İsminize en uygun ismi bulmak ister misiniz?
Karakoyun isminin anlamı: Uysal, ılımlı esmer kimse. Karakoyun ismi Türkçe kökenli bir Erkek ismidir.
Karakoyun İsminin Anlamı Nedir? Karakoyun İsminin AnaliziKarlyn: Freeman, adam, Ahbap
Karnaim: boynuzları
Karissa: Okşamak
Karaca: 1. Geyikgillerden, boynuzları küçük ve çatallı bir av hayvanı. 2. Esmer.
Karine: övme
Kardan: Kar gibi, ak, beyaz, temiz, saf.
Karakız: Esmer kız.
Karessa: çok sevgili
Karima: Noble, cömert
Karmelita: Rab `ın bağ
Karsu: Kar suyu, baharda dağların zirvesinden eriyerek akan su.
Kareena: saf, masum, f arkadaşım
Karmen: Kırmızböceğinden elde edilen parlak kırmızı saydam boya ve bu boyanın rengi.
Karmit: Rab `ın bağ
Karadut: Siyah renkli dut.
Karis: Grace;
Karyan: karanlık bir
Karsel: Karın erimesiyle oluşan sel.
Karisa: çok sevgili
Kariina: bulundu
Karye: Köy. Kasabadan küçük olan yerleşim yeri. Kuran’da bir çok ayette geçmektedir (Örn: Bakara 58, 259).
Karanfil: Güzel renkli çiçekler açan bir süs bitkisi.
Karyağdı: Karlı günde doğan beyaz tenli kız çocuklarına verilen bir ad.
Karabörü: İşini iyi bilen esmer kimse.
Karaboğa: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Hümayun: 1. Kutlu, kutsal. 2. Padişaha özgü, hükümdarla ilgili.
Karaçar: Kötü ruhlar.
Karaçay: Bir Türk kavminin adı.
Karacabey: 1. Esmer bey. 2. Kahramanlığıyla ün salmış bir Türk komutanı.
Karaalp: Esmer, kara yağız yiğit.
Karayağız: Koyu esmer kimse.
Karun: Çok zengin kimse. Kur’an’da kendisinden çok zengin olarak söz edilen ve bütün mal varlığı bir anda yok olan kişi. Kuran’da Ankebut 24, Mu’min 39, Kasas 76 ve 79. ayetlerde geçer.
Karakan: Bir tür dağ ağacı.
Karasu: Ağır akan su.
Karasungur: Soğukkanlı, sakin esmer kimse.
Karabudun: Esmer milletten olan.
Karatay: Anadolu Selçuklu devlet adamı.
Karaman: 1. Esmer, kara yağız insan. 2. Güneybatıdan esen yel.
Karayel: Kuzeybatıdan esen, genellikle soğuk yel.
Karacan: Esmer kimse.
Karapet: Güneş ışıklarının efendisi, güneş
Karatan: Şafak sökmeden önceki alaca karanlık.
Karademir: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karatekin: Esmer kimse.
Karabuğday: Tohumları için yetiştirilen bir yıllık bitki.
Karaörs: Kuvveti, güçlü kimse.
Karakaya: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Karabey: Esmer, yağız bey.
Karanbay: Kahraman, yürekli kimse.
Karakoyun: Uysal, ılımlı esmer kimse.
Karmel: Bağ
Karanalp: Kara yağız, kahraman yiğit.
Karaer: Kara yağız, esmer yiğit.
Karpos: Kâr
Karacakurt: Yaşlı ve deneyimli esmer kimse.
Kardelen: Karda yaşayabilen çiçek
Karakurt: Deneyimli esmer kimse.
Karabatak: 1. Balıkla beslenen, gagası uzun ve sivri kara tüylü bir deniz kuşu. 2. Geleceğini düşünmeden yaşayan, savurgan.
Karatün: Karanlık gece.
Arutyun: Diriliş
Karin: Yakın. Yakınında olan. Yakın dost. Nail olan. Hısım komşu. Kuran’da geçmektedir. (Kaf 23-27). Japonca anime ve manga serisi Naruto’da kurgusal bir karakterdir.
Kareem: Cömert
Karhan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.- bk. Karahan
Karaçelik: Kuvvetli, güçlü esmer kimse.
Karabükey: Güçlü güreşçi.
Karabulut: Koyu esmer renkte büyük yağmur bulutu.
Karındaş: Kardeş.
Karakuş: Kartal cinsindan kuşlara verilen genel ad.
Kardeş: 1. Aynı ana babadan doğmuş veya ana babadan biri ayrı olan çocukların birbirine göre adı. 2. Çok yakın arkadaş, dost.
Karaşın: Esmer.
Kargı: 1. Eskiden silah olarak kullanılan, ucu sivri demirli, ağaçtan yapılmış uzun sırık. 2. Kamış, saz.
Karaduman: Siyah duman.
Karasüyek: Eski Türklerde soylular karşıtı olan halk katmanı.
Karadoğan: Esmer olarak dünyaya gelen.
Karakaş: Gür ve kara kaşları olan kimse.
Karataş: Siyah taş, hacerülesvet.
Karakucak: 1. Sarılma, kucaklama, kavrama, tutuşma. 2. En eski Türk güreş biçimi.
Karaoğlan: Esmer renkli çocok.
Karamık: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı. - bk. Karamuk
Karsten: İsa şöyle bir
Karamuk: Dağlarda kendi kendine biten ve ilkbaharda çiçek açan, saçma büyüklüğünde, üzüm biçiminde meyveleri olan dikenli bir bitki, çalı.
Karahan: Tarihte bazı kavimlerde hanlara verilen san.
Karamut: Kara baht, kötü şans.
Karabaş: 1. Hiç evlenmemiş erkek, bekâr. 2. Evlenmeyen rahip. 3. Kışa dayanıklı sert buğday.
Karim: cömert
Kartal: Yırtıcı bir tür kuş
Karabet: Yakınlık, hısımlık, akrabalık.
Karakalpak: Orta Asya´da yaşayan bir Türk boyu.
Karamürsel: 1. Marmara Denizi kıyılarında işleyen küçük teknelere verilen ad. 2. Marmara bölgesinde Kocaeli’nin ilçe merkezi.
Kara: 1. En koyu renk, siyah. 2. Zenci, esmer.
Karabuğra: Deve gibi boylu boslu olan kimse.
Karadeniz: Türkiye´nin kuzeyindeki büyük deniz.
Karan: 1. Kahraman, yürekli. 2. Karanlık.
Karakoç: Delikanlı, yiğit esmer kimse.
Karluk: Türk boylarından biri.
Karabay: Esmer, yağız kimse.
Karık: 1. Bağ ve bahçelerde sebze ekmek için ayrılan bölümler. 2. Karışık, karışmış.
Kartekin: Kar gibi saf, temiz kimse.
Kartay: Yaşlı, pir.
Karlu: Karlı.
Karasal: Kara ile ilgili.
Karacı: 1. Gönül alan. 2. Gözetleyici.
Karcan: Esmer kimse. bk. Karacan
Karakoca: 1. Saçı sakalı ağarmayan yaşlı adam. 2. Büyümeden yaşlanan kavruk ağaç.
Kargınalp: Coşkulu, taşkın, hareketli yiğit.
Karlık: Kar kuyusu.
Kargın: 1. Taşkın su. 2. Bol, çok. 3. Doymuş, tok. 4. Erimiş buz ve kar parçalarının oluşturduğu akarsu. 5. Çağlayan.
Karapars: Güçlü, kuvvetli esmer kimse.
Koryun: ilahi, tanrıyı yücelten, güneş
Karlukhan: Karluk boyunun hanı.
Karadağ: Bulutlarla kaplı dağ.