İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karaoğlan isminin anlamı: Esmer renkli çocok. Karaoğlan ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karaoğlan İsminin Anlamı Nedir? Karaoğlan İsminin AnaliziKarima: Noble, cömert
Karyan: karanlık bir
Karmelita: Rab `ın bağ
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Bağlan: "Sev, sevdiğine bağlı kal" anlamında kullanılan bir ad.
Kulan: İki üç yaşında dişi tay, kısrak.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Leylan: Serap, yalgın.
Karisa: çok sevgili
Erdelan: Irak’ın Soran bölgesindeki Erdelan Beyliği
Karakız: Esmer kız.
Beylan: 1. Ağırbaşlı, uslu, kibar. 2. Şımarık, nazlı, yaramaz. 3. Sebatsız, tembel. bk. Baylan
Kutsalan: Uğur getiren, kutlu.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Taflan: Gülgillerden, kışın yaprağını dökmeyen bir bitki.
Dilan: Gönül dostu, gönüldaş
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karis: Grace;
Ceylan: Hızlı koşan, biçimli bacakları olan ve güzel gözleriyle tanınan bir gazel cinsi.
Nazlan: "Naz yap, kendini beğendir, nazlı, cilveli ol" anlamında kullanılan bir ad.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karessa: çok sevgili
Karadut: Siyah renkli dut.
Neylan: Muradına eren, isteği yerine gelen, dileği gerçekleşen.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karmit: Rab `ın bağ
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Gözalan: Gösterişli, ilgi çekici.
Şilan: Yaban gülü yada dağ gülü (kuşburnu).
Karissa: Okşamak
Seylan: Akma, akış.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Zilan: Yeniden doğuş anlamına gelmektedir.
Gulan: Yılın beşinci ayı, Mayıs
Gülan: Güller.
Nurlan: "Işıklan, ışık saç" anlamında kullanılan bir ad.
Karine: övme
Kariina: bulundu
Karnaim: boynuzları
Nalan: İnleyen, feryad eden
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karatekin: Esmer kimse.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Kılıçaslan: Kılıç gibi keskin, yürekli kimse.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karim: cömert
Güçsalan: Gücünü, kuvvetini gösteren kimse.
Dalan: 1. Biçim, şekil. 2. İnce, narin, zarif.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karluk: Türk boylarından biri.
Karacan: Esmer kimse.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karaşın: Esmer.
Tunçaslan: Güçlü, kuvvetli kimse.
Karaduman: Siyah duman.
Atlan: 1. Ün, nam, şöhret. 2. Değer, önem.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Arslan: bk. Aslan
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karlık: Kar kuyusu.
Taylan: 1. İnce, kibar, güzel, uzun ve düzgün boylu. 2. Çok yağmur yağmasına karşın işlenebilir durumdaki toprak.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Ertaylan: Uzun boylu, yakışıklı erkek.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Terlan: Sarı renkli, büyük pençeli, kartala benzeyen bir kuş.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Aslan: Türklerin, güçlü insan tanımlarında genellikle seçtikleri ormanlar kralı
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Şahlan: Şaha kalk; coş, kükre; parla, ışılda" anlamlarında kullanılan bir ad.
Karatün: Karanlık gece.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Arlan: “Utanç duy” anlamında kullanılan bir ad.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Salan: 1. Otlak, mera. 2. Dinlendirilen tarla, toprak.
Kareem: Cömert
Boylan: Kibirli, mağrur.
Gençaslan: Aslan gibi güçlü olan genç.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Koçakaslan: Cömert, kahraman yiğit.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Önalan: Önce davranan, üstün gelen, başta olan.
Saylan: Uçurum, yar.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Cezlan: Mutlu.
Koraslan: Ateşli, canlı, hareketli yiğit kimse.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Ilan: Ağaç
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karpos: Kâr
Öcalan: Yapılan kötülüğün acısını çıkaran, öcünü alan, intikam alan, cezalandıran.
Çağlan: Bir ırmağın denize kavuştuğu yer.
Karmel: Bağ
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Dolan: Dolgun olan.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
İlalan: Ülke alan, ülke fetheden.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karsten: İsa şöyle bir
Usalan: Akıl alan, akıllı.
Karlu: Karlı.
Türkaslan: Aslan gibi güçlü Türk.
Aclan: Hızlı, çabuk, telaşlı kimse. Hızlı, çabuk, telaşlı. Osman Bey ile çağdaş olan 14. yy. ortalarında yaşamış Karasi Beyi.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Zabulan: Onur Emlak
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Günalan: Aydınlanan, aydın olan.
Tokalan: Olgunlaşmış, erginleşmiş.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Özaslan: Aslan gibi güçlü, soylu kimse.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Savalan: Görkemli
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Sılan: Rahat, huzurlu.
Öztaylan: İnce, kibar, güzel, uzun ve düzgün boylu kimse.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Kızılaslan: Altın gibi yüreği olan cesur kimse.
Çavlan: Büyük çağlayan.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.