İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karel isminin anlamı: bir adam olarak aynı anlama gelir. Karel ismi Fransızca kökenli bir Erkek ismidir.
Karel İsminin Anlamı Nedir? Karel İsminin AnaliziKariina: bulundu
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Nurel: Nurlu, ışık saçan kimse.
Karisa: çok sevgili
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karissa: Okşamak
Karima: Noble, cömert
Karmit: Rab `ın bağ
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karmelita: Rab `ın bağ
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karyan: karanlık bir
Karnaim: boynuzları
Karessa: çok sevgili
Karakız: Esmer kız.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karis: Grace;
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karadut: Siyah renkli dut.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Mirel: Acı, acıların denizi, üzüntülerin denizi.
Karine: övme
Karaçar: Kötü ruhlar.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Türel: Hukukla ilgili, hukuksal.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karpos: Kâr
Karasu: Ağır akan su.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karsten: İsa şöyle bir
Harel: Tanrı Dağı
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karacan: Esmer kimse.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karlık: Kar kuyusu.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Uyarel: Boyun eğen, uysal, nazik kimse.
Demirel: Eli demir gibi güçlü olan.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Nirel: Tanrı'nın Alan, Tanrı'nın Işık
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karındaş: Kardeş.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Yerel: Belirli bir yer ile ilgili olan.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karatün: Karanlık gece.
Törel: Töreye uygun olan, töre ile ilgili.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Kareem: Cömert
Korel: Ateşli, canlı, hareketli kimse.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Özgürel: Bağımlı olmayan, özgür davranan kimse.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karaşın: Esmer.
Karmel: Bağ
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karasal: Kara ile ilgili.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Azarel: Tanrı yardımıyla
Karim: cömert
Karatekin: Esmer kimse.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Arel: Temiz, dürüst kimse.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karaduman: Siyah duman.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Torel: Gururlu kimse.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karlu: Karlı.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Gürel: Sürekli oluşum ve dönüşüm halinde olan
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Uğurel: Eli uğurlu olan kimse.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.