İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karapet isminin anlamı: Güneş ışıklarının efendisi, güneş. Karapet ismi Ermenice kökenli bir Erkek ismidir.
Karapet İsminin Anlamı Nedir? Karapet İsminin AnaliziKareena: saf, masum, f arkadaşım
Karadut: Siyah renkli dut.
Karine: övme
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karessa: çok sevgili
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karnaim: boynuzları
Karyan: karanlık bir
Karis: Grace;
Karisa: çok sevgili
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karmit: Rab `ın bağ
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karmelita: Rab `ın bağ
Karima: Noble, cömert
Kariina: bulundu
Karissa: Okşamak
Karakız: Esmer kız.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karacan: Esmer kimse.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karpos: Kâr
Karsten: İsa şöyle bir
Karaşın: Esmer.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karim: cömert
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karlu: Karlı.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karmel: Bağ
Karluk: Türk boylarından biri.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karatün: Karanlık gece.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karasu: Ağır akan su.
Karındaş: Kardeş.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karatekin: Esmer kimse.
Kareem: Cömert
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karlık: Kar kuyusu.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karaduman: Siyah duman.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.