İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karayel isminin anlamı: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel. Karayel ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karayel İsminin Anlamı Nedir? Karayel İsminin AnaliziKarlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karnaim: boynuzları
Karis: Grace;
Karisa: çok sevgili
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Kariina: bulundu
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Tanyel: Şafak vakti esen rüzgâr. - bk. Tanyeli
Karadut: Siyah renkli dut.
Karima: Noble, cömert
Karmelita: Rab `ın bağ
Karyan: karanlık bir
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karakız: Esmer kız.
Karessa: çok sevgili
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karine: övme
Karmit: Rab `ın bağ
Karissa: Okşamak
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Bozyel: Yağmur getiren lodos rüzgârı.
Karatün: Karanlık gece.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karpos: Kâr
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karlu: Karlı.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karasu: Ağır akan su.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karlık: Kar kuyusu.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Akyel: Güneyden esen rüzgâr, lodos.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Yel: Esinti, rüzgâr.
Karındaş: Kardeş.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karacan: Esmer kimse.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karatekin: Esmer kimse.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Daniyel: Tanrı benim yargıçtır
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karmel: Bağ
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Kartay: Yaşlı, pir.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Kareem: Cömert
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karim: cömert
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karsten: İsa şöyle bir
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karaşın: Esmer.
Karaduman: Siyah duman.