İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karaoğlan isminin anlamı: Esmer renkli çocok. Karaoğlan ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karaoğlan İsminin Anlamı Nedir? Karaoğlan İsminin AnaliziKarisa: çok sevgili
Karine: övme
Bağlan: "Sev, sevdiğine bağlı kal" anlamında kullanılan bir ad.
Şilan: Yaban gülü yada dağ gülü (kuşburnu).
Karima: Noble, cömert
Karakız: Esmer kız.
Karissa: Okşamak
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Ceylan: Hızlı koşan, biçimli bacakları olan ve güzel gözleriyle tanınan bir gazel cinsi.
Gulan: Yılın beşinci ayı, Mayıs
Karnaim: boynuzları
Gülan: Güller.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Kariina: bulundu
Nazlan: "Naz yap, kendini beğendir, nazlı, cilveli ol" anlamında kullanılan bir ad.
Karis: Grace;
Karadut: Siyah renkli dut.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Dilan: Gönül dostu, gönüldaş
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Taflan: Gülgillerden, kışın yaprağını dökmeyen bir bitki.
Kutsalan: Uğur getiren, kutlu.
Seylan: Akma, akış.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Erdelan: Irak’ın Soran bölgesindeki Erdelan Beyliği
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Beylan: 1. Ağırbaşlı, uslu, kibar. 2. Şımarık, nazlı, yaramaz. 3. Sebatsız, tembel. bk. Baylan
Nurlan: "Işıklan, ışık saç" anlamında kullanılan bir ad.
Karyan: karanlık bir
Kulan: İki üç yaşında dişi tay, kısrak.
Gözalan: Gösterişli, ilgi çekici.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Neylan: Muradına eren, isteği yerine gelen, dileği gerçekleşen.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karessa: çok sevgili
Zilan: Yeniden doğuş anlamına gelmektedir.
Nalan: İnleyen, feryad eden
Karmit: Rab `ın bağ
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Leylan: Serap, yalgın.
Karmelita: Rab `ın bağ
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Türkaslan: Aslan gibi güçlü Türk.
Boylan: Kibirli, mağrur.
Karacan: Esmer kimse.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Arslan: bk. Aslan
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Çağlan: Bir ırmağın denize kavuştuğu yer.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karatün: Karanlık gece.
Karmel: Bağ
Taylan: 1. İnce, kibar, güzel, uzun ve düzgün boylu. 2. Çok yağmur yağmasına karşın işlenebilir durumdaki toprak.
Sılan: Rahat, huzurlu.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Öcalan: Yapılan kötülüğün acısını çıkaran, öcünü alan, intikam alan, cezalandıran.
Karındaş: Kardeş.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Şahlan: Şaha kalk; coş, kükre; parla, ışılda" anlamlarında kullanılan bir ad.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Tavlan: Şişman.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Erkarslan: Arslan gibi güçlü, kuvvetli olan kimse.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Savalan: Görkemli
Kılıçaslan: Kılıç gibi keskin, yürekli kimse.
Karasu: Ağır akan su.
Salan: 1. Otlak, mera. 2. Dinlendirilen tarla, toprak.
Güçsalan: Gücünü, kuvvetini gösteren kimse.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Tunçaslan: Güçlü, kuvvetli kimse.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karaduman: Siyah duman.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karlık: Kar kuyusu.
Tokalan: Olgunlaşmış, erginleşmiş.
Ertaylan: Uzun boylu, yakışıklı erkek.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Eraslan: Aslan gibi güçlü erkek.
Bilan: Süslü ve işlemeli kılıç kemeri.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Dölaslan: Aslan gibi güçlü soydan gelen kimse.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karatekin: Esmer kimse.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Kartay: Yaşlı, pir.
Aclan: Hızlı, çabuk, telaşlı kimse. Hızlı, çabuk, telaşlı. Osman Bey ile çağdaş olan 14. yy. ortalarında yaşamış Karasi Beyi.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Gençaslan: Aslan gibi güçlü olan genç.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Kaplan: Kedigillerden, enine siyah çizgili, koyu sarı postu olan çevik ve yırtıcı hayvan.
Öztaylan: İnce, kibar, güzel, uzun ve düzgün boylu kimse.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Aslan: Türklerin, güçlü insan tanımlarında genellikle seçtikleri ormanlar kralı
Hızlan: "Hız kazan, hızını artır" anlamında kullanılan bir ad.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Çarlan: Güçlü akan su.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karpos: Kâr
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Ünalan: Ün-alan. Adı duyulmuş, ün kazanmış.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Atlan: 1. Ün, nam, şöhret. 2. Değer, önem.
İlarslan: Ülkenin en güçlü insanı.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karim: cömert
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Gencaslan: Aslan gibi güçlü olan genç. bk. Gençaslan
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Özaslan: Aslan gibi güçlü, soylu kimse.
Kareem: Cömert
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Önalan: Önce davranan, üstün gelen, başta olan.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Alparslan: Korkusuz, yiğit, Soylu, aslan gibi anlamında
Karaşın: Esmer.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.