İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?

Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).

Karine: övme

Karakız: Esmer kız.

Karessa: çok sevgili

Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.

Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.

Karissa: Okşamak

Matxalen: Kulenin

Karadut: Siyah renkli dut.

Çilen: 1. Hafif yağan yağmur, çisenti. 2. Suyun derin olmayan yeri.

Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.

Özlen: Görülmek istenilen ol, hasreti çekilen ol

Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.

Karlyn: Freeman, adam, Ahbap

Karisa: çok sevgili

Karima: Noble, cömert

Madalen: Kulenin

Gökselen: Mavi gözlü, varlıklı kimse.

Tülen: İlk kez çocuk doğuran genç kadın.

Helen: Grek (Eski Yunanlı). hēlēnē, hēlios (güneş) ile bağlantılı olabilir.

Karmelita: Rab `ın bağ

Karnaim: boynuzları

Belen: Dağ beli, dağın aşılacak yeri, dağlık yer. Akdeniz bölgesinde İskenderun´da Suriye´nin Kuzeye ulaşan büyük yolun Amanos dağlarım aştığı geçit üzerinde bulunan kasaba. - Erkek ve kadın adı ola­rak kullanılır. Dağlık, sarp yer. Sırt, bayır, yamaç, dağ eteği. Yüksek, dağlık yerlerde görülen düzlük. Issız yer.

Gülen: Güleç yüzlü

Sevilen: Sevgi duyulan, beğenilen kimse.

Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.

Karmit: Rab `ın bağ

Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.

Maialen: Kulenin

Kareena: saf, masum, f arkadaşım

Kariina: bulundu

Karis: Grace;

Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.

Ayselen: İyi haber.

Karyan: karanlık bir

Yükselen: Yükseklere çıkan, yücelen, ilerleyen.

Nurselen: Çokça aydınlık, parlaklık.

Aybelen: Dağ ve dağ eteklerini aydınlatan ay ışığı. Ay ışığının aydınlattığı ıssız yerler. Ay ve Belen isimlerinin birleşmesi ile oluşan isim. Bkz: Belen

Bu listede Kardelen ismine uygun kız isimleri listelenmektedir. İsim hakkında daha fazla bilgi almak için ismin detayına bakabilirsiniz.

Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.

Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.

Melen: İşlenmemiş, kıraç toprak.

Karabükey: Güçlü güreşçi.

Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.

Yelen: 1. Arzu, istek. 2. Fırtına.

Karındaş: Kardeş.

Karlukhan: Karluk boyunun hanı.

Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.

Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.

Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.

Çelen: Yakışıklı, saçak, akıllı

Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.

Kareem: Cömert

Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.

Kartal: Yırtıcı bir tür kuş

Karatekin: Esmer kimse.

Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.

Karakurt: Deneyimli esmer kimse.

Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.

Alen: Saygınlık, başarı. (Kaynak Bilinmiyor)

Karabey: Esmer, yağız bey.

Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.

Derlen: "Düzgün bir biçimde toplan, düzenli ol" anlamında kullanılan bir söz.

Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.

Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.

Karaduman: Siyah duman.

Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.

Karluk: Türk boylarından biri.

Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.

Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.

Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk

Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.

Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.

Karatün: Karanlık gece.

Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.

Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.

Karaçar: Kötü ruhlar.

Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.

Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.

Ölen: 1. Çiçek açmış çayır. 2. Şarkı. 3. Sulak arazi. 4. Nemli, yaş.

Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.

Karaoğlan: Esmer renkli çocok.

Karasal: Kara ile ilgili.

Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek

Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş

Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.

Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.

Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.

Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.

Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan

Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan

Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.

Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.

Karaşın: Esmer.

Şenlen: "Neşelen, mutlu ol" anlamında kullanılan bir ad.

Karim: cömert

Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.

Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.

Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.

Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.

Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.

Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.

Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.

Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.

Karmel: Bağ

Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.

Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.

Karlık: Kar kuyusu.

Karamut: Kara baht, kötü şans.

Karsten: İsa şöyle bir

Demirdelen: Demiri delecek güçte olan kimse.

Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.

Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.

Karabay: Esmer, yağız kimse.

Karakan: Bir tür dağ ağacı.

Tepedelen: Yalçın kayalar üstüne yapılmış şato.

Karpos: Kâr

Karasu: Ağır akan su.

Karacan: Esmer kimse.

Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.

Karabudun: Esmer milletten olan.

Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.

Karlu: Karlı.

Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.

Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.

Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.

Dağdelen: Dağları delen, çok kararlı ve çalışkan kimse.

Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.

Karayağız: Koyu esmer kimse.

Karaçay: Bir Türk kavminin adı.

Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.

Ünlen: "Ün kazan, meşhur ol" anlamında kullanılan bir ad.

Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.

Kartay: Yaşlı, pir.

Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.

Bu listede Kardelen ismine uygun kız isimleri listelenmektedir. İsim hakkında daha fazla bilgi almak için ismin detayına bakabilirsiniz.

zeynep ecrin esila sude eymen elif erva zehra mina mihrimah azra eslem tuana aleyna arya nazende miray talha