Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.

Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.

Karluk: Türk boylarından biri.

Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş

Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.

Karındaş: Kardeş.

Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.

Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.

Karlık: Kar kuyusu.

Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.

Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.

Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.

Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.

Karamut: Kara baht, kötü şans.

Karmel: Bağ

Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.

Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.

Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.

Karabey: Esmer, yağız bey.

Karaoğlan: Esmer renkli çocok.

Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.

Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.

Karsten: İsa şöyle bir

Karakan: Bir tür dağ ağacı.

Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.

Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.

Kartal: Yırtıcı bir tür kuş

Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.

Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk

Bu listede Kargın ismine uygun kız isimleri listelenmektedir. İsim hakkında daha fazla bilgi almak için ismin detayına bakabilirsiniz.

zeynep ecrin esila sude eymen elif erva zehra mina mihrimah azra eslem tuana aleyna arya nazende miray talha