İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karasüyek isminin anlamı: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı. Karasüyek ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karasüyek İsminin Anlamı Nedir? Karasüyek İsminin AnaliziKaraca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karadut: Siyah renkli dut.
Karessa: çok sevgili
Tiyek: filiz
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karissa: Okşamak
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karine: övme
Karima: Noble, cömert
Karakız: Esmer kız.
Karmelita: Rab `ın bağ
Kariina: bulundu
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karnaim: boynuzları
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karis: Grace;
Karyan: karanlık bir
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karisa: çok sevgili
Karmit: Rab `ın bağ
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karmel: Bağ
Karsten: İsa şöyle bir
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karatekin: Esmer kimse.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karacan: Esmer kimse.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karim: cömert
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karasu: Ağır akan su.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Süyek: Kemik.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karaduman: Siyah duman.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karındaş: Kardeş.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karpos: Kâr
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karlu: Karlı.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karlık: Kar kuyusu.
Karatün: Karanlık gece.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Kareem: Cömert
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karaşın: Esmer.