İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?

Karis: Grace;

Karessa: çok sevgili

Karima: Noble, cömert

Karyan: karanlık bir

Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.

Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.

Pütün: Olgun, yetkin.

Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.

Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).

Karissa: Okşamak

Karine: övme

Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.

Karnaim: boynuzları

Neptün: Güneşe yakınlığı bakımından sekizinci olan gezegen.

Karadut: Siyah renkli dut.

Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.

Kariina: bulundu

Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.

Karisa: çok sevgili

Tün: Gece.

Karmit: Rab `ın bağ

Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.

Karmelita: Rab `ın bağ

Karlyn: Freeman, adam, Ahbap

Kareena: saf, masum, f arkadaşım

Karakız: Esmer kız.

Bu listede Karatün ismine uygun kız isimleri listelenmektedir. İsim hakkında daha fazla bilgi almak için ismin detayına bakabilirsiniz.

Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.

Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.

Kareem: Cömert

Karpos: Kâr

Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.

Karaduman: Siyah duman.

Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.

Kartay: Yaşlı, pir.

Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş

Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek

Karasal: Kara ile ilgili.

Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.

Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.

Karlu: Karlı.

Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.

Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan

Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.

Karlık: Kar kuyusu.

Karatün: Karanlık gece.

Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.

Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.

Karabükey: Güçlü güreşçi.

Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.

Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.

Karsten: İsa şöyle bir

Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.

Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.

Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.

Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.

Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.

Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.

Eliüstün: Başkalarından üstün olan kimse.

Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.

Karaçar: Kötü ruhlar.

Karakurt: Deneyimli esmer kimse.

Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.

Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.

Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.

Karasu: Ağır akan su.

Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.

Karatekin: Esmer kimse.

Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.

Ertün: Akşam, gecenin başlangıcı.

Karamut: Kara baht, kötü şans.

Erüstün: Üstün erkek.

Karakan: Bir tür dağ ağacı.

Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.

Karmel: Bağ

Aytün: Ay ve gece.

Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.

Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.

Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.

Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.

Üstün: 1. Benzerlerine göre daha yüksek bir düzeyde olan, onları geride bırakan. 2. Yenen, galip gelen. 3. Sayıca çok, fazla.

Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.

Karabey: Esmer, yağız bey.

Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan

Karabay: Esmer, yağız kimse.

Karabudun: Esmer milletten olan.

Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk

Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.

Kartal: Yırtıcı bir tür kuş

Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.

Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.

Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.

Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.

Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.

Karındaş: Kardeş.

Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.

Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.

Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.

Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.

Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.

Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.

Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.

Karacan: Esmer kimse.

Karim: cömert

Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.

Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.

Karaçay: Bir Türk kavminin adı.

Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.

Karayağız: Koyu esmer kimse.

Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.

Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.

Karaoğlan: Esmer renkli çocok.

Karlukhan: Karluk boyunun hanı.

Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.

Karaşın: Esmer.

Ötün: Yalvarma, dileme, isteme.

Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.

Karluk: Türk boylarından biri.

Bu listede Karatün ismine uygun kız isimleri listelenmektedir. İsim hakkında daha fazla bilgi almak için ismin detayına bakabilirsiniz.

zeynep ecrin esila sude eymen elif erva zehra mina mihrimah azra eslem tuana aleyna arya nazende miray talha