İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karaoğlan isminin anlamı: Esmer renkli çocok. Karaoğlan ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karaoğlan İsminin Anlamı Nedir? Karaoğlan İsminin AnaliziTaflan: Gülgillerden, kışın yaprağını dökmeyen bir bitki.
Karine: övme
Karisa: çok sevgili
Karakız: Esmer kız.
Kutsalan: Uğur getiren, kutlu.
Bağlan: "Sev, sevdiğine bağlı kal" anlamında kullanılan bir ad.
Gülan: Güller.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karima: Noble, cömert
Dilan: Gönül dostu, gönüldaş
Neylan: Muradına eren, isteği yerine gelen, dileği gerçekleşen.
Leylan: Serap, yalgın.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karmit: Rab `ın bağ
Nurlan: "Işıklan, ışık saç" anlamında kullanılan bir ad.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Nazlan: "Naz yap, kendini beğendir, nazlı, cilveli ol" anlamında kullanılan bir ad.
Karnaim: boynuzları
Kariina: bulundu
Gözalan: Gösterişli, ilgi çekici.
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Erdelan: Irak’ın Soran bölgesindeki Erdelan Beyliği
Beylan: 1. Ağırbaşlı, uslu, kibar. 2. Şımarık, nazlı, yaramaz. 3. Sebatsız, tembel. bk. Baylan
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karmelita: Rab `ın bağ
Karissa: Okşamak
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karadut: Siyah renkli dut.
Gulan: Yılın beşinci ayı, Mayıs
Karessa: çok sevgili
Seylan: Akma, akış.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Nalan: İnleyen, feryad eden
Kulan: İki üç yaşında dişi tay, kısrak.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Ceylan: Hızlı koşan, biçimli bacakları olan ve güzel gözleriyle tanınan bir gazel cinsi.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karyan: karanlık bir
Şilan: Yaban gülü yada dağ gülü (kuşburnu).
Zilan: Yeniden doğuş anlamına gelmektedir.
Karis: Grace;
Tunçaslan: Güçlü, kuvvetli kimse.
Zabulan: Onur Emlak
Alpaslan: Yiğit, cesur, yürekli kimse. Büyük Selçuklu hükümdarı.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Aclan: Hızlı, çabuk, telaşlı kimse. Hızlı, çabuk, telaşlı. Osman Bey ile çağdaş olan 14. yy. ortalarında yaşamış Karasi Beyi.
Eraslan: Aslan gibi güçlü erkek.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Bilan: Süslü ve işlemeli kılıç kemeri.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Arlan: “Utanç duy” anlamında kullanılan bir ad.
Tokalan: Olgunlaşmış, erginleşmiş.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Arslan: bk. Aslan
Boylan: Kibirli, mağrur.
Karluk: Türk boylarından biri.
Atalan: At sahibi olan kimse.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karasu: Ağır akan su.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Savalan: Görkemli
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Dolan: Dolgun olan.
Kareem: Cömert
Karatün: Karanlık gece.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Çağlan: Bir ırmağın denize kavuştuğu yer.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Gencaslan: Aslan gibi güçlü olan genç. bk. Gençaslan
Hızlan: "Hız kazan, hızını artır" anlamında kullanılan bir ad.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Aslan: Türklerin, güçlü insan tanımlarında genellikle seçtikleri ormanlar kralı
Güçsalan: Gücünü, kuvvetini gösteren kimse.
Karaduman: Siyah duman.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Özaslan: Aslan gibi güçlü, soylu kimse.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karim: cömert
Kaplan: Kedigillerden, enine siyah çizgili, koyu sarı postu olan çevik ve yırtıcı hayvan.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Kızılaslan: Altın gibi yüreği olan cesur kimse.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Cezlan: Mutlu.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Öztaylan: İnce, kibar, güzel, uzun ve düzgün boylu kimse.
Saylan: Uçurum, yar.
Atlan: 1. Ün, nam, şöhret. 2. Değer, önem.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
İlarslan: Ülkenin en güçlü insanı.
Tavlan: Şişman.
Karındaş: Kardeş.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Çarlan: Güçlü akan su.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Şahlan: Şaha kalk; coş, kükre; parla, ışılda" anlamlarında kullanılan bir ad.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Öcalan: Yapılan kötülüğün acısını çıkaran, öcünü alan, intikam alan, cezalandıran.
Taylan: 1. İnce, kibar, güzel, uzun ve düzgün boylu. 2. Çok yağmur yağmasına karşın işlenebilir durumdaki toprak.
İlalan: Ülke alan, ülke fetheden.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Alparslan: Korkusuz, yiğit, Soylu, aslan gibi anlamında
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karlık: Kar kuyusu.
Koraslan: Ateşli, canlı, hareketli yiğit kimse.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Kınıkaslan: Gayretli, çabalayan kimse.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Ilan: Ağaç
Karmel: Bağ
Çavlan: Büyük çağlayan.
Usalan: Akıl alan, akıllı.
Salan: 1. Otlak, mera. 2. Dinlendirilen tarla, toprak.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Ertaylan: Uzun boylu, yakışıklı erkek.
Sılan: Rahat, huzurlu.