İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karaoğlan isminin anlamı: Esmer renkli çocok. Karaoğlan ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karaoğlan İsminin Anlamı Nedir? Karaoğlan İsminin AnaliziKaryan: karanlık bir
Zilan: Yeniden doğuş anlamına gelmektedir.
Dilan: Gönül dostu, gönüldaş
Leylan: Serap, yalgın.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Neylan: Muradına eren, isteği yerine gelen, dileği gerçekleşen.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karmit: Rab `ın bağ
Gulan: Yılın beşinci ayı, Mayıs
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karessa: çok sevgili
Karakız: Esmer kız.
Karine: övme
Karissa: Okşamak
Gözalan: Gösterişli, ilgi çekici.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Beylan: 1. Ağırbaşlı, uslu, kibar. 2. Şımarık, nazlı, yaramaz. 3. Sebatsız, tembel. bk. Baylan
Ceylan: Hızlı koşan, biçimli bacakları olan ve güzel gözleriyle tanınan bir gazel cinsi.
Şilan: Yaban gülü yada dağ gülü (kuşburnu).
Nazlan: "Naz yap, kendini beğendir, nazlı, cilveli ol" anlamında kullanılan bir ad.
Kariina: bulundu
Gülan: Güller.
Taflan: Gülgillerden, kışın yaprağını dökmeyen bir bitki.
Karis: Grace;
Nalan: İnleyen, feryad eden
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karnaim: boynuzları
Kutsalan: Uğur getiren, kutlu.
Erdelan: Irak’ın Soran bölgesindeki Erdelan Beyliği
Karmelita: Rab `ın bağ
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Nurlan: "Işıklan, ışık saç" anlamında kullanılan bir ad.
Karima: Noble, cömert
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karisa: çok sevgili
Kulan: İki üç yaşında dişi tay, kısrak.
Karadut: Siyah renkli dut.
Bağlan: "Sev, sevdiğine bağlı kal" anlamında kullanılan bir ad.
Seylan: Akma, akış.
Usalan: Akıl alan, akıllı.
Dolan: Dolgun olan.
Aslan: Türklerin, güçlü insan tanımlarında genellikle seçtikleri ormanlar kralı
Tokalan: Olgunlaşmış, erginleşmiş.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
İlarslan: Ülkenin en güçlü insanı.
Karasu: Ağır akan su.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Kaplan: Kedigillerden, enine siyah çizgili, koyu sarı postu olan çevik ve yırtıcı hayvan.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karacan: Esmer kimse.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Bilan: Süslü ve işlemeli kılıç kemeri.
Erkarslan: Arslan gibi güçlü, kuvvetli olan kimse.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karsten: İsa şöyle bir
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Öcalan: Yapılan kötülüğün acısını çıkaran, öcünü alan, intikam alan, cezalandıran.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Gencaslan: Aslan gibi güçlü olan genç. bk. Gençaslan
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Hızlan: "Hız kazan, hızını artır" anlamında kullanılan bir ad.
Ertaylan: Uzun boylu, yakışıklı erkek.
Ilan: Ağaç
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Çarlan: Güçlü akan su.
Atlan: 1. Ün, nam, şöhret. 2. Değer, önem.
Dalan: 1. Biçim, şekil. 2. İnce, narin, zarif.
Atalan: At sahibi olan kimse.
Karaşın: Esmer.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Koraslan: Ateşli, canlı, hareketli yiğit kimse.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Salan: 1. Otlak, mera. 2. Dinlendirilen tarla, toprak.
Kılıçaslan: Kılıç gibi keskin, yürekli kimse.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Önalan: Önce davranan, üstün gelen, başta olan.
Taylan: 1. İnce, kibar, güzel, uzun ve düzgün boylu. 2. Çok yağmur yağmasına karşın işlenebilir durumdaki toprak.
Karlık: Kar kuyusu.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Kızılaslan: Altın gibi yüreği olan cesur kimse.
Karlu: Karlı.
Terlan: Sarı renkli, büyük pençeli, kartala benzeyen bir kuş.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karim: cömert
Tavlan: Şişman.
Dölaslan: Aslan gibi güçlü soydan gelen kimse.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Zabulan: Onur Emlak
Savalan: Görkemli
Karabudun: Esmer milletten olan.
Arslan: bk. Aslan
Çavlan: Büyük çağlayan.
Ünalan: Ün-alan. Adı duyulmuş, ün kazanmış.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Alparslan: Korkusuz, yiğit, Soylu, aslan gibi anlamında
Tunçaslan: Güçlü, kuvvetli kimse.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karpos: Kâr
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Eraslan: Aslan gibi güçlü erkek.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Aclan: Hızlı, çabuk, telaşlı kimse. Hızlı, çabuk, telaşlı. Osman Bey ile çağdaş olan 14. yy. ortalarında yaşamış Karasi Beyi.
Koçakaslan: Cömert, kahraman yiğit.
Günalan: Aydınlanan, aydın olan.
Kınıkaslan: Gayretli, çabalayan kimse.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Öztaylan: İnce, kibar, güzel, uzun ve düzgün boylu kimse.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karındaş: Kardeş.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Boylan: Kibirli, mağrur.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Şahlan: Şaha kalk; coş, kükre; parla, ışılda" anlamlarında kullanılan bir ad.
Karatekin: Esmer kimse.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.