İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karamürsel isminin anlamı: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi. Karamürsel ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karamürsel İsminin Anlamı Nedir? Karamürsel İsminin AnaliziKareena: saf, masum, f arkadaşım
Günsel: Günle ilgili güne ait
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karis: Grace;
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Aysel: Ay gibi parlak ve güzel
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Hoşsel: Sel gibi çağlayan güzel.
Gülsel: Gülle ilgili olan.
Karmelita: Rab `ın bağ
Karine: övme
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Kariina: bulundu
Hurisel: Güzel, coşkulu kadın.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karadut: Siyah renkli dut.
Karnaim: boynuzları
Aksel: “Sel gibi ak” anlamında kullanılan bir ad.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karisa: çok sevgili
İncisel: İnci gibi güzel olan.
Karyan: karanlık bir
Şansel: Çok tanınmış, çok ünlü kimse.
Karmit: Rab `ın bağ
Sel: 1. Sürekli yağmurlardan ve eriyen karlardan oluşan taşkın su. 2. Etki ve iz bırakan güçlü durum, davranış.
Kutsel: Uğur, mutluluk seli. - bk. Kutseli
Ünsel: Ünü sel gibi aşan
Karima: Noble, cömert
Nursel: Sel gibi ışık
Karissa: Okşamak
Asel: Arapçada bal anlamına gelmektedir.Cennetteki bal ırmağından bahsederken kullanılmıştır.(Muhammed suresi 15)
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karakız: Esmer kız.
Mavisel: Sel gibi coşkun, coşkulu olan.
Cansel: Hayat veren su. - Can ve sel kelimelerinden birleşik isim.
Karessa: çok sevgili
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karındaş: Kardeş.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karasu: Ağır akan su.
Karluk: Türk boylarından biri.
Durusel: Saf ve berrak akan sel.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Evrensel: 1. Tüm insanlığı ilgilendiren. 2. Dünya ölçüsünde, dünya çapında.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karsten: İsa şöyle bir
Marsel: şanslı, güçlü, güneş ışığı
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karim: cömert
Mürsel: Yollanmış, gönderilmiş olan
Karaşın: Esmer.
Karatün: Karanlık gece.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karpos: Kâr
Dinçsel: Güç ve sağlıkla ilgili olan.
Akansel: 1. Akarsu. 2. Uzun mesafeler geçerek denize dökülen akarsu.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Tuğsel: Çokça tuğu olan.
Güçsel: Güçlü, kuvvetli kimse.
Raysel: gül
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Göksel: Gökle ilgili, göğe ait
Veysel: 1.Yoksulluk, muhta?l?k.Asl? ?veys tir. 2.Kurt anlam?nda. Veysel Karan?: Ra?id halifeler d?neminde ?am dan Medine ye gelerek ya?am??, Medine-i M?nevvere de itibarl? bir hayat s?rm??. Hadis-i ?eriflerde ?v?lm?? me?hur veli. S?ffin sava??nda ?ehid oldu?u s?ylenir
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Ülküsel: Ülkü ile ilgili, ülkü niteliğinde olan.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Türksel: Coşkulu Türk.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karaduman: Siyah duman.
Yüksel: Manevi anlamda yükselmek, yücelmek
Yersel: Yerle ilgili, yere ait.
Gürsel: Gürlükle ilgili, gür olan
Yussel: Rab ekleyebilir miyim
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Kareem: Cömert
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Baransel: Güce, kuvvete ait. Güçsel.
Hepyüksel: "Her zaman gözün yükseklerde olsun, yüksel" anlamında kullanılan bir ad.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karlık: Kar kuyusu.
Karatekin: Esmer kimse.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karacan: Esmer kimse.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Egesel: Egeyle ilgili olan.
Tansel: Aydınlığa ait, sabahla ilgili
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Önsel: Hiçbir denemeye dayanmayan, yalnız akıl yoluyla yapılan.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.