İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Kardeş isminin anlamı: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost. Kardeş ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Kardeş İsminin Anlamı Nedir? Kardeş İsminin AnaliziKaryan: karanlık bir
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karmelita: Rab `ın bağ
Kariina: bulundu
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karis: Grace;
Karine: övme
Karisa: çok sevgili
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karadut: Siyah renkli dut.
Karissa: Okşamak
Karima: Noble, cömert
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karnaim: boynuzları
Karakız: Esmer kız.
Karmit: Rab `ın bağ
Karessa: çok sevgili
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karpos: Kâr
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karacan: Esmer kimse.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karlu: Karlı.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karındaş: Kardeş.
Bendeş: Eş, benzer.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karatün: Karanlık gece.
Karmel: Bağ
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karsten: İsa şöyle bir
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karim: cömert
Gündeş: AYnı günde doğan.
Karatekin: Esmer kimse.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Öndeş: Yol gösteren, rehber, kılavuz.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaduman: Siyah duman.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karasu: Ağır akan su.
Karlık: Kar kuyusu.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Gönüldeş: Aynı düşünceleri paylaşan, birbirini seven kimseler.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karaşın: Esmer.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Kareem: Cömert