İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karamık isminin anlamı: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk. Karamık ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karamık İsminin Anlamı Nedir? Karamık İsminin AnaliziKarsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karadut: Siyah renkli dut.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karissa: Okşamak
Karmelita: Rab `ın bağ
Karima: Noble, cömert
Karyan: karanlık bir
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karessa: çok sevgili
Karis: Grace;
Kariina: bulundu
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karnaim: boynuzları
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karisa: çok sevgili
Karakız: Esmer kız.
Karine: övme
Karmit: Rab `ın bağ
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Namık: Yazar, yazan kişi
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karlık: Kar kuyusu.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karacan: Esmer kimse.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karatekin: Esmer kimse.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Vamık: Seven, âşık.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karındaş: Kardeş.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Kartay: Yaşlı, pir.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karatün: Karanlık gece.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karasu: Ağır akan su.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Karmel: Bağ
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karlu: Karlı.
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karim: cömert
Karpos: Kâr
Karaduman: Siyah duman.
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Kareem: Cömert
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karsten: İsa şöyle bir
Ismık: Sessiz, utangaç, az konuşan kimse.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karaşın: Esmer.