İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karakurt isminin anlamı: Deneyimli esmer kimse. Karakurt ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karakurt İsminin Anlamı Nedir? Karakurt İsminin AnaliziKarissa: Okşamak
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karmelita: Rab `ın bağ
Karlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karis: Grace;
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Kariina: bulundu
Karima: Noble, cömert
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Karadut: Siyah renkli dut.
Karessa: çok sevgili
Karisa: çok sevgili
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karine: övme
Karmit: Rab `ın bağ
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karakız: Esmer kız.
Karnaim: boynuzları
Karyan: karanlık bir
Kipkurt: Canlı, dayanıklı, sağlam, deneyimli, yaşlı kimse.
Dorukkurt: Başarılı, üstün nitelikli kimse.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karlu: Karlı.
Erkurt: Cesur ve yiğit kimse.
Canyurt: Gerçek yurt.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Kartay: Yaşlı, pir.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karsten: İsa şöyle bir
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karlık: Kar kuyusu.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Yağızkurt: Esmer, güçlü kimse.
Gümüşkurt: Gümüş gibi değerli olan.
Karaduman: Siyah duman.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Özkurt: Gerçek kurt.
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Bozkurt: Türklerin Orta asyadan çıkışında yol gösterdiğine inanılan efsanevi kurt
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.
Günkurt: Günei gibi aydın ve parlaklık saçan kimse.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Aykurt: "Ey kurt gibi olan!" anlamında kullanılan bir ad.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karatün: Karanlık gece.
Atakurt: Atası cesur ve yiğit olan kimse.
Karmel: Bağ
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Karasu: Ağır akan su.
Cankurt: Özü kurt gibi olan kimse.
Kavurt: Heybetli, gösterişli, cesur, yiğit, kahraman.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
İdikurt: Güçlü kimse.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Şenyurt: Neşeli, mutlu insanların yurdu.
Karim: cömert
Karatekin: Esmer kimse.
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Bilgekurt: Bilgili kimse.
Kızılkurt: Deneyimli, yaşlı kimse.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Tunçkurt: Güçlü, kuvvetli kimse.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Soykurt: Kurt gibi güçlü soydan gelen kimse.
Karpos: Kâr
Karasal: Kara ile ilgili.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Kareem: Cömert
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Demirkurt: Güçlü, kuvvetli, sert kimse.
Tankurt: Şafak vakti gibi parlak, güçlü kimse.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Yurt: 1. Oturulan yer, ev. 2. Ülke, vatan memleket.
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Talaykurt: Denizci yiğit.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karaşın: Esmer.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Tümkurt: Gerçekten güçlü olan kimse.