İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karamürsel isminin anlamı: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi. Karamürsel ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karamürsel İsminin Anlamı Nedir? Karamürsel İsminin AnaliziKariina: bulundu
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karakız: Esmer kız.
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Nursel: Sel gibi ışık
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Gülsel: Gülle ilgili olan.
Karyan: karanlık bir
Karmit: Rab `ın bağ
Karine: övme
Aksel: “Sel gibi ak” anlamında kullanılan bir ad.
Karisa: çok sevgili
Aysel: Ay gibi parlak ve güzel
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Hurisel: Güzel, coşkulu kadın.
Karmelita: Rab `ın bağ
Karessa: çok sevgili
Sel: 1. Sürekli yağmurlardan ve eriyen karlardan oluşan taşkın su. 2. Etki ve iz bırakan güçlü durum, davranış.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
İncisel: İnci gibi güzel olan.
Cansel: Hayat veren su. - Can ve sel kelimelerinden birleşik isim.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karnaim: boynuzları
Karissa: Okşamak
Mavisel: Sel gibi coşkun, coşkulu olan.
Karadut: Siyah renkli dut.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Şansel: Çok tanınmış, çok ünlü kimse.
Karis: Grace;
Asel: Arapçada bal anlamına gelmektedir.Cennetteki bal ırmağından bahsederken kullanılmıştır.(Muhammed suresi 15)
Günsel: Günle ilgili güne ait
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Kutsel: Uğur, mutluluk seli. - bk. Kutseli
Ünsel: Ünü sel gibi aşan
Karima: Noble, cömert
Hoşsel: Sel gibi çağlayan güzel.
Egesel: Egeyle ilgili olan.
Yussel: Rab ekleyebilir miyim
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Evrensel: 1. Tüm insanlığı ilgilendiren. 2. Dünya ölçüsünde, dünya çapında.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Kareem: Cömert
Durusel: Saf ve berrak akan sel.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Yersel: Yerle ilgili, yere ait.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karasu: Ağır akan su.
Karatün: Karanlık gece.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Tuğsel: Çokça tuğu olan.
Karsten: İsa şöyle bir
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karlu: Karlı.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Raysel: gül
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Veysel: 1.Yoksulluk, muhta?l?k.Asl? ?veys tir. 2.Kurt anlam?nda. Veysel Karan?: Ra?id halifeler d?neminde ?am dan Medine ye gelerek ya?am??, Medine-i M?nevvere de itibarl? bir hayat s?rm??. Hadis-i ?eriflerde ?v?lm?? me?hur veli. S?ffin sava??nda ?ehid oldu?u s?ylenir
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Ersel: Yiğitlikle ilgili olan.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karacan: Esmer kimse.
Düşünsel: Düşünceyle ilgili, düşünceye dayanan.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Güçsel: Güçlü, kuvvetli kimse.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Türksel: Coşkulu Türk.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Dinçsel: Güç ve sağlıkla ilgili olan.
Akansel: 1. Akarsu. 2. Uzun mesafeler geçerek denize dökülen akarsu.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Marsel: şanslı, güçlü, güneş ışığı
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karaduman: Siyah duman.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Önsel: Hiçbir denemeye dayanmayan, yalnız akıl yoluyla yapılan.
Yüksel: Manevi anlamda yükselmek, yücelmek
Ülküsel: Ülkü ile ilgili, ülkü niteliğinde olan.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Göksel: Gökle ilgili, göğe ait
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karmel: Bağ
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karındaş: Kardeş.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Tansel: Aydınlığa ait, sabahla ilgili
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karatekin: Esmer kimse.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karaşın: Esmer.
Karim: cömert
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Baransel: Güce, kuvvete ait. Güçsel.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Gürsel: Gürlükle ilgili, gür olan