İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karapet isminin anlamı: Güneş ışıklarının efendisi, güneş. Karapet ismi Ermenice kökenli bir Erkek ismidir.
Karapet İsminin Anlamı Nedir? Karapet İsminin AnaliziKarlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karessa: çok sevgili
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karakız: Esmer kız.
Karadut: Siyah renkli dut.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karissa: Okşamak
Kariina: bulundu
Karine: övme
Karyan: karanlık bir
Karmelita: Rab `ın bağ
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karmit: Rab `ın bağ
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karnaim: boynuzları
Karis: Grace;
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karima: Noble, cömert
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karisa: çok sevgili
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karlık: Kar kuyusu.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karatekin: Esmer kimse.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karmel: Bağ
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karacan: Esmer kimse.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karaşın: Esmer.
Karatün: Karanlık gece.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karpos: Kâr
Karim: cömert
Karabey: Esmer, yağız bey.
Kareem: Cömert
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karlu: Karlı.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karasu: Ağır akan su.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karaduman: Siyah duman.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karsten: İsa şöyle bir
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karındaş: Kardeş.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karayağız: Koyu esmer kimse.