İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karamürsel isminin anlamı: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi. Karamürsel ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karamürsel İsminin Anlamı Nedir? Karamürsel İsminin AnaliziAysel: Ay gibi parlak ve güzel
Hurisel: Güzel, coşkulu kadın.
Karadut: Siyah renkli dut.
Cansel: Hayat veren su. - Can ve sel kelimelerinden birleşik isim.
Karis: Grace;
Karakız: Esmer kız.
Karisa: çok sevgili
Sel: 1. Sürekli yağmurlardan ve eriyen karlardan oluşan taşkın su. 2. Etki ve iz bırakan güçlü durum, davranış.
Mavisel: Sel gibi coşkun, coşkulu olan.
Asel: Arapçada bal anlamına gelmektedir.Cennetteki bal ırmağından bahsederken kullanılmıştır.(Muhammed suresi 15)
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karessa: çok sevgili
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Nursel: Sel gibi ışık
Günsel: Günle ilgili güne ait
Kutsel: Uğur, mutluluk seli. - bk. Kutseli
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karine: övme
Aksel: “Sel gibi ak” anlamında kullanılan bir ad.
Karissa: Okşamak
Karmelita: Rab `ın bağ
Kariina: bulundu
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Hoşsel: Sel gibi çağlayan güzel.
Ünsel: Ünü sel gibi aşan
Karima: Noble, cömert
Gülsel: Gülle ilgili olan.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karnaim: boynuzları
Şansel: Çok tanınmış, çok ünlü kimse.
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
İncisel: İnci gibi güzel olan.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karmit: Rab `ın bağ
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karyan: karanlık bir
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karim: cömert
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Tansel: Aydınlığa ait, sabahla ilgili
Önsel: Hiçbir denemeye dayanmayan, yalnız akıl yoluyla yapılan.
Karatün: Karanlık gece.
Karmel: Bağ
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karpos: Kâr
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Durusel: Saf ve berrak akan sel.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Raysel: gül
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Egesel: Egeyle ilgili olan.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karaşın: Esmer.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Kareem: Cömert
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Ersel: Yiğitlikle ilgili olan.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Yussel: Rab ekleyebilir miyim
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karaduman: Siyah duman.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Hepyüksel: "Her zaman gözün yükseklerde olsun, yüksel" anlamında kullanılan bir ad.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karlu: Karlı.
Düşünsel: Düşünceyle ilgili, düşünceye dayanan.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Veysel: 1.Yoksulluk, muhta?l?k.Asl? ?veys tir. 2.Kurt anlam?nda. Veysel Karan?: Ra?id halifeler d?neminde ?am dan Medine ye gelerek ya?am??, Medine-i M?nevvere de itibarl? bir hayat s?rm??. Hadis-i ?eriflerde ?v?lm?? me?hur veli. S?ffin sava??nda ?ehid oldu?u s?ylenir
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Ülküsel: Ülkü ile ilgili, ülkü niteliğinde olan.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karatekin: Esmer kimse.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Akansel: 1. Akarsu. 2. Uzun mesafeler geçerek denize dökülen akarsu.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Yersel: Yerle ilgili, yere ait.
Evrensel: 1. Tüm insanlığı ilgilendiren. 2. Dünya ölçüsünde, dünya çapında.
Türksel: Coşkulu Türk.
Baransel: Güce, kuvvete ait. Güçsel.
Karlık: Kar kuyusu.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karsten: İsa şöyle bir
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karasu: Ağır akan su.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karındaş: Kardeş.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Yüksel: Manevi anlamda yükselmek, yücelmek
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Mürsel: Yollanmış, gönderilmiş olan
Dinçsel: Güç ve sağlıkla ilgili olan.
Marsel: şanslı, güçlü, güneş ışığı
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karacan: Esmer kimse.
Tuğsel: Çokça tuğu olan.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Gürsel: Gürlükle ilgili, gür olan
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.